Επιλεγμένα Ποιήματα του Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδη ,από τις Ποιητικές Συλλογές του 2001-2019 για το Λογοτεχνικό Περιβόλι της Ρένας Τζωράκη .

Ότι  και αν γράψει κανείς για τον  Δρ. Ιωσήφ Ιωσηφίδη,
 θεωρώ
πως είναι τόσο  λιτό & φτωχό…
Πόσο μάλλον εγώ που ευλαβικά έσκυψα στους στίχους του
σαν ελάφι διψασμένο στην ποιητική πηγή του,
για να ξεδιψάσω…
Λόγος δωρικός& Ιωνικός ταυτόχρονα,
Λόγος λυρικός, στοχαστικός φιλοσοφικός…
Ευαισθησία, απλότητα, συγκίνηση,
πανανθρώπινη αγάπη, γεμάτη Αλήθεια η ποίησή του,
αναβλύζει νάματα δροσιάς και ανθρώπινης ζεστασιάς…
Οι στίχοι του τρυφεροί,
  χαρακτηρίζουν όλη την ομορφιά  της ψυχής του,
που επιβεβαιώνουν την πολύτιμη προσφορά του ποιητή- συγγραφέα  και λογοτέχνη στην Νεοελληνική ποίηση, στον Πολιτισμό και τα Γράμματα…
Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου ,
για τα όμορφα  ποιήματά του
για το πνευματικό του μοίρασμα με τους αναγνώστες μας
 και του εύχομαι
πάντα άξιος να συνεχίζει την συγγραφική του δραστηριότητα…

Με εκτίμηση:
Ρένα Τζωράκη- Μανουκάκη
Γ. Γραμματέας συλλόγου συγγραφέων-λογοτεχνών –εικαστικών
« Κρητών Λόγος»

Αφήνω τον αναγνώστη να κοινωνήσει τους θαυμάσιους στίχους
που ακολουθούν
και να  απολαύσει  την γλώσσα  την ποιητική,
ρέουσα, με ρυθμό του ελεύθερου στίχου και πλουμισμένη με αρχαιογνωσία .
Είναι απόλαυση να την προσεγγίζεις με αγάπη…

Ποιητική Συλλογή ‘ΔΙΑΔΡΟΜΗ Α’ – Ες ποθ’ έρπες’

(Εκδόσεις ΣΜΙΛΗ, Αθήνα, 2001)

ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΟΛΥΜΠΙΑ

«Αλίμονό μου ! 'Ολη η ζωή μου πήγε χαμένη»,

έκραξε με δέος κυριευμένος o Ροντέν

σαν πρωτόειδε τον Απόλλωνα στην Ολυμπία

Ένας στίχος μου για τα τολμηρά φτερά σου, πουλί εσύ ελεύθερο, Άννα.

και χώνει σαν τρελός τα χέρια στο βάθος της σακούλας

να βρει - μη τυχόν και φταίει - κάποιο εργαλείο του

παραμελημένο, που δεν το έπιανε με στοργή

τρέχει μ' ανάσα κομμένη στου Φειδία

το Εργαστήρι,

ψάχνει παντού - σκεπτόμενος - ακόμα

το κάθε ταπεινό που μπορεί να βοήθησε,    

χώνει με ταραχή τα δάκτυλα στο χώμα

μη τυχόν κι ανέλπιστα βρει

κάποιο εργαλείο του Ήφαιστου που δεν ξέρει

μη τυχόν και του λάχει

κάποιο θεϊκό εργαλείο που το κρύβει η Ολυμπία

που να αναστατώνει

που ν' ανεβάζει ψηλά την ψυχή

και να την ελευθερώνει.         

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΙΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ*

     Στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών

                                                             για τους Πρόσφυγες - U.N.H.C.R.

Εκεί, στα μέρη τα εφήσυχα,

εκεί που τρώγαμε τον περίδρομο,

μπροστά μας αρχάγγελος ξεπρόβαλες

με το σημειωματάρι σου φτερούγα,

με το καλαμάρι σου σπαθί,

και σώριασες το σώμα σου στο τραπέζι μας

και τινάχτηκαν τα μαχαιροπήρουνα στον αέρα,

όπως τα αργύρια στο Ναό του Σολομώντος

και εκσφενδονίστηκαν οι σούβλες στα κεφάλια μας,

όπως το λιθάρι του Δαβίδ στο κούτελο του Γολιάθ.

Πρόλαβες πέφτοντας και ψέλλισες: "Τετέλεται.

Βάλτε με να κοιμάμαι ακοίμητος εκεί που δεν τολμάτε" (1)

κι άπλωσε το μύρο σου σε Καρπασία και Αχαιών Ακτή.

Από τότε επιστρέφεις τα βράδια άγγελος και δάσκαλος

μέσα από υπόγεια φαράγγια που μας έσκαψες διάβαση.

Μέσα οδηγείς μανάδες να συναντήσουν γιους από το χτες, 

μας καλείς να ζήσουμε στη ρίζα μας, στα άβατά μας μέρη

σ' όλα που δανειστήκαμε απ' τα παιδιά μας

και θα τα επιστρέψουμε.         

Και συ να δασκαλεύεις στη μέση, κρυφό σκολειό ψυχών,

ενώ από πάνω σου ο Σολωμός και ο Κάλβος να πετάουν

και να σε ραίνουν μ’ ένα ματσί βασιλικό.

* Ο Καρπασίτης συγγραφέας Γιάννης Σταυρινός Οικονομίδης, πρόσφυγας στη Λάρνακα, σαν πέθαινε ζήτησε από τα ΗΕ να τον θάψουν στην κατεχόμενη γη που τον γέννησε, κοντά στους συγχωριανούς του που με τα παιδιά τους παρέμεναν εγκλωβισμένοι στην κατεχόμενη Καρπασία.

H ΑΚΑΤΑΚΤΗΤΗ  ΚΡΗΤΗ

Λοιπόν, Δωριείς; Πιστέψατε πως τα δόρατά σας μας κατακτούν,

πώς τα δίστομα σπαθιά σας μπορούν να μας μοιράσουν το κορμί;

Αστοιχείωτοι είστε. Και πώς να σας εξηγήσουμε το θαύμα,

αυτό που λειτουργεί στα οχυρά της ιστορίας μας της ιερής,

στο αμόνι της καρδιάς μας, που καίει όπως το μέσα της γης!

Κοιτάξτε μας στα μάτια και θα δείτε τοιχογραφίες

τα δελφίνια μας, θα διακρίνετε τα άνθη και τους Αργοναύτες,

το δίσκο της Φαιστού και τις δέλτους της Γόρτυνας.

Γονατίστε μας και η ψυχή θα ξανασταθεί ολόρθη,

εξαθλιώστε μας και θα ξαναδημιουργήσουμε

με όσα μάς προίκισαν οι νεκροί μας και η θεότης.

Ταπεινώστε μας και θα ξαναβασιλέψουμε

με τα παιδιά μας δεξιοτέχνες στο διπλό πέλεκυ,

την τέχνη του ταυροκαθάπτου και του εργάτη,

με τις γυναίκες μας να παραβγαίνουν με τους άνδρες,

με τους νόμους του Μίνωα που μας μάθαν να ζούμε σοφά.   

Κι όταν τη νύχτα ξαπλώσετε, εφιάλτες θα σας τυλίξουνε

τα φίδια και τα χταπόδια που θα βγουν από τ' αγγεία μας,

τα φτερωτά άλογα κι οι ταύροι μας που θα σας πολιορκούν.

Θέλετε δε θέλετε, είστε από τώρα καταδικασμένοι

να βυζάξετε τον πολιτισμό μας και να ξαναγεννηθείτε.               

Μάθετε, λοιπόν, όπως εμείς, να διπλώνετε τα κορμιά σας

για να μπαίνετε στη σαρκοφάγο με όλο τον οπλισμό σας

...και την άλλη μέρα θα αναστηθείτε μαζί μας αλλού.

Γιατί η κατάκτηση τελετουργείται αλλού......

χωρίς σπαθιά και δόρατα, κατακτημένοι μας κατακτητές.     

Κνωσσός-Κρήτη,   Ιούλιος του 1993.

ΑΓΓΕΙΟ ΤΩΝ ΘΕΡΙΣΤΩΝ(LEVASEDESMOISSONNEURS)(1)

Στον Ελευθέριο Βενιζέλο

Οι θεριστές είμαστε της ελευθερίας.

Ο κάμπος της Μεσαράς αυλή και σκολειό μας.

Την ανάσα μας κερδίζουμε με ιδρώτα. Για το δίκιο

ψωμί, οι αξίνες δε σκιάζονται λομπάρντες.

.

Οδεύουμε μια ψυχή, με το λαιμό όρθιο, τα μάτια σκοπιά,

σαν τα λιοντάρια της Κνωσσού, και σας προσέχουμε.

Οδεύουμε τραγουδώντας τη νίκη στο ρυθμό του σείστρου,

τα δρέπανα στους ώμους μας, χέρια και φτερούγες

με λαγούτα και βιολιά, με λαρύγγι στεντόρειο

προς το θάνατο βαδίζοντας τραγουδάμε τη ζωή.

.

Οδεύουμε να βγάλουμε τους σκλάβους απ' τη φυλακή

της δειλίας. Στο μπρος του φεγγαριού, να μας εμπιστεύονται,

μη λένε μετά πως φτιάχναμε δηλητήρια στην αθέατη όψη.

.             

Τίμια τα όπλα που κρατάμε, τα δρέπανα κι οι αξίνες,

και ποιος να μας αφοπλίσει την ψυχή; Ποιος πονηρός τολμά

να μας περάσει χρυσά δεσμά για να μας λέει αφέντη;

.

Οδεύουμε για τον άρτο, θεία μετάληψη και γεύμα ταπεινό,

για το οξυγόνο του Ψηλορείτη, την ηχώ των σοφών μας:

.

Το ψωμί μας λευτεριά, ο ιδρώτας μας αίμα

για τη σπορά, για το λίγο που θέλει ο αθώος να ζήσει,

να γεμίσει το σπίτι μας στάχυ, ο αέρας μας τραγούδι.

Γι' αυτό, έλα να οδεύσουμε, προστάτης το λιοντάρι της Κνωσσού

να προχωράμε τραγουδώντας για την αλήθεια και το στάρι,

άγιοι δέκα, θεριστές εκατό, στον αγώνα χίλιοι.

1. Αγγείο στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου

Ποιητική Συλλογή ‘ΔΙΑΔΡΟΜΗ Β’ – Σί βόλε’

(Εκδόσεις ΣΜΙΛΗ, Αθήνα, 2003)

ΔΙΑΒΑΖΕ

Διάβαζε, το μπουμπούκι του βιβλίου ν' ανοίξει 

το παράθυρο διάπλατα στην άνοιξη.

