ΚΑΛΗΜΕΡΑ, σήμερα 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, στο Λογοτεχνικό περιβόλι!

Αγαπημένες φίλες και φίλοι μου καλή σας ημέρα !
Σήμερα θα μιλήσουμε για την ΑΛΗΘΕΙΑ

Η αλήθεια συνήθως μοιάζει με φάρμακο, που είναι πικρό στη γεύση, όμως πολύ ευεργετικό στον οργανισμό.

Ερώτηση: Τι είναι αλήθεια;

Απάντηση:

Δύο χιλιάδες χρόνια πριν, η Αλήθεια παραστάθηκε σε δίκη και κρίθηκε από ανθρώπους που ήσαν παραδομένοι στο ψέμα. Για την ακρίβεια, η Αλήθεια αντιμετώπισε έξι δίκες σε λιγότερο από μία πλήρη ημέρα, τρεις από τις οποίες ήταν θρησκευτικές, και τρεις δικαστικές. Στο τέλος, ελάχιστοι άνθρωποι από αυτούς που συμμετείχαν σ' αυτά τα γεγονότα, μπορούσαν ν' απαντήσουν το ερώτημα, «τι είναι αλήθεια;».

Η Αλήθεια, μετά τη σύλληψή της, οδηγήθηκε στον Άννα, έναν διεφθαρμένο πρώην αρχιερέα των Ιουδαίων. Ο Άννας παρέβηκε πολλούς ιουδαϊκούς νόμους κατά τη διάρκεια της δίκης, ένας από αυτούς ήταν πως διεξήγε δίκη στο σπίτι του, προσπαθώντας να επιφέρει αυτό-κατηγορίες ενάντια στον κατηγορούμενο, και να τον πλήξει, ενώ δεν υπήρχε καμία αληθινή κατηγορία εκείνη τη στιγμή. Μετά τον Άννα, η Αλήθεια οδηγήθηκε στον Καϊάφα, τον αρχιερέα εκείνης της περιόδου, που ήταν γαμπρός του Άννα. Ενώπιον του Καϊάφα και του Συνεδρίου, πολλοί ψευδομάρτυρες εμφανίστηκαν και μίλησαν ενάντια στην Αλήθεια, αλλά δεν μπόρεσαν ν' αποδείξουν τίποτα και δεν βρέθηκε αληθής μαρτυρία αξιόποινης πράξης. Ο Καϊάφας παρέβη επτά νόμους ενώ επιδίωκε να κατηγορήσει την Αλήθεια: (1) η δίκη έγινε μυστικά· (2) διεξήχθη τη νύχτα· (3) υπήρξε δωροδοκία· (4) ο κατηγορούμενος δεν είχε κανέναν παρόντα να Τον υπερασπιστεί· (5) η απαίτηση των δύο ή τριών μαρτύρων δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί· (6) χρησιμοποίησαν αυτό-ενοχοποιητική μαρτυρία ενάντια στον κατηγορούμενο· (7) εκτέλεσαν την ποινή του θανάτου ενάντια στον κατηγορούμενο την ίδια ημέρα. Όλες αυτές οι ενέργειες απαγορεύονταν από τον ιουδαϊκό Νόμο. Ασχέτως προς αυτό, ο Καϊάφας θεώρησε την Αλήθεια ένοχη, διότι η Αλήθεια ισχυρίστηκε πως είναι Θεός σε ανθρώπινη μορφή, κάτι που ο Καϊάφας αποκάλεσε βλασφημία.

