Ένα βράδυ είδα ένα
όνειρο…
Ονειρεύτηκα ότι
περπατούσα κατά μήκος της παραλίας…
Μπροστά από τα μάτια
μου πέρασαν όλες οι σκηνές της ζωής μου…
Κοίταξα πίσω, και πάνω
στην άμμο είδα δυο ζευγάρια ίχνη από πατημασιές…
Ένα ήταν το δικό μου
και το άλλο του Θεού…
Σε κάποια σημεία όμως
υπήρχαν μόνο ένα ζευγάρι από ίχνη…
και αυτά τα σημεία
αντιστοιχούσαν στις μέρες με τη μεγαλύτερη αγωνία το μεγαλύτερο φόβο και το
μεγαλύτερο πόνο…
Έτσι είπα…θεέ μου αυτές
τις δύσκολες ήμερες δεν ήσουν κοντά μου...
Και ο Κύριος απάντησε…
Παιδί μου είσαι ότι
ποιο πολύτιμο και ότι περισσότερο αγαπώ, ποτέ δε σε άφησα
ούτε ένα λεπτό…
Αυτό το μονό ζευγάρι
ίχνη που βλέπεις είναι τα δικά μου…
Σε είχα πάρει αγκαλιά
για να σε προστατέψω από τις κακουχίες και τα βάσανα…
Φίλοι και γνωστοί ίσως
να μη βρεθούν να σε
Υποστηρίξουν, παρ’ όλο
που είναι αδέλφια σου…
ΠΟΤΕ όμως μην
αμφιβάλεις για μένα……………………
0 Σχόλια