Το άγαλμα αν διαβρωθεί και το μέταλλο της φωνής,

η ζωγραφιά αν ξεθωριάσει και η πινελιά του γέλιου, 

το βιβλίο θα φωσφορίζει στο έβενος

το πνεύμα των μεγάλων που ταρίχευσε.

Διάβαζε, να δεις την ψυχή στον καθρέφτη του χτες,

το νόστο του Ομήρου να τελεσφορεί πατρίδα, 

την Αντιγόνη, γεννημένη ν’αγαπά και μόνο,

την Ανδρομάχη, χήρα κι ορφανό, ήλιο και σελήνη,

τη Βεατρίκη, ωραία στη θεία φλόγα του Δάντε,

το έσχατο φως του Γκαίτε, του Αϊνστάιν τον Χρόνο,

το Μέτρο,το ευ και το εύγετης Ολυμπίας.

Απόψε στο δωμάτιό σου θα'ρθουν αυτόκλητοι φίλοι

σοφοί, ποιητές, επιστήμονες, να σου χαράξουν πορεία.

Οι τρίτοι όλοι κι αν σ' εγκαταλείπουν, διάβαζε,

κι έρχεται ο πιστός δεύτερος, μάτι του νου της ψυχής,

που σε βλέπει πριν τον κοιτάξεις και σου μετουσιώνει

μαύρο κρασί το μελάνι, ροδοπέταλα τις σελίδες,

να δεις τους πάπυρους του Αριστοτέλη λευκές φτερούγες

να πετάξεις εκπολιτιστής στην Αλεξάνδρεια την Εσχάτη.

Διάβαζε, ν' ακούς αίμα να ρέει στις φλέβες του χαρτιού,

δόνηση στα ψηφία του Διαδικτύου, που άλλοι δεν ακούνε.

Σι βόλε; Διάβασέ με, στα δάκτυλά σου ν' αναστηθώ,¹

να συντυχάνω μαζί σου και να υπάρχω στην απουσία μου.

Σήμερα το πρωί πέθανα∙ χθες βράδυδιάβαζα

Λάγκερλεφ στα σουηδικά, Πλάτωνα στα γερμανικά²…

(1) Σί βόλε : Τί βούλεσαι/ θέλεις (στην αρχαία ελληνική κυπριακή)

(2) Σέλμα Λάγκερλεφ (1858-1940) Σουηδή συγγραφέας. Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1909.

ΜΥΚΕΡΙΝΟΣ

Έτρωγε κι έπινε τη νιότη του ο Φαραώ Μυκερίνος.

Αγόραζε δούλες, δούλους ( την ψυχή τους δεν μπορούσε )

συνέλεγε πάπυρους ( μα πού χρόνος και διάθεση για γνώση ;)

μίλαγε τιμές και ποσότητες ( κώφευε στις αξίες και ποιότητες ).

Πίστευε η ζωή του θα διαρκέσει πολύ (στον εφιάλτη του λίγο),

αξίωνε συμμόρφωση (σαν είχε πυρετό παραμιλούσε μόρφωση).

Συνέτρεχε όσους τον θαύμαζαν, κατέτρεχε όσους θαύμαζε.

Η εξουσία ; Μια σειρήνα που σε λύνει απ' το κατάρτι

ή ένας ίλιγγος (αν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δύο).   

Μα σαν πλησίαζε η ώρα η έσχατη, σαν είδε

κάτι άξιο να μην έχει να δηλώσει, άθλο κανένα, 

-καλή ώρα η Πυραμίδα του παππού του Χέοπα-

μια Γεωμετρία να υμνεί τον Παντοδύναμο,

πρόσταξε και του 'φτιαξαν μικρή μια πυραμίδα

(αθόρυβα να ακουμπήσει μέσα σώμα και ψυχή),

σεμνή να υποκλίνεται σ’εκείνη του πατέρα Χέφρην,

ταπεινά να ακούει τα όσα τον συμβούλευε χτες.

Φεγγαράκι που περιστρέφεσαι ζητώντας φως δανεικό

απ' τη γη τον πατέρα, απ' τον ήλιο τον πάππο Χέοπα,

εκεί, στην ουράνια γαλήνη, τα πράγματα είναι αλλιώς.

Κανένα πάθος στο εξής δε σ’εμποδίζει να δοκιμάσεις,

να εκτιμήσεις πια με συντριβή τα όσα περιφρόνησες,

να προτιμήσεις απ' όλα ένα όνομα καλό, μια υπόληψη

να αντέχει πάνω απ΄όλα (αν το όλα τα λέει όντως όλα).     

Γιατί η Συγγνώμη σου είναι κατάθεση Ψυχής,

Πυραμίδα θεμελιωμένη και σε κινούμενη άμμο……ακόμα

και τη στιγμή

την τελευταία.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΟΥ

Γεννήθηκα στο γλυκό νερό της πηγής. Στο αλμυρό

της θάλασσας μεγάλωσα, όπου με ξέβγαλε ο ποταμός.

Μα ο νους μου επιστρέφει στο υψίπεδο της φύτρας

να γεννήσω, η γενιά μου να κρατηθεί και να κρατήσει.

Ανηφορίζοντας επιστροφή, βράχοι με απειλούν σαν κάμες,

το πεινασμένο νύχι της αρκούδας, άγριο το δόντι του ανέμου,

καταρράκτες με χτυπούν σαν πρέπει να τους δρασκελίσω.

Ας αντέξω ώς το τέρμα, κι ας μου μείνει σώμα λειπόσαρκο

κι ας σπαρταρώ στη λάσπη όταν γονιμοποιήσω τα αυγά μου.

Αρκεί να φτάσω. Και τότε ας ερημιάσω, ας γεράσω μεμιάς,

ας με ξεβράσει ο νερόλακκος κουφάρι. Μόνο να παραδώσω

τον σπόρο που πια δε μου ανήκει...προτού η ύπαρξη μαδηθεί.

Το φιλοσοφώ, άνεμοι, βράχοι και αρκούδες. Ναι, σας χρωστώ

γιατί με τα σαγόνια σας με ασκήσατε να κρατώ τη ζωή σφιχτά

για το νόστο μου, κι ας ρουφάω φιλί ζωής από ασκό του Αιόλου.

Τι αν το σώμα μου φθίνει ; Τι κι αν γεννώ στο βούρκο; Λάμπω

ζωή, πουλί εγώ το ψάρι, που υπερπηδά βράχους απόκρημνους.

Η ζωή μου σαν του σολομού και η επιβίωση πράξη πρώτη.

ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

.

Άπλωσε το χέρι κι άνοιξε το παράθυρο,

ίσως το δρασκελίσει μια αχτίδα,

τεθλασμένη, από αντανάκλαση,

ένα άστρο που υπόσχεται αλλαγή. 

.

Άνοιξε το παράθυρο,

ίσως κοιτάξει μέσα ένας βιαστικός,

μια ωραία που τη ραίνει η βροχή,

μια χελιδόνα που ’χασε το μικρό της.

.

Άνοιξε το παράθυρο,

ίσως φανεί η μπάλα των παιδιών

η φωνούλα τους ίσως σκαρφαλώσει

ένα κλαρί που λυγίζει, ένα γατί.        

.

Άνοιξε το παράθυρο, 

κι ας εισβάλει κύμα σκόνης, χαλαζιού,

μια σκιά ή η σκιά της, δύο που γίναν μία,

ή έστω μια σκιά που σκιάζει μιαν άλλη.

.

Άνοιξε το παράθυρο,                         

ακόμα κι αν η πόλη αποκοιμήθηκε,

ακόμη κι αν η πόλη αποδήμησε,

ακόμη κι αν δε φαίνεται ποιο απ’ τα δυο.

.

Άπλωσε το χέρι κι άνοιξέ μας το παράθυρο.

Στη θέση του θα υπάρχει μια ζωγραφιά

κρεμασμένη, κι ας μας κοιτάζει αμίλητη.

Τουλάχιστον θα γεμίζει τον άδειο μας τοίχο.

Ποιητική Συλλογή ‘ΔΙΑΔΡΟΜΗ Γ’ – Έρως Απείρως’

(Εκδόσεις ΕΝ ΤΥΠΟΙΣ, Λευκωσία, 2007)

ΔΑΚΤΥΛΑ ΤΥΦΛΑ

           

Μόνο περήφανος ένιωθα για τα δάχτυλά μου,

σαν μετρούσαν χρήματα, χτήματα, βλήματα

κι έδειχναν τον αθώο του αιώνα για απατεώνα,

σαν υπέγραφαν πόλεμο κι έσβηναν την ειρήνη,

σαν τράβαγαν, έσπρωχναν, ένευαν ή κούρδιζαν

κι έσφιγγαν, έστριβαν, στραγγάλιζαν,

σαν έκλεβαν κι έκρυβαν τεκμήρια τόσα

και πίεζαν το κουμπί για δεινά άλλα τόσα.

Τότε ήρθες και πήρες τα δάχτυλά μου

απαλά και αιθέρια να τα μάθεις το πώς

να σμίγουν με τα δικά σου που καλούν 

να αγγίζουν με αύρα τη γεωγραφία της αγάπης,

να σε περιδιαβάζουν απ’ τη φτέρνα στο μέτωπο

να δονούνται με το λίκνισμα της μέσης σου,

να απλώνουν μαγικά στο στήθος σου,

στην ακτή των χειλιών σου που με προσκαλούν. 

Μα αυτά τα δάχτυλά μου είναι ακόμα τυφλά

αφού δεν βλέπουν το αόρατο σου, το άδηλο,

τυφλά ν’ αγγίξουν τη δροσιά της φλόγας σου,

να δουν, να πιστέψουν και να χαϊδέψουν

το μέσα σου χαμόγελο, το μέσα σου άστρο 

ώριμος καρπός για όσους κατέχουν τη σκάλα.

ΕΡΩΣ - ΠΤΕΡΩΣ

Στο Κούριο εισέβαλε o σεισμός

Στον έρωτα εμείς οι δυο δοσμένοι. ¹

Μας κοίμισε ένας κίονας φονικός

Απόντες, μα παρόντες λυτρωμένοι.

Ιδού, οι δυο αγκάλες μια, στο φως.

Κάτω απ’ το πάτωμα, τα δυο κορμιά

Μας θάψαν, και μια πέτρα της εστίας²

Πάνω στα στήθη βάλαν για σποριά  

Βλαστούμε δέντρο της Χοιροκοιτίας.

Ιδού, οι δυο αγκάλες μια αγκαλιά.

