Πολλές φορές μέσα στη
δίνη της καθημερινότητας και τις πιέσεις από τους πολλαπλούς μας ρόλους, μπορεί
να χάσουμε το παιχνίδι της επικοινωνίας με τα παιδιά μας με αποτέλεσμα φωνές,
εντάσεις, ενοχές και κλάματα.
Πώς να αλλάξετε τον
τρόπο που εκφράζεστε και να βελτιώσετε την επικοινωνία με το παιδί σας
Ανάμεσα στην αναφορά
που σας ζητάει ο προϊστάμενος, στην ανάγκη να έχετε ένα πιάτο φαγητό για όλους
μέσα στο σπίτι, στην επιθυμία να ξεκουραστείτε για μισώ ωρίτσα στον καναπέ ή να
δείτε μια φίλη και να τρέξετε σε όλες τις εξωτερικές δραστηριότητες της
οικογένειάς σας και τις δικές σας…η θεωρία της θετικότητας και όλα τα
πασπαλισμένα με απόλυτη λογική και μια δόση εξιδανίκευσης tips σας φαίνεται ότι
πέφτουν στο κενό….και πάλι από την αρχή.
Σε αυτό το άρθρο θα
παρουσιάσουμε δύο αληθινά σενάρια και πώς μπορείτε να τα χειριστείτε πιο
λειτουργικά.
Σενάριο 1:
Δεν θέλει να φύγει από την παιδική χαρά
Τί συμβαίνει: Του λέτε
ότι πρέπει να φύγετε μέχρι να εκνευριστείτε και να πάρετε το παιδί από την
παιδική χαρά με το ζόρι ενώ εκείνο κλαίει. Γυρίζετε σπίτι πικραμένοι και οι δύο
και του δηλώνετε ότι δεν θα το ξαναπάτε πουθενά.
Πώς νιώθει το παιδί:
Περνάω υπέροχα και δεν θέλω να φύγω με τίποτα. Η μαμά δεν το καταλαβαίνει και
με τραβάει με το ζόρι.
Τί μπορείτε να κάνετε
και γιατί: τα παιδιά δεν έχουν την αίσθηση του χρόνου και ζουν στο εδώ και
τώρα.
Κάνοντας παιχνίδι την
ώρα της αποχώρησης από κάτι ευχάριστο για εκείνο είναι πιο εύκολα δεκτό. Ωστόσο
μην έχετε την φαντασίωση ότι το παιδί των 4 χρόνων θα δεχτεί να φύγετε γιατί
κατανοεί ότι έχετε να βάλετε πλυντήριο για παράδειγμα. Δεν είναι ενήλικας.
Έχοντας αυτό κατά νου μπορείτε να πείτε: Κάνε 3 φορές ακόμη τσουλήθρα και πάμε
σπίτι να ζωγραφίσουμε.
Σενάριο 2:
Τρώει γιαούρτι και ρίχνει μια μεγάλη κουταλιά στο χαλί
Τί συμβαίνει: Του λέτε
με ένταση ή και θυμό ότι μόλις καθαρίσατε και γιατί δεν πρόσεχε περισσότερο
(ερωτήσεις που όλοι οι γονείς κάνουν και το παιδί δεν ξέρει τί να απαντήσει!).
Του παίρνετε το γιαούρτι από το χέρι και του λέτε ότι θα το ταΐζετε εσείς.
Πώς νιώθει το παιδί:
Είμαι ζημιάρης, δεν μπορώ να κάνω κάτι μόνος μου, δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό
μου.
Τί μπορείτε να κάνετε
και γιατί: Τα παιδιά δεν έχουν ξεκάθαρη εικόνα του εαυτού τους και υιοθετούν
τις ταμπέλες που τους βάζετε εσείς. Επομένως…προσοχή!
Αποφύγετε να
χαρακτηρίζετε ένα παιδί γιατί τότε θα συμβεί το φαινόμενο της Αυτοεκπληρούμενης
προφητείας. Μείνετε επικεντρωμένοι στο περιστατικό χωρίς γενικεύσεις. Για
παράδειγμα: βλέπω ότι σου έπεσε. Πάρε ένα χαρτί να το καθαρίσεις. Εδώ να πούμε
ότι δεν χρειάζεται να επιμένετε να το καθαρίσει ῾σωστά῾.
Σημασία έχει η
εκπαίδευση ότι όταν κάνουμε μια ζημιά την καθαρίζουμε.
Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ειδική
Παιδαγωγός
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr
Blog:
psuxislogos.blogspot.com
Πηγή: mothersblog.gr
0 Σχόλια