Η ιστορία που μοιράζομαι μαζί σας αγαπημένες φίλες και φίλοι μου είναι από το περιοδικό Παιδικοί Αντίλαλοι το τεύχος Ιουλίου 1964,
αλλά θεωρώ πως είναι μια διαχρονική ιστορία που απευθύνεται σε όλους τους νέους μας, που θέλουν να κατακτήσουν την γνώση και να πάρουν ένα πτυχίο στα χέρια τους…
Το αληθινό πτυχίο του Ανθρώπου είναι να γίνει επιστήμονας στην άνευ όρων Αγάπη και η αληθινή Αγάπη είναι στον ύμνο του Παύλου στην Α Κορινθίους Επιστολή…
Γιατί τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο να κατακτήσει όλο τον κόσμο, αλλά να χάσει την ψυχή του;
Δεν θέλω να βάλω φράγματα στα όνειρα των νέων ανθρώπων , ίσα ίσα που ο Θεός μας έφτιαξε μοναδικούς στο είδος μας και μας προίκισε με πολλά ταλέντα…
Πρέπει ο καθένας να βρει το δρόμο του και να κάνει αυτό που του αρέσει αληθινά με πολύ αγάπη και πάθος σε ότι κι αν κάνει…
Αρκεί να διαβάσουμε προσεκτικά αυτό που λέει στο Κατά
Μάρκο Ευαγγέλιο στο κεφ 8:36
«Τι θα ωφεληθεί ο
άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει τη ζωή του.»
Ξεκινάμε λοιπόν την
ιστορία μας με τίτλο:
«ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ
ΠΡΟΒΛΗΜΑ»
Δε θέλουμε να σε
τρομάξουμε. Ούτε τώρα που άρχισες τις χαρούμενες διακοπές σου, να σου
ξαναθυμίσουμε μαυροπίνακα, χι ίσον και χτυποκάρδια.
Το πρόβλημα είναι πολύ
διαφορετικό, απ’ αυτά που έλυσες στο τετράδιο της αριθμητικής σου την περασμένη
σχολική χρονιά. Δεν έχει αριθμούς, ούτε λύνεται με τη μέθοδο των τριών ή με
συμμιγείς.
Είναι ένα παράξενο
πρόβλημα, που όμως κάθε άνθρωπος, μικρός ή μεγάλος, πρέπει να λύσει. Και που
όσο πιο νωρίς το λύσει, τόσο το καλύτερο γι’ αυτόν, για σένα.
Ανυπομονείς να τ’
ακούσεις; Πάρε, λοιπόν, μολύβι και χαρτί και άκου.
Ήτανε ένα παιδί,
απαράλλακτο σαν κι εσένα. Δεν ήταν πλούσιο. Είχε όμως μια ζηλευτή επιμέλεια.
Και όμοια όπως εσύ, ήθελε να γίνει κάτι στη ζωή. Και σπούδασε και κουράστηκε
και αγωνίστηκε. Ώσπου γίνηκε ένας καθηγητής των μαθηματικών.
Χαρούμενος, λοιπόν, με το
δίπλωμα του καθηγητού στο χέρι, πήγε να επισκεφθεί και τον πνευματικό που από
μικρό παιδί τόσο τον συμβούλευε και τον αγαπούσε.
Του ‘δειξε με καμάρι το
δίπλωμά του. Και του μίλησε για τα σχέδιά του στη ζωή, που φαινόταν τώρα πια να
του χαμογελά.
Ο άνθρωπος του Θεού
αφού τον συγχάρηκε για την επιτυχία του, του είπε:
— Νέε μου, ασφαλώς
έμαθες να λύνεις πολλά προβλήματα. Και σε λίγο θα μάθεις κι άλλους. Όμως θα
ήθελα να σου έδινα κι εγώ ένα πρόβλημα. Θέλεις;
Ο νέος κούνησε
καταφατικά το κεφάλι και ο πνευματικός συνέχισε.
— Πάρε ένα κομμάτι
χαρτί και γράψε: «Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον κόσμο και χάσει
την ψυχή του»;
Ο νέος έφυγε, με την
υπόσχεση την άλλη μέρα να ερχόταν στον πνευματικό με τη λύση. Πήγε σπίτι του κι
άρχισε να σκέφτεται.
Αν κερδίσει… Αν
επιτύχει… Αν γίνει…
Όπως αυτός είχε γίνει
κάτι… Μα αν με όλα τούτα χάσει την ψυχή του;.. Αν η επιτυχία τον απομακρύνει
από τον Θεό;.. Αν με την απώλεια της ψυχής του, θα έπρεπε να πληρώσει την
κοινωνική του θέση ή την επαγγελματική του σταδιοδρομία;.. Αν…
Ώρες έμεινε ο καθηγητής
σκεφτικός. Ζύγισε τα δεδομένα. Προσπάθησε να βρει τον άγνωστο Χ.
Και την άλλη μέρα πήγε
στον πνευματικό.
— Ευχαριστώ, είπε. Αυτό
ήταν το δυσκολότερο πρόβλημα, με το οποίο καταπιάστηκα ποτέ. Μα με τη βοήθεια
του Θεού το έλυσα. Είδα πως τίποτα δεν αξίζει, όσο η σωτηρία της ψυχής μου. Και
αποφάσισα, δίνοντας την καρδιά μου στον Κύριο, να μην επιτρέψω σε τίποτε να
φέρει ζημιά ή απώλεια της ψυχής μου.
Καλό μας παιδί, η ζωή
και σένα το ίδιο πρόβλημα θέτει. Και πρέπει κι εσύ, ενώ αισιόδοξα κι ελπιδοφόρα
ατενίζεις το μέλλον σου και κάνεις σχέδια για τη ζωή σου, να βρεις μια λύση και
να δώσεις μια απάντηση.
Ξέρουμε, πως τα δικά
σου δεδομένα είναι διαφορετικά. Άλλοι οι δικοί σου σκοποί. Όμως θα συμφωνήσεις
μαζί μας, πως μια είναι η ερώτηση και μια η πρέπουσα λύση.
Ευχόμαστε να τη βρεις.
Και να καταλήξεις στο σωτήριο συμπέρασμα, πως «τίποτα δε θα σε ωφελήσει κι αν
όλο τον κόσμο κερδίσεις, αν με τούτο χάσεις ή ζημιώσεις την πολύτιμη ψυχή σου».
από το παιδικό
περιοδικό
ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ
Ιούλιος 1964
0 Σχόλια