Ο στίχος ρίζα που περνά το χώμα,

Χυμός στου φύλλου την ψυχή, το σώμα

Ψηλά για οξυγόνο, νέφος, να η βροχή

Αγάπη ο πτέρως κάτω, άνω κι εσαεί. ³

1. Στο σεισμόπληκτο αρχαίο Κούριο βρέθηκαν αγκαλιασμένοι ένας άνδρας με μια γυναίκα.

2.  Στη Χοιροκοιτία έθαβαν τους νεκρούς ( συχνά ανά ζεύγη ) κάτω από το πάτωμα.

        Τους απέθεταν πέτρα στο στήθος, να παραμένουν ενωμένοι και να μη φεύγουν.

3.  Έρως/ Πτέρως, συνοδός της Αφροδίτης. Φτερουγίζει κάτω( γήινα )- άνω( ουράνια ).  

ΑΜΑΖΟΝΙΟΣ

Τα μάτια σου, κράτος, γιατί δε βλέπουν τον Αμαζόνιο;

Είπε ο Τσίκο¹‘είναι ζωή’ και είπες το ‘ναι’ για να σωθεί...

Τότε πώς επέλασαν νύχτα οι ιππείς των συμφερόντων;

Η σφαίρα τους στο στήθος του διαπερνά το δικό σου.

Κλαις σαν κροκόδειλος, αύριο θα κλαις άκροκος δειλός.

Ο φασιανός του δάσους μοιρολογεί τον Μέντες μας,¹

όπως η φώκια της Σκιάθου το αδικοχαμένο κορίτσι².

Εμείς οι φίλοι του, στη φυλακή που μας έριξες, γελάμε•

σου αφήσαμε στην πλατεία ένα γαϊδούρι με πινακίδα:

‘Δεν παραδίδομαι’³. Είναι η φωνή μας, του Ποταμού, 

το δάκρυ κι ο ιδρώτας μας, ο φλοίσβος και ο αφρός του.

Μύρια δένδρα στέκουμε στη θέση του, τρελοί μα όρθιοι.

Αν μας κόψεις, οριζόντιοι σου φράσσουμε την πορεία,

η σφαίρα σου στον κορμό μας θα ελευθερώσει ρητίνη

να φτιάχνουμε ρετσίνα να πίνουμε στην υγεία του,

με τα πουλιά και τα ζώα να υμνούν την Πηγή τους.

1. Τσίκο Μέντες: Αντιστάθηκε στις εταιρείες που κατέστρεφαν τον δασικό πλούτο του Αμαζονίου, που τον θεωρούσε ως τον πνεύμονα της γης. Τον σκότωσαν και φυλάκισαν τους συντρόφους τους

2. Στο «Μοιρολόι της φώκιας» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, η φώκια μοιρολογεί με τραγικό ανθρώπινο πόνο την Ακριβούλα, το κοριτσάκι που έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.

3. Στις 6 Σεπτέμβρη 1956 οι αγωνιστές της Κύπρου έδεσαν σε ένα γαϊδούρι μια πινακίδα με τη φράση «Χάρτινγκ (Κυβερνήτη) παραδίδομαι». Του φόρτωσαν και ξύλινα ψευδοτούφεκα να  περιφέρεται στους δρόμους και έξω από τα κρατητήρια των φυλακισμένων συναγωνιστών.

ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΟΥΛΙ

           

Το άλλο πουλί είμαι. Όχι το δικό τους

που ξυπνά και αναχωρεί για την τροφή,

που επιστρέφει να κοιμηθεί για να ξυπνήσει.

Nτροπή μου αν δίσταζα, αν υπεξέφευγα.

Επιμένω στη δύσκολη στροφή που δονεί,

γλιστράω χαμηλά, ανελίσσομαι και πάλλω.

Μαθαίνω πώς να ορθώνομαι σαν πέφτω,

να υπερβαίνω το μονότονο και τον ίλιγγο.          

Κι αν πεινάσω, χαίρω υγείας με όσα μαθαίνω• 

το πέταγμα έχει σημασία, πιο ψηλά, πιο βαθιά.

Το πρόβλημα είναι άλλο: Ποιος να πιστέψει εμένα,

το άλλο πουλί, σαν λαλώ ‘το στομάχι σάς αποκοιμίζει’;

Λoιπόν; Ποιος πίστεψε το Λεονάρντο σαν πετούσε;

Ποιος τον παράλυτο φυσικό που πετά με βλέφαρα; ¹

Η φτερωτή μου Δουλτσινέα ας με πιστέψει και τότε

δανείζομαι τη φαντασία του ουρανού για το όνειρο.

Πιστέψτε και πετάξτε: νικούν τα φτερά που τολμούν.

Και κελαηδάτε: είναι ο θείος τρόπος ν’ αναπνέετε.

1.Ο διάσημος φυσικός StevenHawking πραγματοποίησε εναέριες κάθετες εφορμήσεις που τον έφεραν σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας για τέσσερα λεπτά. Δήλωσε πως το μέλλον - το δικό του και της ανθρωπότητας - βρίσκεται στο Διάστημα. Ασθενής για χρόνια λόγω αμυοτροφικής πλευρικής σκλήρωσης (MotorNeuroneDisease - MND), κουλουριασμένος σε ειδική αναπηρική καρέκλα, κοιτάζει ψηλά... στα μυστήρια του Σύμπαντος και τις ελπίδες της ανθρωπότητας. Χωρίς να  μπορεί να κινήσει τα δάκτυλα, μιλάει μέσω ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή που παρακολουθεί τις κινήσεις του προσώπου του, και ιδίως των βλεφάρων. Ανοιγοκλείνοντας το μάτι του πάνω σε γράμματα, λέξεις και προτάσεις, επιμένει να μιλάει και να πετάει...

ΕΠΙΠΛΕΟΝ

Η Ποίηση είναι επιπλέον ό,τι

η φθορά πασκίζει να αφαιρέσει,

ο προφήτης αγωνιά να προσθέσει,

ο Μεφιστοφελής ποθεί να διαιρέσει,

η αγάπη διαιρούμενη πολλαπλασιάζει.

Επιπλέον, είναι η λευκή αλκυωνίς,

η απουσία του μέλανος κρύου,

η χρυσή βροχή που αγγίζει κάθετα

το οριζόντιο σώμα της Δανάης.

Δεν είναι το κάρο με το άχυρο,¹

μα αυτό με τις πέτρες του χρέους ²

που ανηφορίζοντας πλάθονται διαμάντια.

Επιπλέον, είναι το ρίγος

του Δάντη σαν μύρισε το Ρόδο στην Κόλαση,

του Ομήρου σαν γεύτηκε το μέλι των Μουσών.

Η Ποίηση είναι το Επιπλέον.

1. «Το κάρο με το άχυρο» του Ολλανδού ζωγράφου Ιερώνυμου Μπος (Μουσείο Μαδρίτης) βασισμένο στη φλαμανδική παροιμία «Ο κόσμος είναι ένα κάρο με άχυρο και ο καθένας αρπάζει όσο μπορεί».

2. Η ευθύνη του ποιητή: αναφορά στους ποιητές Γιώργο Σεφέρη και Γιώργο Φ.Πιερίδη.

Ποιητική Συλλογή ‘ΠΕΡΙ  ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ’

(Εκδόσεις ΠΑΡΓΑ, Λευκωσία-Αθήνα, 2010)

ΒΑΔΙΖΕΙ

Βαδίζει ο Αινείας σε πέτρες καυτές,

με τον παράλυτο γονιό στον ώμο.

Κρατά το μικρό Πατρίκιο που κλαίει:

‘Ζει ο παπάς μου. Να! Το χέρι του καίει!’¹

Πλάι γυναίκες ασάνδαλες τρικλίζουν

ως τον ορίζοντα, το διάπλατο κελί.

Βαδίζει ο πρόσφυγας προς την Ιταλία,

τους Τρώες μη στρέφοντας πίσω να δει,

καθώς έπεφταν απ’ τα βυζιά της Ελένης.

Βαδίζει, περνώντας απ’ την Κύπρο να βρει

τη μάνα Αφροδίτη, μαζί της να ανασύρει

τη χαμένη κάρα του συζύγου της Χαρίτας,

να την αρμόσουν στο σώμα να ’ναι ακέραιο.²

Πιο γενναίος απ’ όλους ο πρόσφυγας

που του αρκεί ο ήλιος να βαδίζει εμπρός,

ένα κεραμίδι στο χέρι να το ξαναστήσει, 

μια βάρκα να σωθεί για να επιστρέψει.³

* Αγχίσης, Τρώας βοσκός που νυμφεύτηκε την Αφροδίτη και απέκτησε μαζί της τον Αινεία, ήρωα του τρωικού πολέμου και σύμβολο της προσφυγιάς.

1.  Το παιδί της αδελφής της Χαρίτας Μάντολες, μπροστά στο νεκρό πατέρα του.

2.  Χαρίτα Μάντολες: φιλούσε τον ακέφαλο σκελετό του άνδρα της που ανεβρέθηκε.

3. Χριστάκης Ττάκκας: Το 1974 με βάρκα γλίστρησε από τους κατακτητές και επέστρεψε στο Ριζοκάρπασο να ενωθεί με την εγκλωβισμένη οικογένειά του. Αργότερα αιχμαλωτίστηκε και  φυλακίστηκε στην Τουρκία. Αφέθηκε ελεύθερος και με τη βάρκα του έφτασε σε ελεύθερη ακτή (Παραλία Ττάκκα) στο  Λατσί. Ψαράς με ταβέρνα, έζησε ως το 2006 με τον πόθο του γυρισμού. Η ζωή του άγνωστου ήρωα σώθηκε σε ντοκιμαντέρ από τον σκηνοθέτη Πανίκο Χρυσάνθου.

ΠΛΑΝΗ

Διαφημίζει κι αλλού το νου σου γυρίζει:

Έπεισε κιόλας την Εύα να πουλάει μήλα,

εσένα πως είσαι άρειος ή εντεκαδάχτυλος,

οι ρωγμές στο βάζο ελπίδας πως είναι ντεκόρ.

Να! Εμφανίζει κίτρινα δόντια σαν πάλλευκα,

σου προσφέρει υπογλώσσιο χάπι να νιώθεις

Άδωνις λευκός αντί Ήφαιστος χωλός, μελανός, 

υπερτυχερός του αιώνα με σπιτάκι και νεράκι.

Σηκώνει πολιτικάντηδες να φαίνονται ψηλοί,

τούς μακιγιάρει θλιμμένουςγια κηδείες οπαδών.