Όταν ήρθε το πρωί, η τρίτη δίκη της Αλήθειας έλαβε χώρα, όπου το ιουδαϊκό Συνέδριο αποφάνθηκε πως η Αλήθεια έπρεπε να πεθάνει. Το Συνέδριο, όμως, δεν είχε το νομικό δικαίωμα να εκτελέσει τη θανατική ποινή, έτσι αναγκάστηκαν να φέρουν την Αλήθεια στον Ρωμαίο διοικητή, εν προκειμένω, στον Πόντιο Πιλάτο. Ο Πιλάτος διορίστηκε από τον Τιβέριο ως ο πέμπτος έπαρχος της Ιουδαίας και υπηρέτησε αυτήν τη θέση από το 26 έως το 36 μ.Χ. Ο επίτροπος είχε εξουσία ζωής και θανάτου και μπορούσε ν' αναστρέψει θανατικές καταδίκες του Συνεδρίου. Καθώς η Αλήθεια στεκόταν μπροστά στον Πιλάτο, περισσότερες ψευδείς κατηγορίες ακούστηκαν εναντίον της. Οι εχθροί του Χριστού είπαν, «Διαπιστώσαμε πως τούτος εδώ διαστρέφει το φρόνημα του λαού και τους εμποδίζει να πληρώνουν φόρο στον Καίσαρα ισχυριζόμενος για τον εαυτό του πως είναι ο Χριστός κι είναι ο ίδιος βασιλιάς»! (Λουκάς 23:2, ΛΟΓΟΥ) Αυτό ήταν ψέμα, αφού η Αλήθεια είχε πει σε όλους να πληρώνουν φόρους (Ματθαίος 22:21) και ποτέ δεν μίλησε για τον εαυτό Του προκαλώντας τον Καίσαρα.

Μετά από αυτό, έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία μεταξύ της Αλήθειας και του Πιλάτου. «Μπήκε λοιπόν ξανά στο Διοικητήριο ο Πιλάτος, κάλεσε τον Ιησού και τον ρώτησε: «Εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;». Ο Ιησούς του αποκρίθηκε: «Από μόνος σου το ρωτάς αυτό ή άλλοι σου μίλησαν για μένα;». Ο Πιλάτος αποκρίθηκε: «Λες και είμαι Ιουδαίος εγώ; Ο λαός ο δικός σου και οι αρχιερείς σε παρέδωσαν σε μένα. Τι έκανες;». Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Η βασιλεία η δική μου δεν είναι από τον κόσμο τούτο. Αν η βασιλεία μου ήταν από τον κόσμο τούτο, οι στρατιώτες μου θ' αγωνίζονταν να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Επομένως η δική μου βασιλεία δεν είναι από εδώ». Του είπε τότε ο Πιλάτος: «Άρα λοιπόν είσαι βασιλιάς. Έτσι δεν είναι;». Ο Ιησούς απάντησε: «Μόνος σου το λες ότι εγώ είμαι βασιλιάς. Εγώ για ένα σκοπό γεννήθηκα και για έναν σκοπό ήρθα: Να γίνω μάρτυρας της αλήθειας. Όποιος προέρχεται από την αλήθεια ακούει τη φωνή μου.» Τον ρωτάει ο Πιλάτος: «Τι είναι αλήθεια;» (Ιωάννης 18:33–38).

Η ερώτηση του Πιλάτου, «Τι είναι αλήθεια;» αντηχεί διαμέσου της Ιστορίας. Επρόκειτο άραγε για μια μελαγχολική επιθυμία να γνωρίσει αυτό που κανένας άλλος δεν μπορούσε να του πει ή ήταν μια κυνική προσβολή ή ίσως μια ερεθισμένη, αδιάφορη απάντηση στα λόγια του Ιησού;

Η λέξη αλήθεια, σημαίνει, ετυμολογικά, «φανερός», «αυτό που δεν αποκρύπτεται». Εμπεριέχει τη σκέψη πως η αλήθεια είναι πάντοτε εκεί, πάντοτε ανοικτή και διαθέσιμη σε όλους να την δουν, χωρίς να κρύβεται ή να είναι δυσδιάκριτη. Η εβραϊκή λέξη για την αλήθεια είναι εμέθ, που σημαίνει «σταθερότητα», «αμεταβλητότητα» και «διάρκεια». Ένας τέτοιος ορισμός υπονοεί μια παντοτινή ουσία και κάτι πάνω στο οποίο μπορείς να βασιστείς.

