Η χαμένη αθωότητα
έρχεται σαν ονειροπόληση
και κάπου κάπου μας
βγάζει απ’ το δρόμο
και μας ταρακουνά
Φωνάζοντάς μας
πού πάμε;
Αλλά πώς να γυρίσουμε
πίσω;
Είν’ αργά…
Ο χρόνος μας ξεγέλασε
και μας παρόπλισε
με έναν τρόπο μοναδικό
που μόνο αυτός γνωρίζει
να μην έχουμε τη δύναμη
να του αντισταθούμε
μια φορά
Και τώρα…
Η ζωή πίσω δε γυρνά.
Χάθηκε κι έγινε αέρας
που σφυρίζει και ζαλίζει
να μην ακούμε ούτε το
παράθυρο που τρίζει.
Είμαστε μακριά
0 Σχόλια