Διδάσκει σε παρθένα με ‘ίσως’ να εννοεί ναι,

σε διπλωμάτη με ‘ίσως’ να εννοεί όχι, ασφαλώς,

ο ένας ν’ απατά τον άλλο, κάποτε το αντίστροφο.

Λέει πάτησε στη Σελήνη πριν τον Άρμστρονγκ,

(το Στούντιο τον έδειξε με τέσσεριςσκιές αντί μία,

τ’ αχνάρι του είκοσι πόντους βάθος γης αντί δύο).

Τώρα αφανίζει Πύργους αντί να τους γκρεμίζει, 

διαφημίζει καθαριότητα παρά αντιτρομοκρατία.

Πουλάει άνθη (άσπορα) επιθέτοντας αγκάθια.

Πουλάς ψυχή; Κάποιο διάβολο θα βρει αγοραστή.

Του αξίζει ποινή σάτιρας ή συγχώριο κωμωδίας;

Όμως, τον ήλιο της Κύπρου κατάματα δεν κοιτά.

Θα τυφλωνόταν, θα έχανε την τέχνη της πλάνης,

θα καταντούσε ένας κλόουν που μέσα του λιώνει.

ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΧΑΝ

Νέος ρέμβαζε τις γραμμές της σε σκίτσο*,

ονειρευόταν το βελούδο των μαλλιών της,

αλίευε κοράλλια στο βυθό των ματιών της.

Τώρα, εβδομηντατεσσάρης ο Γκαίτε

στο Καρλοβιβάρι για θεραπεία γεύεται

ερωτικά τα βότανα της έφηβης Ούλρικε.

Μάταια τρέχουμε να τον συνεφέρουμε

τόσοι φίλοι εμείς, παιδιά κι εγγόνια,

τόσες φίλες του χτες, η Λίλη, η Μίμη.

‘Ο έρως φαρμάκι’, αντιλέγει ο Πλάτων,

‘ο έρως φάρμακο’, αντιφωνεί ο ποιητής.

Το λευκό της του λεπτύνει τις λέξεις,

λούζονται στο φως του Σύμπαντος,

στο αθέατο της Σελήνης, γελούν

με τις ζαβολιές του έρωτά τους.

Τα χείλη σιωπούν σαν τα μάτια μιλούν

καθώς του κύκνου-Δία και της Λήδας.

Ας αναμένουν οι άγγελοι κι οι διάβολοι:

η έμπνευση μακραίνει τη ζωή,

γιατί ο έρως στη μάχη ειν’ ανίκητος

ενώ σαν δύουμε, φως πολύ ανατέλλει.

* Στην οικία Γκαίτε, ένας πίνακας τον παριστά νέο να κρατά μία εικόνα μιας νέας, χωρίς χαρακτηριστικά και να την κοιτάζει, λες την οραματίζεται ως μούσα του.  

Η ΜΙΚΡΗ ΓΟΡΓΟΝΑ

(Denlillehavfrue)

Στο βράχο της αδημονούσα κοίταγε τα πλοία,

τον Ερμή και τον Ποσειδώνα αχθοφόρους¹.

‘Πες Ιωσήφ, ζει ο Μεγαλέξανδρος;» με ρωτά.

‘Ας κολυμπήσουμε ως την Κύπρο’, απαντώ,

κι αφήνω στο βράχο τσιμεντένιο ομοίωμά της.

Σταθμεύουμε σ’ ένα πλωτό γήπεδο του γκολφ.

Μέσα γύφτοι κι αλήτες τη βρίζουν, τη φτύνουν

την κεντούν με νύχια, καρφιά, χασκογελούν,

πετούν σάπια, ένας της ρίχνει κόκκινη μπογιά:

‘γιατί, μωρή, ξελόγιασες το βασιλόπουλό μας;’

λυσσάει και της κόβει το κεφάλι κι ένα χέρι.

Αυτή με βήμα ιέρειας, αβρά κρατώντας τα, 

καταδύεται και αναδύεται άμωμη αρτιμελής

και νεύει να συνεχίζουμε πορεία για Λάρνακα.

‘Ζει ο αδελφός μου ο Μεγαλέξανδρος’, ρωτά

τριήρεις, γαλέτες, φρεγάδες, αεροπλανοφόρα.

‘Να ζει ο Μύθος, ο πολιτισμός μου ο όμορφος,

κι ας με σπιλώνει ο κάθε αγροίκος κι άσχημος’.

1.  Οι αρχαίοι θεοί, ο Ερμής του εμπορίου, και ο Ποσειδώνας της θάλασσας, παριστάνονται σε αγάλματα σε πάμπολλα κτίρια της Κοπεγχάγης.

ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Το χεράκι του παιδιού δεν ξέρει

πως είναι χέρι• ονειρεύεται

να γίνει λουλούδι ή πουλί.

Το αγόρασαν για ώμο πλούσιου.

Τώρα μοιάζει ερπετό αόμματο,

τριγωνικό κεφάλι σκουληκιού,

τα μαλακά νύχια λέπια θολά,

ψαύει, αιωρείται, πίσω, έξω,

μετρά κέρματα, πιέζει κουμπιά,

με σπυριά μικρά ηφαίστεια,

ασφυκτιά σε γάντι σαλονιού,

δεν χαϊδεύει, ούτε γράφει,

ούτε λουλούδι είναι, ούτε πουλί.

Πεθαίνει το πλούσιο, το θάβουμε

και βλέπουμε ενεοί στο χώμα μέσα

το χεράκι του παιδιού μικρός Ηρακλής

να πνίγει δυο φίδια, λες κι εκδικείται

την απώλεια του δικού του Παραδείσου.

Η ΑΡΙΑΔΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Αναθεματίζεις τη μοναξιά σου, μα δες,

την Αριάδνη δες, που ξέχασε ο Θησέας

κι ας τον διέσωσε, ας τον έστησε ήρωα,

ας τον ακολούθησε τυφλά, δίχως μίτο,

για χάρη ας πέταξε το στέμμα της Κνωσού.

Σπαράζεις; Η Αριάδνη πιο πολύ από σένα,

παρατημένη στις αιχμηρές ακτές της Νάξου,

όχι σε πέλαγος πνιγμένη μα σε στεριά.

Μα ήρθε ο Διόνυσος να την πάει στην Κύπρο,

η αύρα να της ανοίξει τα βαριά ματόκλαδα,

ο ήλιος να της ροδίζει τα μάγουλα άδοντας:

    Ποταμός ρέω στη θάλασσά σου,

    δρόσος στη φυλλωσιά σου,

    μαζί κι οι δυο ένας ναΐσκος,

    ήλιος με φεγγάρι, ένας δίσκος.

Μην κλαις. Ο φλοίσβος θωπεύει την ελπίδα,

ο νέος έρως ελαύνει νεκτάριος λυτρωτής.

Αν δεν μπορεί να σου χαρίσειτην ευτυχία,

τουλάχιστο σε φυγαδεύει απ’ τη δυστυχία.

Ποιητική Συλλογή ‘ΕΡΩΣ, ΜΥΘΟΣ, ΒΑΘΟΣ 200 Χαϊκού’

(Εκδόσεις ΡΩΜΗ, 2017)

ΕΡΩΣ

1. Συγχωροχάρτι

ο Άδης στον Έρωτα

χαρίζει μόνο.

2. Αγαπώντας σε

βαδίζω επ’ υδάτων

ως την ακτή σου.

3. Άρπα δεν έχεις,

μ’ ακούω τις χορδές σου

σαν καρδιοχτυπάς.

4. Έρωτα ρίξε

κλαδί σου να κρατηθώ

σώος στον γκρεμνό.

5. Η αγκάλη μου

στρώμα σου, το στήθος μου

μαξιλάρι σου.

6. Έρωτα κάμπε,

πονάς, διψάς, σ’ αξίζει

βροχή να γεννάς.

7. Άνεμος βοώ,

στην αγκαλιά σου πέφτω

με ημερεύεις.

8. Πολύς άνεμος

ξοδεύτηκε πάνω σου

να σε σμιλέψει.

9. Γελάς κι αλλάζουν

όλα : δελφίνια πετούν,

πουλιά κολυμπούν.

10. Μέλισσα εσύ,

άνθος εγώ, με φιλί

φτιάχνουμε μέλι.

Ποιητική Συλλογή ‘ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ’

(Εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ, 2019)

ECUMENICALBASIS *

Sphere of ecumenical basis,      

acropolis of philosophy,

catacomb of mystic liturgy,     

energize stars of democracy.       

.

Dialogue of Alpha with Omega.

You’re Mythology,History’s

analysis, synthesis, metron,

metropolis of magic rhyme, rhythm,

melody against planet’s abyss.

.

Symphony by Alpha and Omega.

Eros, hero of epic epoch,

pause all catastrophic dynasties,

prophesy cosmic Epiphany,

metamorphoseuswithfantasy.

.

Harmony from Alpha to Omega.

Patris, idealarchitecture,

ethical, gigantic in crises,

chaos, panic, traumas, tragedies,

you, thePrologue of Paradise,

.

Genesis, AlphatillOmega.

* Ποίημα 53 ελληνικών λέξεων στην Αγγλική, κατανοητό και σε δεκάδες άλλες γλώσσες.

ΒΛΕΠΩ, ΒΛΕΠΩ ! ΔΕΝ ΚΟΙΤΩ ΑΠΛΩΣ

Κοιτάζαμε το τοπίο, δάση, νερά, αγελάδες

(δεν τα βλέπαμε στον δεύτερο τους ορίζοντα),

καθώς το παλιό τρένο αγκομαχούσε να κυλήσει

νωθρά, αργά στη μικρή γέφυρα του Αλφειού

(παράδοξο που βλέπαμε το μήκος της γιγάντιο).

Εξαίφνης*, οι επιβάτες εμείς, βλέπουμε

ένα θέαμα (δεν ξέρω με ποια μάτια):

ο γυμνός χωρικός

στα κελαρυστά νερά ανέμελος

ή μήπως

το είδωλο του ποτάμιου θεού Ασωπού

ή μήπως

ο Ερμής του Πραξιτέλη

για λίγο δραπέτης απ’ το Μουσείο

να δροσιστεί λαθραία στον ποταμό.

«Βλέπω, βλέπω! Δεν κοιτώ απλώς», ανέκραξα

σαν Αρχιμήδης όταν βόησε: «Εύρηκα, εύρηκα!».

*  ‘Εξαίφνης’, κατά τον Πλάτωνα: Η στιγμή-ρωγμή όταν το Εν, ως άχρονο και ατροποποίητο, ούτε κινείται, ούτε ίσταται και κείται μεταξύ κίνησης και στάσης (‘Παρμενίδης’, 156e-157b).