Από φιλοσοφική άποψη, υπάρχουν τρεις απλοί τρόποι να ορίσουμε την αλήθεια:

1. Αλήθεια είναι αυτό που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

2. Αλήθεια είναι αυτό που αντιστοιχεί στο αντικείμενό του.

3. Αλήθεια είναι απλά το να πεις τα πράγματα ως έχουν.

Ο Θεός και η αλήθεια

Κατά τη διάρκεια των έξι δικών του Χριστού, η αντίθεση μεταξύ της αλήθειας (δικαιοσύνης) και των ψευδών κατηγοριών (αδικίας) ήταν ολοφάνερη. Στεκόταν εκεί ο Ιησούς, η Αλήθεια, και δικαζόταν από ανθρώπους που κάθε πράξη τους κολυμπούσε στα ψεύδη. Οι Ιουδαίοι ηγέτες παρέβησαν σχεδόν όλους τους νόμους που καταρτίστηκαν για να προστατεύουν τον κατηγορούμενο από άδικη κατηγορία. Επιζήτησαν πυρετωδώς να βρουν κάθε πιθανή μαρτυρία που θα καταδίκαζε τον Ιησού, και στην ταραχή τους, στράφηκαν σε ψευδομάρτυρες. Αλλά ακόμη κι αυτό δεν τους βοήθησε να επιτύχουν τον σκοπό τους. Έτσι, παρέβησαν κι άλλο νόμο και βίασαν τον Ιησού να μπλεχτεί.

Οι Ιουδαίοι ηγέτες είπαν πάλι ψέματα μπροστά στον Πιλάτο. Κατηγόρησαν τον Ιησού για βλασφημία, αλλά καθώς γνώριζαν πως δεν θα κατάφερναν να πείσουν τον Πιλάτο να καταδικάσει σε θάνατο τον Ιησού, ισχυρίστηκαν πως ο Χριστός προκάλεσε τον Καίσαρα και εναντιωνόταν στον Ρωμαϊκό νόμο ενθαρρύνοντας το λαό να μην πληρώνει φόρους. Ο Πιλάτος αντιλήφθηκε αμέσως την επιπόλαιη απάτη και ούτε καν ασχολήθηκε με την κατηγορία αυτή.

Ο Ιησούς Χριστός ο Δίκαιος δικάστηκε από τους αδίκους. Το λυπηρό γεγονός είναι ότι οι δεύτεροι πάντοτε διώκουν τους πρώτους. Έτσι ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ. Ο σύνδεσμος μεταξύ αλήθειας και δικαιοσύνης από τη μία πλευρά και ψεύδους και αδικίας, από την άλλη, φανερώνεται με διάφορα παραδείγματα στην Καινή Διαθήκη:

• «Γι' αυτό ακριβώς θα αφήσει ο Θεός να λειτουργήσει σ' αυτούς η ενέργεια της πλάνης, έτσι ώστε να πιστέψουν στο ψέμα. Και τούτο, για να κατακριθούν όσοι δεν πίστεψαν στην αλήθεια αλλά ένιωσαν ευχαρίστηση στην αδικία.» (Β΄ Θεσσαλονικείς 2:9–12, ΛΟΓΟΥ, προστέθηκε έμφαση).

• «Κι οπωσδήποτε η οργή του Θεού ξεσπάει από τον ουρανό εναντίον κάθε ασέβειας και αδικίας των ανθρώπων εκείνων, που, ενώ έχουν στην κατοχή τους την αλήθεια, ζουν στην αδικία.» (Ρωμαίους 1:18, ΛΟΓΟΥ, προστέθηκε έμφαση).

• «Ο οποίος θα ανταποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του. Έτσι, σ' αυτούς που επιδιώκουν δόξα και τιμή και αφθαρσία, παραμένοντας σταθερά στην πραγματοποίηση καλού έργου, θα δώσει ζωή αιώνια, ενώ σ' εκείνους που, διακατεχόμενοι από εγωιστική φιλοδοξία, αρνούνται να υποταχθούν στην αλήθεια και υποτάσσονται στην αδικία, θα ξεσπάσει θυμός και οργή.» (Ρωμαίους 2:6–8, ΛΟΓΟΥ, προστέθηκε έμφαση).

