Καλή σας μέρα αγαπημένες φίλες και φίλοι μου μαζί με τις ευχές για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, δημιουργικά γεμάτα Υγεία, έμπνευση , Αγάπη, σήμερα που γιορτάζει η ΓΥΝΑΙΚΑ, η Μάνα, η αδελφή, η εργαζόμενη, η σύντροφος, η σύζυγος, η βοηθός και συνδημιουργός του άνδρα!
Άνδρες να χαίρεστε τις γυναίκες σας, και μην ξεχνάτε να ποτίζετε αυτό το όμορφο λουλούδι, που σας δώρησε ο Δημιουργός με την ΑΓΑΠΗ σας, γιατί είναι καταδικασμένο, χωρίς αγάπη να μαραθεί…
Άνδρες να χαίρεστε τις γυναίκες σας, και μην ξεχνάτε να ποτίζετε αυτό το όμορφο λουλούδι, που σας δώρησε ο Δημιουργός με την ΑΓΑΠΗ σας, γιατί είναι καταδικασμένο, χωρίς αγάπη να μαραθεί…
Διαβάστε περισσότερα:
Τα ωραιότερα λόγια Σοφίας για την Γυναίκα
Αφιερώνω σε όλες εσάς το ποίημα της Κικής Δημουλά, με τίτλο:
« Σημείο αναγνωρίσεως»
« Σημείο αναγνωρίσεως»
-Άγαλμα γυναίκας με δεμένα χέρια-
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.
Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Από μακριά εξαπατάς.
Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθήσει
να θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,
πως παίρνεις φόρα να το ζήσεις.
Από κοντά ξεκαθαρίζει το όνειρο:
δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου
μ’ ένα σκοινί μαρμάρινο
κι η στάση σου είναι η θέλησή σου
κάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγεις
την αγωνία του αιχμαλώτου.
Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη:
αιχμάλωτη.
Δεν μπορείς ούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου,
ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα.
Δεμένα είναι τα χέρια σου.
Και δεν είν’ το μάρμαρο μόνο ο Άργος.
Αν κάτι πήγαινε ν’ αλλάξει στην πορεία των μαρμάρων,
αν άρχιζαν τ’ αγάλματα αγώνες για ελευθερίες και ισότητες,
όπως οι δούλοι, οι νεκροί και το αίσθημά μας,
εσύ θα πορευόσουνα μες στην κοσμογονία των μαρμάρων
με δεμένα πάλι τα χέρια, αιχμάλωτη.
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.
Όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε στο μάρμαρο ο γλύπτης
κι υπόσχονται οι γοφοί σου ευγονία αγαλμάτων,
καλή σοδειά ακινησίας.
Για τα δεμένα χέρια σου,
που έχεις όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,
σε λέω γυναίκα.
Σε λέω γυναίκα γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη.
(Από τη συλλογή «Το λίγο του κόσμου» 1971 –συγκεντρωτική έκδοση «Κική Δημουλά, Ποιήματα», Ίκαρος)
εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.
Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Από μακριά εξαπατάς.
Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθήσει
να θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,
πως παίρνεις φόρα να το ζήσεις.
Από κοντά ξεκαθαρίζει το όνειρο:
δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου
μ’ ένα σκοινί μαρμάρινο
κι η στάση σου είναι η θέλησή σου
κάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγεις
την αγωνία του αιχμαλώτου.
Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη:
αιχμάλωτη.
Δεν μπορείς ούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου,
ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα.
Δεμένα είναι τα χέρια σου.
Και δεν είν’ το μάρμαρο μόνο ο Άργος.
Αν κάτι πήγαινε ν’ αλλάξει στην πορεία των μαρμάρων,
αν άρχιζαν τ’ αγάλματα αγώνες για ελευθερίες και ισότητες,
όπως οι δούλοι, οι νεκροί και το αίσθημά μας,
εσύ θα πορευόσουνα μες στην κοσμογονία των μαρμάρων
με δεμένα πάλι τα χέρια, αιχμάλωτη.
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.
Όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε στο μάρμαρο ο γλύπτης
κι υπόσχονται οι γοφοί σου ευγονία αγαλμάτων,
καλή σοδειά ακινησίας.
Για τα δεμένα χέρια σου,
που έχεις όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,
σε λέω γυναίκα.
Σε λέω γυναίκα γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη.
(Από τη συλλογή «Το λίγο του κόσμου» 1971 –συγκεντρωτική έκδοση «Κική Δημουλά, Ποιήματα», Ίκαρος)
Ακούστε την να το απαγγέλει:
Διαβάστε περισσότερα:
Τα ωραιότερα λόγια Σοφίας για την Γυναίκα
0 Σχόλια