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΠΛΑΤΩΝ

Πλάτωνα, της λαλείς: «Τ' άστρα κοιτάς, αστέρι μου.

Ουρανόςνα ήμουν,με άπειρα μάτια να σε κοιτώ».¹

Όμως, της λες:«Αυγερινός στους ζωντανούς έλαμπες, 

τώρα στους νεκρούς φέγγεις σαν τον Αποσπερίτη».¹

Αμφιρρέπεις;Σε απορροφά σε ύπνοκαι σεξύπνιο,

παράτησες τις εργασίες,τιςεπιστήμες και μελετάς,

θωρείς τον Έρωταφτωχό, τραχύ, ρυπαρό, άστεγο ²

να κοιμάται κάτω απ’ τον ουρανό, σε άκρες δρόμου,

από δω να στερείται, από κει να κυνηγά με πόθο

να μάθει την αλήθεια, σοφός να γίνει και μάγος,

ούτε του αθάνατου φύση να έχει, ούτε του θνητού.

Τί είναι φάρμακο, τι φαρμάκικαιτι η σύμμειξή τους;

Τί σου ’φερε να πιεις ο δαίμων Έρωςκαι σκέφτεσαι;

Εκτός αν δοκιμάσεις ν’ αγαπάς τη δική σου Οφηλία ³

όσο σαράντα και ογδόντα χιλιάδες άντρες σωρευτικά•

η θεραπεία της αγάπης είναι ν’ αγαπάς περισσότερο.

1. Πλάτων: ‘ἀστέρας εἰσαθρεῖς  Ἀστὴρ ἐμός• εἴθε γενοίμην οὐρανός͵ ὡς πολλοῖς ὄμμασιν εἰς σὲ βλέπω’,και‘ἀστήρ πρίν μέν έλαμπες ἐνι ζωοῖσιν εῷος, νύν δέ θανὼν λάμπεις ἒσπερος ἐν φθιμένοις’, Παλατινή Ανθολογία, VII 669 (βιβλ.7ο)…

2. Πλάτων132, Συμπόσιον 202d8-204b7.

3. William Shakespeare. Hamlet: ‘I loved Ophelia. Forty thousand brothers could not, with all their quantity of love, make up my sum’. Διάλογος με τη Ρωσίδα ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγιεβα.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Η τεθλασμένη γραμμή μ’ εξουθενώνει,

παρεκκλίνει το φως εκτός ευθείας, στα άκρα,

σαν γράφει: «άφιξη», αντί εισβολή κατακτητή,¹

«γη υπό κηδεμονία», αντί αρπαγή της γης μου,

«συνωστισμός», αντί διωγμός μυρίων στο λιμάνι ²

όταν οι λευκοί λύκοι έκρυβαν κατάμαυρα δόντια.

Δύο οι θάνατοι: στην κλίνη και στον Γολγοθά,

στίχους δεν θυμάμαι, ούτε ήχους πρόσεξα,

κραυγές του χτες βομβούν μες στ’ αυτιά μου,

καταχωνιάζουν χαρές στης πλάνης το πηγάδι.

Ξοδευόμαστε πολύ για ελευθερία της αλήθειας,

τη χώνουν σ’ ερμάρι για ρετάλια και σκελετούς,

τη σταυρώνουν επί ξύλου, την παίζουν στα ζάρια

να μοιράσουν τα ιμάτια της ελευθεροτυπίας.

Τεθλασμένη γραμμή, τραγική πορεία του φωτός•

μα και κωφάλαλος θα εκφράζω την αλήθεια του

με κινήσεις χεριών, με συσπάσεις προσώπου,

και τυφλός θα ψαύω τριγύρω τη θέρμη του.

1. Άγγλος Λόρδος χαρακτήρισε ως ‘άφιξη’την εισβολή του Τουρκικού στρατού στην Κύπρο.

2. Το βιβλίο Ιστορίας της 6ης Δημοτικού αναφέρει ότι υπήρξε ‘συνωστισμός’ στην παραλία της Σμύρνης και αποσιωπάται ο διωγμός εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και οι σφαγές χιλιάδων.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΣτηνΕλβετίαείδα τις ερωτικές επιστολές σας,

να σου χορδίζει ιδέες και το βιολί σου η Μιλέβα ¹        

- όπως ο Αμφίων έπαιζε τη λύρατουκαι σήκωνε

πέτρεςνα χτίζει τη Θήβαο αδελφός του Ζήθος.

Αντί χίλιους μυστικούς σου μαθηματικούς τύπους

προτιμώ μια εξομολόγησή σου, Αϊνστάιν: άραγε 

θες κοινωνία μάζα, χωρίς ενέργεια έρωτα;Γιατί ²

άνθρωπος δυνατός τη ζήλεψες; Έγινε η πλύστρα,

μην ακουμπά το σώμα σου, ούτε το γραφείο σου!

Ο γιος σου γεννήθηκε μήνα Ιούλη• είχε ανάγκη το φως.

Έβαζε μέλισσες στη μύτη κι έτρεχε μέλι απ’ τ’ αυτιά του,

κι όταν έγλειφελουλούδιέρεενέκταρ απ’ τη μύτη του.

Τίποτα δεν πρόσεξες. Έφυγε με τη μάνα, με τρένο.

Απ’ το βαγόνι έριξαν μια πέτρα κι έπεσε κάθετα, μα

εσύ από μακριά την έβλεπες σε τροχιά παραβολής.

Σχετικός ο Χρόνος•βέλος•παιδί, παίζειμε τον γιο σου ³

πεσσούς, μπαίνουν σε ποτάμι Ηράκλειτου κι αλλάζουν.  

Θες νέα νύφη; Τεχνητής νοημοσύνης ή βιοτεχνολογίας;

Να έχεις παιδιά υβριδικά εξωγήινα με αισθήσειςοξείες;

Eσύ γαμπρός, αντί ανθοδέσμη κρατάς σχοινί τεράστιο

ενός χαρταετού που χάνεται ψηλά σε μαύρη τρύπα.

O ήλιος χρυσίζει και τα μαύρα φτερά του κορακιού.

Εσένα, όχι• δεν ερωτευόσουν τον Έρωτα συνεχώς.

1. Μιλέβα Μάριτς: 1η σύζυγος του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Σέρβα, φυσικός και συμφοιτήτριά του που τον στήριζε. Σε επιστολή της γράφει: «Πόσο χαρούμενος και περήφανος θα γίνω όταν οι δυο μας θα καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε επιτυχώςτη θεωρία μας (της Σχετικότητας)!»

2. Ε = m•c² (Η Ενέργεια ισούται με τη μάζα επί το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός).

3. Ηράκλειτος: ‘Χρόνος, ένα παιδί που παίζει με πεσσούς (ζάρια). Η βασιλεία ενός παιδιού’.

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΓΙΟ CARAVAGGIO

Γιε μου, σε βλέπω με τον Ματθαίο σε κατώγειο,

ο Χριστός σας καλεί σε αποστολή. Με το πινέλο ¹

εσύ, να χαράξεις μονοπάτια λευκάστο σκοτάδι.

Εδώ στον Παράδεισο μάς λείπουν νέοι πίνακες:

ζωγράφισέ μας Πάπανα φοράει ξύλινο σταυρό,

που σαν παιδί να έστρωνε τραπέζι σε φτωχούς,

που τυφλούς, αχρείους, χωλούςν’ αγκαλιάζει

και στη φυλακήτον παραλίγο δολοφόνο του.

Σου ζητώ και πίνακα του Ιωάννη Βαπτιστή

με κομμένο κεφάλι να μην τρέμει το σκοτάδι,²

όταν ο Ηρώδης τρέμει σύγκορμος το φως.

Με πινέλο φωτός διεμβόλισε τις αβύσσους,

τα φίδια ανήμπορα να σού πνίξουν το κεφάλι³

ή ο Χάρος στο νεκροταφείο Staglieno σαν γινεί.

Ζωγράφισε λευκή θύρα και προχώρα μέσα:

εκεί τα ρόδα δεν έχουν ανάγκη τ’ αγκάθια τους,

εκεί τα κούτσουρα ανθούν και οι μπογιές μυρίζουν

η πόλη ανοίγει ζωηρά τα μαρμαρωμένα της μάτια.

Προσπέρνα τη μεριά του θανάτου κρατώνταςκρίνο

με φως, να ησυχάσει η ψυχή σουστον χωρόχρονο.

1, 2 και 3. Οι τρεις πίνακες του Καραβάτζιο: ‘Η κλήση απ’ τον Χριστό’, ‘Ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη του Βαπτιστή’ (Ομώνυμος Καθεδρικός, Βαλέτα, Μάλτα), ‘Φίδια στο κεφάλι μου’.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΔΙΠΛΟ ΚΕΦΑΛΙ *

Στην άκρη του πίνακα σου, Δομήνικε,

ποια είναι η γυμνή με το διπλό κεφάλι;

Ένα κεφάλι στρέφει προς τον Λαοκόωντα,

θα τον βλέπει άναυδη, να μάχεται τα φίδια,¹       

πριν του πνίξουν το αύριο των γιών του. 

Το άλλο κεφάλι; Κοιτά το άλογο έξω απ’ την Πύλη;

Δώρο θεών; Μην την ανοίξουν οι Τρώες του Τολέδο,²

η Κασσάνδρα τότε θα χαράξει με νύχια το κεφάλι της,

«ωιμέ, ύπουλο, ξένο ιππικό!», θα ωρύεται μαζί σου.

Πώς η γυμνή κοιτάπίσω της ή έξω απ’ τον πίνακα;

Ωςσοφή Αθηνά, που αποστρέφεται μοιρολατρίες;

Ως Πανδώρα για να μη κοιτά την τύχη του Τολέδο

καθώς ανοίγει το κουτί με λιμούς και λοιμούς;

Ή ως η Εβραία συμβία σου, Γκρέκο,να ζητά

δικαίωμα να σ’ αγαπά, να σου γεννάει παιδιά;

Μα δεν μου απαντάς άρρητη Τέχνη, Εσύ,

ερώτημα μετέωρο σε πτήσηδιαρκείας!

* Μετά από εργασία 5 χρόνων ο Ελ Γκρέκο άφησε τον πίνακα αυτόν ημιτελή, το 1614.

1. ‘Ο Λαοκόων και οι γιοι του’. Από τους ελάχιστους μυθολογικούς πίνακες του ElGreco - ‘National Gallery of Art’, Ουάσιγκτον. Έργο 5 χρόνων που αποβιώνονταςτο άφησε ημιτελές.

2. Μυθολογείται ότι το Τολέδο ιδρύθηκε απ’ τους ήρωες του Τρωικού, Τελαμώνα και Βρούτο.

ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ

Δεν ερμηνεύω τα θαύματα Του που ανέβλεψα

για μύρια ψωμιά, γιατρεμένους παράλυτους-

στην αύρα Του ήμουν παρούσα, δεν δειλίαζα

(ο Ιωάννης στον Κήπο κρύφτηκε με σεντόνι,

ο Πέτρος έσκυβε να μην τον αναγνωρίζουν) -

εμένα με διέσυραν άγνωστοι, νέοι και γέροι,

ότι τάχα τους πουλούσα κορμί ν’ αγοράζω

μύρο για μένα και τον Κύριο. Το αγόρασα

μα πουλώντας πλεκτά μου σε νομάδες,

ναι, το άπλωσα στ’ άσπιλα πόδια Του,

όπως τώρα απλώνω τα μαλλιά μου χάδι

στα πόδια Του που αιμορροούνστον σταυρό

στου ξύλου τη βάση γερμένη,κλαίω βουβά,

κλείνουν τα μάτια μου, δεν βλέπω στρατιώτες

ή μαύρα νέφη ή τον Ναό - τον ακούω να σκίζεται-

θωρώ με την άκρη του ματιού τα μαλλιά μου μόνο:

ανεβαίνουν και σφουγγίζουν τις πέντε πληγές Του,

και αιθέρια ανέρχονται μαζί Του στα ουράνια

χωρίς φτερούγες, χωρίς αίμα, χωρίς…

ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Της γράφει ο ποιητής Ελυάρ στο διαδίκτυο:

«Τα μαλλιά σου μπλέκονται μέσα στα μαλλιά μου,

έχεις σχήμα των χεριών μου, χρώμα των ματιών μου,

ζεις στη σκιά μου. Σουμιλώ χωρίς να έχω κάτι να πω».

Του απαντά αυτή (οι κοριοί καταγράφοντας συγχύζονται):

«Αύρα εσύ στην ακτή μου, είσαι η βροχή μες στη γη σου,

ήλιος και φεγγάρι οι δυο μας αγκαλιά, σαν δίσκος διπλός».

Δύο μέρες τον ανέκριναν (την καρδιά του στ’ αριστερά),

για το δίωρο ερωτικό φλερτ (του φάνηκε σαν δίλεπτο).

«Τι ζητάτε από μας;»αντερωτά. «Φύλαγαν την πόρτα,

η νύχτα γρύλιζε. Σαλιγκάρια χωρίς κέλυφος εμείς

στο σκότος. Τι ζητάτε από μας; Εμείς αγαπιόμαστε».

Από ερωτικές εξομολογήσειςοι ανακριτέςδεν…

σκαμπάζουν, μόνοαπόανακρίσεις σε κελιά,

από ξεγύμνωμα κωδικών, ασυρμάτους, καλώδια.

Τους απελευθερώνει ο Διευθυντής: ερωτευμένος

κι αυτός, φαντάζεται να φιλάτη δική του μούσα.

Ο καπνόςτου τσιγάρου τουστον αέραμορφοποιεί

δυο δαχτυλίδια γάμουνα χορεύουν- ωραίο αστείο

οι ανακριτές να τα νομίζουν βραχιόλια-χειροπέδες.

Ο ΖΗΝΩΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟ ΚΙΤΙΟ

Στο Κίτιο επιστρέφω για σένα νέε

να ενσπείρω στη Στοά νέοσπόρο.      

Θέλει κόπους η Αρετή και νου, έχεις

δυο αυτιά ν’ ακούς κι ένα στόμα να μιλάς

κι ας γλιστρά το πόδι σου παρά η γλώσσα.

Σκάβε τον μέσα κάμπο, σπέρνε, ζύμωνε

με λογική τον άρτο,πύρωνε με χέρια τίμια, 

η σύνεσή σου να ’ναι κήπος της ομορφιάς,

η ομορφιά κήπος της σύνεσης, νερό η Αγάπη.

Το Κίτιο ας κοσμεί η αρετή αντί οι προτομές, 

να έχεις ψυχήπυγμή, φρόνηση αντί χίμαιρα,

τίμα γονείς, πατρίδα, δικούς και ταπεινούς•

έτσι λάμπεις μες στον Λόγο, δίχως πλάνη.

Φίλε, δεύτερε εαυτέ, αγάπα το Δίκαιο

κι έτσι να κλείσεις δικαστήρια και φυλακές.

Γενναίος να είσαικαι δίκαιος, Σπουδαίος,

το ορθό όρθωνε, σε δόξες μη σκύβεις.

Νικάς και με μικρό βήμα προς το καλό,

το επόμενοκάνε τομεγάλο άλμα άρτιο.

Ο χρόνος σε στενεύει; Σου τον διευρύνει η Τέχνη

και της σοφίας η εστία που διαθερμαίνει τη Φύση.

* Ζήνων ο Κιτιεύς, Κύπριος φιλόσοφος,ο Ιδρυτής της Στωϊκής Φιλοσοφίας.

ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ Η ΜΑΣΚΑ ΜΟΥ

Το επάγγελμά μου ηθοποιός, στ’ αλήθεια πολιτικός,

κολλώ με κερί φτερούγες στις πλάτες των θεατών,

στο καμαρίνι βλέπω τηλεόραση, λύνω σταυρόλεξο

αναζητώντας πράσινα άλογα, ανέμους και ύδατα.

Σπουργίτης ραμφίζει το τζάμι μου να δω τις ειδήσεις:

ένα παιδί σπαράζει μπρος στα πτώματα των γονιών,

ξαγρυπνά στον τάφο τους, το σέρνουν μετανάστη μετά,

να, το ξεβράζει η θάλασσα απόδημο σ’ αιώνιο ύπνο.

Στην τσεπούλα του ένα μπλοκάκι όπου έγραψε:

«Θα σας καταγγείλω όλους στον Θεούλη μου».

Στο ένα-οριζοντίως του σταυρόλεξου απαντώ: «Δράμα».

Αδύνατο να παίξω το δράμα τέτοιου παιδιού. Ίσως

αν διατμήσω το δέρμα μου ως το κόκαλο; Ως το μεδούλι;

Το δύο-καθέτως ρωτά: «Μπαίνει σε σφαγείο

μα δεν ματώνει». «Ηλιαχτίδα!» λαλώ,

και κρύβω τα μάτια ν’ αποφύγω τον ήλιο.

Ηθοποιός ! Ποιο ήθος ποιώ; Στέκω, δεν παραστέκω,

το ψέμα ντρέπεται για τα χείλη μου που ψεύδονταν,

η μάσκα μού αφαιρεί απ’ το πρόσωπο τη μάσκα,

με ανακρίνει η αλήθεια πώς δολοφονείται η αλήθεια.

Στο δέκα-καθέτως απαντώ και για μένα: «Υποκριτής».

Η μάσκα βαριά, με κάνει βραδύ και δεν προφταίνω

την Ιστορία που προβαδίζει, με το παιδί στην πλάτη.

Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ

Αφή και σιωπή ο ποιητής, παραδίδει

ψυχή αχώρητη στην ασφυξία των μικρών.

Χωρίς μούσες χάνει το χτες, χάνεται το αύριο

γι’ αυτό ο ΘεόςΑδάμας τού τέμνει τις αλυσίδες,

τουστηρίζει τα δάκτυλανα γράφει στο σκότος

λέξειςσμιλεμένες σε πέτρα, να σημαίνουν ζωή,

και πριν το ηφαίστειο της Θήρας χύσει τσουνάμι

στον στεγνόποταμότης Αιγύπτου, τον διαβαίνει.

Αθάνατο κτήμα ες αείη ποίηση, αυλαίαμυστήρια

τα βλέφαρα της, κρύβουνπίσω την αιωνιότητα.

Φεύγει ο ποιητής, σπάζει τα στρεβλά καλούπια,

βασιλεύει ως ήλιος ρόδινος και ροδίζει τα ρόδα,

δίνει όνειρο απ’ τα νιάτα, μέτρο απ’ τα γηρατειά,

επινοεί τον χρόνο, τον μετρά, και ας απουσιάζει.

Το ποίημα φλέγεται με κούτσουρα, ανεβαίνει αιθάλη,

νέφος στέλνει βροχή να πληθαίνουν τα σπάνια άνθη,

ημίγυμνοτο ίδιο πετά μόνο προς τη γυμνή θέα του,

για να ενωθεί με τον αέναο ψίθυρο του Αστερισμού

και να σημάνει ‘Ελευθερία’ επί γης και εν ουρανοίς•

αφή και σιωπή το ποίημα, η ζωή του σε απόσταση•

με κβάντα αιωρείται κι έχειτρόπο να πίνει τον χρόνο.

Ανέκδοτη Συλλογή ‘ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ’

(Εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ, 2020 ;)

Το ποίημα ‘Η ΑΛΛΗ ΙΘΑΚΗ’ τελεί σε διαποιητικό διάλογο με τα 3 ποιήματα ‘ΙΘΑΚΗ’

1) του Κ.Π.Καβάφη, 2) του Άγγλου ποιητή Λόρδου Alfred Tennyson και 3) του Δάντη

Η ΑΛΛΗ ΙΘΑΚΗ              

Πικρόλιθη βρήκα την Ιθάκη. Το λυχνάρι πεσμένο

έκαψε τα νήματα, τον αργαλειό και την Πηνελόπη,

η μαία πέθανε – πώς θα την έπειθε για την ουλή μου; -

έτσι αποπλέω με τον σκύλο και το σάβανο του πατέρα

για τόπουςτου άπιαστου έρωτα στον άχρονο Χρόνο.

Στον Άδη, όπου πέρασα, η μάνα μού έδειξε δρόμο

όχι για αποικίες, ηδονικά μυρωδικάήγια γνώση¹•     

‘σώσε την αρετή Ανδρομάχη στη Φθία’,με παραινεί.

Σκλάβα υφάντρα κάτω από Πηλείδες και Σπαρτιάτες,

τη βιάζουν, της φονεύουν το νόθο και δεύτερο παιδί,

- τώρα πετάει με τον Αστυάνακτα και τ’ άλλα πουλιά.

Τέρατα δεν φοβάμαι πλέοντας να φτάσω σιμά της•

αυτή θα με μάθει να ρέω στο εντός μουπέλαγος,

μαζί της δεν θα ’μαι άδοξος, άφλογος, ανάξιος.²

Ακόμα με μισό κατάρτι, με μικρό πανί σαν επίδεσμο

για τις ανοικτές πληγές, φτάνω με συγκίνηση λεπτή

σ’ αυτήν, να της είμαι ταίρι, γονιός, φίλος κι αδελφός.²

Με βήματα χορού θ’ ανέβουμε το πράσινο βουνό,

στην ακτή θα υποκλίνεταιστα πόδια μαςτο κύμα,

απάνω του ανθοί λευκοί, κι οι δυο να καταδυόμαστε

στον βυθό με τα κοράλλια.‘Εδιζησάμην εμεωυτόν’³ 

στην εντός μου Ιθάκη, βαθαίνω στον έρωτα τον βαθύ,

με δικαίωμα να ξοδεύω γι’ αυτόν τη λοιπή μου ενέργεια.