• «Δεν φέρεται άπρεπα, δεν κυνηγάει το δικό της συμφέρον, δεν κυριεύεται από θυμό, δεν κρατά λογαριασμό για το κακό που της κάνουν, δεν χαίρεται για την αδικία, αλλά μετέχει στη χαρά για την επικράτηση της αλήθειας.» (Α΄ Κορινθίους 13:5–6, ΛΟΓΟΥ, προστέθηκε έμφαση).

Συμπέρασμα

Το ερώτημα που έθεσε ο Πόντιος Πιλάτος αιώνες πριν, χρειάζεται να επαναδιατυπωθεί προκειμένου να καταστεί πλήρως ακριβές. Η παρατήρηση του Ρωμαίου κυβερνήτη «τι είναι αλήθεια» παραβλέπει το γεγονός πως πολλά πράγματα μπορεί να έχουν την αλήθεια αλλά μόνο ένα μπορεί πραγματικά να είναι η Αλήθεια. Η αλήθεια πρέπει να προέρχεται από κάπου.

Η δυνατή πραγματικότητα είναι ότι ο Πιλάτος είχε απέναντί του εκείνο το πρωί, πριν δύο χιλιάδες χρόνια, την πηγή κάθε αλήθειας. Λίγο καιρό πριν συλληφθεί ο Ιησούς και φερθεί στον κυβερνήτη, είχε κάνει την απλή δήλωση, «Εγώ είμαι η αλήθεια» (Ιωάννης 14:6), που φαινόταν μια απίστευτη δήλωση. Πώς ήταν δυνατό ένας απλός άνθρωπος να είναι η αλήθεια; Δεν γινόταν, εκτός εάν ήταν περισσότερο από άνθρωπος, πράγμα το οποίο ισχυριζόταν. Το γεγονός είναι πως ο ισχυρισμός του Χριστού επιβεβαιώθηκε όταν αναστήθηκε από τους νεκρούς (Ρωμαίους 1:4).

Υπάρχει μια ιστορία για κάποιον που ζούσε στο Παρίσι κι ένας ξένος για τη χώρα ήρθε να τον δει. Θέλοντας να δείξει στον ξένο το μεγαλείο του Παρισιού, τον ξενάγησε στο μουσείο του Λούβρου για να δει τη σπουδαία τέχνη, κι από εκεί σ' ένα κονσέρτο, σ' ένα μαγευτικό μουσικό μέγαρο για ν' ακούσει μια μεγάλη συμφωνική ορχήστρα. Στο τέλος της ημέρας, ο ξένος σχολίασε πως δεν του άρεσε ιδιαίτερα ούτε η τέχνη ούτε η μουσική. Ο οικοδεσπότης αποκρίθηκε, «δεν είναι αυτοί υπό κρίση, εσύ είσαι». Ο Πιλάτος και οι Ιουδαίοι ηγέτες νόμιζαν πως δίκαζαν τον Χριστό, ενώ στην πραγματικότητα, ήταν αυτοί που κρίνονταν. Πλέον αυτού, ο Χριστός που δικαζόταν, μια μέρα θα σταθεί ο Κριτής τους, όπως και όλων εκείνων που καταπιέζουν την αλήθεια μέσα στην αδικία.

Ο Πιλάτος, προφανώς, δεν ήρθε ποτέ σε επίγνωση της αλήθειας. Ο ιστορικός Ευσέβιος και επίσκοπος Καισαρείας, γράφει το γεγονός πως ο Πιλάτος τελικά αυτοκτόνησε κάποια στιγμή στη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Καλιγούλα –ένα λυπηρό τέλος και μια υπενθύμιση για τον καθένα, πως η αδιαφορία απέναντι στην αλήθεια οδηγεί πάντοτε σε ανεπιθύμητες συνέπειες.