Πολλά έχουν ειπωθεί και
δίκαια για τους ανθρώπους που δίνουν τη μάχη με την πανδημία αυτές τις μέρες.
Μιλήσαμε με έναν από
αυτούς, τον πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Κοζάνης Χαράλαμπο Τσεβεκίδη , που
βρίσκεται στην πρώτη γραμμή σε μια περιοχή ιδιαίτερα επιβαρυμένη και φοβισμένη,
καθώς η συνάντησή της με την πανδημία στάθηκε μοιραία.
Στο τέλος αυτής της
περιπέτειας κάποια πράγματα θα αλλάξουν για την ανθρωπότητα λέει ο γιατρός, οι
στρατηγικές απομόνωσης και αποκλεισμού στο μέλλον θα είναι αυστηρότερες και πιο
άμεσες. Όπως και η συμμόρφωση των πολιτικών ηγεσιών στις υποδείξεις των
ειδικών, αλλά πρέπει πάντα να είμαστε αισιόδοξοι, ότι και αν πάει στραβά στο
τέλος θα βρούμε τη λύση.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ. Κύριε Τσεβεκίδη
είστε οι σύγχρονοι ήρωες. Αν και ποτέ δεν αμφισβητήθηκε ο ηρωισμός των γιατρών.
Αλλά έχετε και ένα μεγάλο, πρόσθετο βάρος αυτή την εποχή. Πως τα πάτε εδώ στο
Νοσοκομείο Κοζάνης;
Απ. Θα συμφωνήσω
απόλυτα μαζί σας ότι οι ήρωες είναι όλοι όσοι εργάζονται στη Δημόσια Υγεία. Το
Νοσοκομείο Κοζάνης παρά τα διαχρονικά προβλήματα στελέχωσης ανταποκρίνεται
αρκετά καλά στην κρίσιμη αυτή περίοδο, χάρη στις προσπάθειες όλων των
εργαζομένων.
Ερ. Με νοσοκομείο
αναφοράς στο Νομό και με τα προβλήματα σε Δαμασκηνιά και Δραγασιά πρέπει να
νοιώσατε πολύ κοντά σας την ανάσα του κορονοϊού;
Απ. Ο κορονοιός
κυκλοφορεί ανάμεσα μας δυστυχώς, και δεν πρέπει να υπάρχει εφησυχασμός. Σίγουρα
στη περιοχή των δύο κοινοτήτων η κατάσταση είναι πολύ ιδιαίτερη αλλά
προσπαθούμε κάθε μέρα να επικοινωνούμε με όλους τους κατοίκους, σπάζοντας την
απομόνωσή τους και δείχνοντας την έμπρακτη συμπαράστασή μας.
Ερ. Ποιος κίνδυνος
υπάρχει σήμερα στο Νομό και πόσο αποδίδουν τα περιοριστικά μέτρα;
Απ. Υπάρχει σοβαρό
πρόβλημα στο Βόιο. Τα αυστηρά μέτρα φαίνεται ότι ανέκοψαν την εκθετική πορεία
του ιού. Τις τελευταίες 6 μέρες δεν είχαμε καμία διακομιδή από Δαμασκηνιά και
Δραγασιά και οι 66 ήταν καλά, ένας ανέφερε δέκατα. Η ευρύτερη περιοχή όμως
εξακολουθεί να έχει διακομιδές. Μία σήμερα βγήκε θετική. Η καθοριστική περίοδος
θα είναι το επόμενο 10 ήμερο, για το ποιο κίνδυνο διατρέχουμε.
Ερ. Η κοινωνία είναι σε ένα διαρκές σοκ. Και
μέσα σ’ όλα έρχονται μετά το πρώτο μούδιασμα οι αμφισβητήσεις για την
στρατηγική της απομόνωσης, από διάφορους ειδικούς και μη. Έφτασαν να λένε ότι
το μέτρο της απομόνωσης είναι αναχρονιστικό, ανάγεται σε περασμένους αιώνες και
τέτοια. Τι να πιστέψουμε;
Απ. Στις δημοκρατίες
υπάρχει η ελευθερία του λόγου. Η εποχή μας κατακλύζεται από πληροφορίες και από
συνονθύλευμα απόψεων που οδηγούν σε παραπληροφόρηση και όχι σε γνώση. Η
επιστημονική τεκμηρίωση δείχνει το ορθό δρόμο και η εμπειρία της Κίνας μας λέει
ότι η απομόνωση είναι το σωστό μέτρο. Από την άλλη έχουμε τα παραδείγματα ΗΠΑ
και Ην. Βασιλείου που είναι προς αποφυγή.