- Αγαπώντας σε, αγαπώ μέσα σου τον κόσμο και μένα.

1. «ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΩΣ», «Κ.Π.Καβάφη ΤΑ ΠΕΖΑ» (σελ.218-226). Αναφορά στις τρεις Ιθάκες, του ιδίου, του Άγγλου ποιητή Λόρδου AlfredTennyson και του Δάντη.

2. Ιλιάδα Ομήρου, Ραψωδία Ζ 390-502, Ζ 429-430και Ω 725-745. Έκτωρ προς Ανδρομάχη: "Μή μάν ασπουδί γε καί ακλείως απολοίμην αλλά μέγα ρέξας τι καί εσσομένοισι πυθέσθαι…."

3. Ηράκλειτος: ‘Εδιζησάμην εμεωυτόν’ (Ιωνικά): Ζήτησα τη βοήθεια του βαθέως εαυτού μου.

Τα επόμενα δύο ποιήματα ‘Η ΚΟΝΤΗ ΑΝΑΣΣΑ’ και ‘ΜΑΝΑ – Λάθε Βιώσασα’ είναι εμπνευσμένα από 2 ιστορίες του Πλούταρχου

από το έργο του ‘ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΡΕΤΑΙ’

Η ΚΟΝΤΗ ΑΝΑΣΣΑ

Κοντή η άνασσα του άνακτα Αρχίδαμου¹          

και οι ψηλές Σπαρτιάτισσεςτη χλεύαζαν

πως θα του γεννάει διάδοχους νάνους.²

‘Είναι εντελώς παράλογο’, αντιδρά η λογική,

‘είναι σαφώς γελοίο’, σαρκάζει η υπερηφάνεια,

‘την αγαπώ κι αυτό αρκεί’, απαντά η αγάπη,

αδιαφορώντας για όλες τις ψηλές της γης.

Ψηλώνει, λέει, σαν πατάει απάνω στα βιβλία της

και στον λάκκοβλέπει άστρα, αντί λασπόνερο.

‘Είναι περιπέτεια ακραία’, αντιδρά η πείρα,

‘είναι μάταιο και αδιέξοδο’, ωρύεται ο φόβος,

‘αγαπώ τη φλόγα της’, αποκρίνεται η αγάπη.

Γι’ αυτόν η χαμηλή ρίζα στεριώνει ένα δένδρο,

όταν τα όρνεα ψηλά εφορμούν να διαλύσουν.

Μομφές! Κοιτάζουν μόνο πίσω και τριγύρω•

δεν κοιτάζονται ποτέ σε καθρέφτη ή ποτάμι.

‘Άγγελος κοντός εκπλήσσει με το άλμα του.

Ψηλές, μπορείτε εσείς να κατορθώσετε αυτό;’

1. Εμπνευσμένο από μια ιστορία του Πλούταρχου από το έργο του ‘Γυναικών Αρεταί’.

2. Ο βασιλιάς της Σπάρτης Αρχίδαμος τελικά αποδέχθηκε, ως αντιστάθμισμα, να πληρώσει πρόστιμο στην πόλη του γιατί επέλεξε σύζυγο κοντή.       

ΜΑΝΑ - Λάθε Βιώσασα¹

Ποθούσε η στείρα άνασσα Στρατονίκη να έχει

διάδοχο:Δηιόταρε βασιλέα, βίασε τη παρθένα

σκλάβα, ρίξ’ την στο κελί με το μυστικό της, είπε.

Πήρε της Ηλέκτρας το σώμα, αλλά ποτέ την ψυχή.

Στο κελί τη συντροφεύουν μυρμήγκια απ’ τον φεγγίτη,

μια καρέκλα - που της έφτιαξε πόδια, αγκώνεςαρμούς,

να κάθεται το κενό σ’ αυτήn και να της απαντάει.

Αα, ακούει έξω ιαχές• μαθαίνει τ’ όνομα του γιού της•

τον τιμούν στην Αυλή, βλάστησε ο σπόροςτης εκτός.

Σε αργαλειό υφαίνει ταύρο βασιλικό να βιάζει ελαφίνα

κι αυτή να του γεννάει λιονταράκι με μάτια ελαφίσια

Στο μαξιλάρι της κεντά μια μορφή -ο γιόςτης,

να τον φιλά τα βράδια, να του χαϊδεύει τα μαλλιά

όπως τον ξανθό κάμπο ο ποταμός, με δάχτυλα χίλια.

Γελά η μάνα, γελά μεθυστικά μες στο υγρό κελί της²

γιατί έχει γιο ελεύθερο, αυριανό Βασιλέα της Γαλατίας. 

Φυλακή και σκότος δεν τη σκοτίζουν, δεν την αφορούν•

ο γιος τηςνα λάμπει, κι η ίδια ας ζει λάθρα² και βουβά.

1. Φιλόσοφος Επίκουρος: ‘Λάθε Βιώσας’ (Να ζεις απαρατήρητος, λαθραία).

2. 'Και τα μεθυστικά γέλια πλημμυρίζουν τη φυλακή'', Κάρολος Μπωντλαίρ (1821-1867)

HTTA 

Βλέπεις τη λέξη ‘ήττα’ και οδύρεσαι,

λες φταιν οι άλλοι, θες να εκδικηθείς,

ή απαθής σηκώνεις τα χέρια ψηλά.

Είναι η νίκη σου ένας πίθος Δαναΐδων

χωρίς πάτο, κόπος μάταιος; Μήπως είναι

πλάνη να θεωρείς την ήττα σου ως ήττα;

Ο θάνατος είναι ήττα. Πόση ήττα προκαλεί;

Ο Λεωνίδας, νεκρός στη μάχη, κερδίζει το μέλλον,

ο αθάνατος Αχιλλέας τελικά δεν αφάνισε τον Έκτορα,

ο αγωνιστής Κούρος πεθαίνει εν ονόματι της αρετής∙

ζώσα η ψυχή του νεκρού, νεκρή πολλών που ζουν.

Ξαναζύγισε τον στόχο, το βάρος της ήττας σου,

είναι νίκες που σου καρφώνουν τα πόδια στη γη

που είχαν πήχυ χαμηλό και τον νομίζαμε ψηλό,

είναι ήττες που προσφέρουν πιο πολλά απ’ τη μέθη

ή απ’ όσα έχασε ο νικητής σαν του γλίστρησε η νίκη.

Τα φύλλα του φθινοπώρου είναι άνθη άλλης Άνοιξης,

σαν έχεις πτώση ο έρως-πτέρως σε παίρνει σε πτήση,

η αλήθεια δεν είναι φάντασμα, ζει εντός, άγγιξέ την

πίστεψε: νικώντας την ήττα σου στέρεα θα ’χεις νίκη.

Εργο-βιογραφικό Σημείωμα για τον

ΔΡ. ΙΩΣΗΦ Σ. ΙΩΣΗΦΙΔΗ

Γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1948. Πήρε Πτυχίο στα Μαθηματικά (1971,ΠανεπιστήμιοΑθηνών), στα Οικονομικά(1975,Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας/ ΑΣΟΕΕ).Είναι ΑριστοβάθμιοςΔιδάκτωρ Στατιστικής Οικονομικών (Πανεπιστήμιο Αθηνών,1978).

ΕταίροςτουISMM (InstituteofSalesMarketingManagement), ΑντιπρόεδροςUNAC.ΩςΠρόεδρος Ακαδημίας Επιστημών Κύπρουσυμπροώθησε την ‘Έρευνα από νέους’.

Ως Αντιπρόεδρος του EuropeanMovement (CyprusChapter) πήρε μέρος στη Σύνταξη του Συντάγματος της Ευρ.Ένωσης στην Αθήνα (2003) - με προεδρία Ζισκάρ ντ’ Εστέν.

Εργάστηκε στον Όμιλο Λαϊκής Τράπεζας (1978-2001) α) Διευθυντής Οικονομικών, Ερευνών, Προγραμματισμού, Θεμάτων Ε.Ε., Προώθησης Οικονομικών Υπηρεσιών, β) Βοηθός τριών Γενικών Διευθυντών (Στρατηγική, Ανάπτυξη, Μελέτες ).

Κατά την περίοδο 2001-2005 συνεργάστηκε ως εξωτερικός Καθηγητής της Ακαδημίας Δημόσιας Διοίκησης για Ευρωπαϊκά Θέματα, Διοίκηση, Παραγωγικότητα κ.ά. και κατάρτισης Κυπρίων για στελέχωση Υπηρεσιώντης Κύπρου στην Ε.Ε./στις Βρυξέλες.

Διετέλεσε Καθηγητής για ΜΒΑ/Master (2003-2008) στο ΜediterraneanInstituteofManagement (ΜΙΜ) και Επισκέπτης Καθηγητής (1990-2008)στα α) Πανεπ. Κύπρου (ΕπιστημονικήΈρευνα, ΘέματαΕ.Ε), β) FrederickUniversity(MarketResearch),γ)EuropeanUniversity(Marketing, Ε.Ε)

Διετέλεσε Μέλος της Διαπραγματευτικής Ομάδας σε Θέματα Ευρωπαϊκή Ένωσης και Κοινοτικού Κεκτημένου (2008-2012), βοηθός Προέδρου Ομάδας (Γιώργος Βασιλείου)

Υπηρέτησε ως Μέλος(Δικαστής) της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών (2008-2013).

Ως Πρόεδρος της PMPBusinessAngels, και Σύμβουλος Οργανισμών,συμβάλλει σε Ευρωπαϊκά Σχέδια ανάπτυξης Μικρομεσαίων, Περιφερειών (Μαραθάσα,Τροόδους, Σολιά), Παραγωγικότητας, Πόρων-Ενέργειας, Πολιτιστικής Διπλωματίας κ.ά.

Εξωτερικός Επιστημονικός συνεργάτης σε Κανάλια και στο Ραδιοφωικό Ίδρυμα Κύπρου (1990-2008, ‘Γύρω στο Μικρόφωνο’, ‘Τηλεοικονομία’, ‘Λατίνοι της Κύπρου’)

Συνέγραψε τα βιβλία1) ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΥΠΡΟΥκαι πώς θα εφαρμοστεί το Κεκτημένο μετά τη λύση, και 2) ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ 2011-2030, με αναφορά σε συμμαχίες με Αίγυπτο, Ισραήλ, Λίβανο, χώρες της ΕΕ, Μεγάλες Εταιρείες.