Ερ. Ποιος είναι ο
επόμενος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία με τα δεδομένα που έχουμε σήμερα στη
χώρα μας. Υπάρχει τέλος, πάτος σ’ αυτό το βαρέλι…;
Απ. Νομίζω ναι.
Περιμένουμε να σταθεροποιηθούν τα σοβαρά κρούσματα αλλά και οι θάνατοι.
Φαίνεται ότι οι καμπύλες σε αυτά να σταθεροποιούνται ενώ σε αυτούς που έχουν
μολυνθεί αυξάνουν γεωμετρικά. Ο κίνδυνος είναι η μαζική σοβαρή νόσηση που δεν
θα έχουμε τα μέσα να την αντιμετωπίσουμε, πράγμα που μάλλον αποφύγαμε με τα
σκληρά μέτρα.
Ερ. Χωρίς να έχουμε
λύσει το πρόβλημα με άλλες θανατηφόρες νόσους όπως ο καρκίνος π.χ. να
υποθέσουμε ότι ιοί θα είναι οι εχθροί του ανθρώπου στον 21ο αιώνα;
Ναι, όπως ήταν και του
20ου αιώνα (ισπανική γρίπη), ελπίζω να μην είναι και του επόμενου
Ερ. Είναι μια
προσομοίωση βιολογικού πολέμου; Και πόσο μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάτι τέτοιο
από ένα νοσηρό εγκέφαλο ας πούμε. Αυτά τα βλέπουμε στον κινηματογράφο και τα
διαβάζουμε στα βιβλία, αλλά έτσι κάπως άρχισαν όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις.
Πρώτα στο μυαλό των ανθρώπων και μετά ως πρακτική εφαρμογή. Δεν είναι έτσι; Ή
κινδυνολογούμε ανεπίτρεπτα;
Απ. Πράγματι θα συμφωνήσω
είναι ένα είδος βιολογικού πόλεμου. Όσο για το τι θα συμβεί με καλύπτει ο
Κ.Καβάφης: Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα. Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί,
πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων.
Ερ. Και η επιστημονική
κοινότητα σε ποιο σημείο θα αναθεωρήσει τις μεθόδους αντιμετώπισης, ανάκαμψης
και ετοιμότητας σε ένα αιφνίδιο φαινόμενο, όπως αυτό του κορονοιού, αν και δεν
είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζει κάτι παρόμοιο;
Απ. Φυσικά όχι υπάρχουν
πράγματα στη ζωή που είναι οδυνηρά απρόβλεπτα. Όταν γίνονται σε παγκόσμια
κλίμακα τότε δυστυχώς δεν μπορεί να υπάρξει η συνδρομή των άλλων οπότε ο
καθένας μόνος του.
Ερ. Ποια είναι τα
συμπεράσματα που πρέπει να βγάλει η ιατρική κοινότητα κατ’ αρχήν από αυτή την
υγειονομική κρίση;
Απ. Ότι η ευκολία
μετακίνησης ανθρώπων μπορεί να προκαλέσει μια παγκόσμια κρίση με οδυνηρές
συνέπειες. Οι στρατηγικές απομόνωσης και αποκλεισμού στο μέλλον θα είναι
αυστηρότερες και πιο άμεσες. Όπως και η συμμόρφωση των πολιτικών ηγεσιών στις
υποδείξεις των ειδικών.
Ερ. Γιατρέ μου, να
είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον του τόπου και της ανθρωπότητας, ή να κρατούμε
πάντα μια επιφύλαξη ότι πάντα υπάρχει κάτι που μπορεί να πάει στραβά;
Πρέπει πάντα να είμαστε
αισιόδοξοι, ότι και αν πάει στραβά στο τέλος θα βρούμε τη λύση.
Πηγή: tharos.gr
0 Σχόλια