Συνέγραψε 190 άρθρα και 50 Μελέτες στα οικονομικά, ενεργειακά, ευρωπαϊκά θέματα, και σε Στατιστική/Μαθηματικά ενώ μετείχε σε 5 Διεθνή Συνέδρια σε Ελλάδα, Κύπρο.Μελέτες του για την ενέργεια,τηνΕ.Ε.  τον τουρισμό και τομείς, έχουν βρει εφαρμογή.

Συμβολή στα Γράμματα, στην Επιστήμη και στις Τέχνεςτης Κύπρου

Το 1981 εισηγήθηκε στο ΔΣ της Λαϊκής Τράπεζας την ίδρυση Εκπαιδευτικού και Πολιτιστικού Κέντρου (1^ου στο είδος του) και υπηρέτησε ως ο 1^ος διευθυντής του (1981-83)– πέρα από τα άλλα καθήκοντά του.Συνδιοργάνωσε με την Δρα Ελένη Νικήτα την 1^η Τραπεζική Πινακοθήκη της Κύπρου. Επίσης έθεσε τις βάσεις ώστε το Κέντρο αυτό να φιλοξενεί συνέδρια, εκθέσεις,δράσεις Λογοτεχνών, Καλλιτεχνών, Φωτογράφων, Επιστημόνων και Επαγγελμ.Συνδέσμων.

Συνέγραψε 7Ποιητικές Συλλογέςκαι είναι υπό έκδοση η 8^η Συλλογή του. Μετέφρασε ποίηση Τουρκοκυπρίων και διάσημων ποιητών (Γκιμπράν, Νομπελίστες). Έγραψε 3 θεατρικά έργα, δοκίμια-κριτικές μελέτες, έργο για τον φιλόσοφο Ζήνωνα Κιτιέακαι επιστημονικά δοκίμια.

Έχουν μεταφραστεί ποιήματά του στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Γερμανικά και σε άλλες 25 γλώσσεςκαι έχουν ενταχθεί σε Ευρωπαϊκές/ διεθνείς Ανθολογίες και έγκριτα ξένα Περιοδικά.

Ποιήματά του 1) ηχογράφησαν τα ΜΜΕ για αναμετάδοση, 2) περιλήφθηκαν σε Ανθολογίες και Περιοδικά (Η.Β., ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Μεξικό, Ρουμανία, Βουλγαρία, Εσθονία, Ελλάδα, Κύπρος), 3) αναρτήθηκαν σε Ιστοσελίδες Λογοτεχνίας (ΗΠΑ, Γερμανία, Ελλάδα, Βουλγαρία,ΗΒ, Αυστραλία κ.ά.),  4) απαγγελθήκαν σε Ημερίδες, ‘Ημέρες Ποίησης’, διεθνή Συνέδρια.

Μία επιστημονική νουβέλα περιλήφθηκε σε Αγγλο-Γαλλική Ανθολογία (2009)του εξέδωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος. Ως ποιητής εκπροσώπησε την Κύπρο στη Γαλλία (2003), στη Γερμανία (2006) και ως λογοτέχνης στο Παρίσι, στο Στρασβούργο (2008) και στη Θεσσαλονίκη (2017). Ποιήματά του μελοποίησαν γνωστοί συνθέτες (Δρ. Κωνσταντίνος Στυλιανού,Δρ. Κώστας Ρεκλείτης,  Νεόφυτος Στράτης,Νίκος Λεκάκος) και παρουσιάζονται σε Μουσικά Μέγαρα ΕΕ,ΗΠΑ, Φεστιβάλ. Επίσης ως μπάσος της Λυρικής Οπερατικής Σκηνής Κύπρου (όπου είναι και Αντιπρόεδρος) πήρε μέρος σε όπερες και άριες, σε διεθνή Φεστιβάλ. 

Είναι Μέλος τoυ International Society of Poets, του PEN International, της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου, του ΕΠΟΚ κ.ά. Στο διάστημα 2003-2019 υπηρέτησε για 4 θητείες ως Μέλος του Δ.Σ.της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, και ως Εισηγητής Πολιτιστικών Εκδηλώσεων και Θεσμών της, που ως Οργανωτικό Στέλεχός της τα συμπροώθησε.

Είναι μέλος της Φιλοσοφικής Εταιρείας και της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών, και από το 1990 διατελεί Αντιπρόεδρος-Σύμβουλος της ‘Οπερατικής Σκηνής Λεμεσού-Κύπρου’.

Ειδικές διακρίσεις

2004 : H Αγία Έδρα του Βατικανού τον ανακήρυξε Ιππότη του Παναγίου Τάφου (KnightoftheHolySepulcre/ Jerusalem-Vatican)

2007 :Βραβείο «Best Poems, Best Poets»απότο‘The International Library of Poetry”

2014 : Η Διεθνής Ακαδημία ARTS-SCIENCE-LETTRES του απένειμε το Επίχρυσο Μετάλλιο-Βραβείο της για το όλο έργο του και τη συμβολή του στα Γράμματα, στηνΕπιστήμη και στον Πολιτισμό της Ευρώπης και της Κύπρου.

Εργογραφία

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΕΡΓΑ

Cyprus as business centre, Cyprus Popular Bank Publications No.1, Λευκωσία, 1979.

Η ενεργειακή κρίση και οι επιπτώσεις στην οικονομία της Κύπρου, Εκδόσεις Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας, Αρ.2,Λευκωσία, 1979. – Η ίδια μελέτη στην Αγγλική φέρει Αρ.3.

Πληθωρισμός, Πώς να τον καταπολεμήσουμε για το δικό μας συμφέρον και το καλό του τόπου, Εκδόσεις Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας, Αρ.4, Λευκωσία, 1981. 

Ο βιομηχανικός τομέας, προοπτικές και προβλήματα,Εκδόσεις Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας, Αρ.5, Λευκωσία, 1981. 

Ομοσπονδία Κύπρου, Προβλήματα, προοπτικές λύσης, Εκδόσεις Πάργα, Λευκωσία, 2010.

Ενεργειακός Σχεδιασμός 2011-2010 και Γεωπολιτική - Κύπρος, Εκδ.Πάργα, Λευκωσία 2011.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ

‘Εγώ, ο σωσίας του Χίτλερ’,ΕκδόσειςΑΝΤΥΠΑΣ Αθήνακαι e-bookStratis, Νέα Yόρκη, 2019.

 ‘Αντιγόνη’, υπό έκδοση Εκδόσεις ΑΝΤΥΠΑΣ Αθήνα, 2020

‘Νωθρός βασιλιάς σε διέγερση (αυτοέκδοση, σχόλιο απόUniversité de Montpellier, Γαλλία).

ΔΟΚΙΜΙΑ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ

Αθλητικός Λόγος του Κύπρου Χρυσάνθη, Εκδόσεις Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών 2016.

‘Παραδοσιακό τραγούδι-στίχος-χορός’,Εκδόσεις Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών 2016.

Δοκίμια για τον Καβάφη, τον Σεφέρη και τον Παντελή Μηχανικό (Οικονομία και Διοίκηση, Φιλία, Δραματουργία, Φιλοσοφία, Βυζάντιο, Δημοτική Παράδοση, Επιρροέςκά) Εκδ.Λόγω Γραφής 2018-19.

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

5 διηγήματα στην Κυπριακή Ανθολογία Λογοτεχνίας του Φανταστικού ‘Στο Ποτάμι του χρόνου, Ι, ΙΙ’,Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, Αθήνα, 2017 και 2017.

6 διηγήματα, Εκδόσεις-Τόμοι,Φιλολογική Κύπρος (2006-2016), Λευκωσία

ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

‘Ανεμόεσσα Κύπρος’, Ανθολογία, 24 Τ/Κύπριοι ποιητές, Εκδ. Αριστοτέλους, Λεμεσός, 2007.

‘PICNIC’ ΛιμπρέτοΌπεραςτουArrabal, ΕκδόσειςP.M.P.BusinessAngels, Λευκωσία, 2018.

‘Ο Προφήτης’ του ΧαλίλΖιπράν, Εκδόσεις Ηλία Επιφανείου, Λευκωσία, 2019.

Σπουδή στον PabloNeruda70 ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, Εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ, Αθήνα, 2019.

‘Ανθολογία Πολωνικής Ποίησης’,υπό έκδοση Εκδόσεις Α.Γερμανός, Θεσσαλονίκη, (2020).

‘Ο Ινδός Νομπελίστας ποιητής Ταγκόρ’-υπό έκδοση ‘Εκδόσεις Α.Γερμανός-Θεσς/κη, (2020).

Μετάφραση στα Αγγλικά ποίησης Καλλιόπης Εξάρχου, Σωτήρη Παστάκα, Σωτήρη Βαρνάβα.

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ

‘Διαδρομή Α - Εςπόθ’ έρπες’, Εκδόσεις Σμίλη, Αθήνα, 2001.

‘Διαδρομή Β - Σι βόλε’, Εκδόσεις Σμίλη, Αθήνα, 2003.

‘Διαδρομή Γ - Έρως απείρως’, Εκδόσεις Εν Τύποις, Λευκωσία, 2003.

‘Περί Ουσίας και περιουσίας’, Εκδόσεις Πάργα, Λευκωσία-Αθήνα, 2010.

‘Έρως, Μύθος, Βάθος - 200 Χαϊκού’, Εκδόσεις Ρώμη, Θεσσαλονίκη, 2017. 2^η Έκδοση, 2019.

‘Μουσικήν Ποίει Και Εργάζου’- Στίχοι για Μελοποίηση, Εκδόσεις Negresco, Κύπρος,2019.

‘Εντός, Εκτός’, Εκδόσεις Σοκόλη, Αθήνα, 2019.

‘Λειτουργία – Θεός, Λόγος, Φύση’, Έκδοση Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου/ ΣΠΕΚ.

‘Χαιρετισμοί στην Παναγία’, Έκδοση Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου/ ΣΠΕΚ.

Κούρος και Κόρη, υπό έκδοση Εκδόσεις Σοκόλη, Αθήνα (2020).

ΕΡΓΑ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Ζήνων ο Κιτιεύς, και Στωική φιλοσοφία, Υπό έκδοσηΔήμος Λάρνακος, 2019 (;)

ΕΡΓΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

‘Η Ιστορία των Λατίνων της Κύπρου –από τον 9^ο αιώνα’- υπό έκδοση, ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ.

Λογοτεχνικό περιβόλι!