Βλέπουμε καλύτερα από
το παράθυρο του πόνου.
Αγαπημένες φίλες και
φίλοι μου καλή σας ημέρα !
H ύπαρξη του ψυχολογικού
πόνου λειτουργεί ακριβώς όπως και η ύπαρξη του σωματικού πόνου. Είναι, δηλαδή,
σημάδι ότι κάτι πρέπει να θεραπεύσουμε, κάτι πρέπει να αναγνωρίσουμε και να
επουλώσουμε. Ο πόνος υπάρχει για να μας θέσει στο σωστό δρόμο, αυτόν της
ενδοσκόπησης και της εσωτερικής προσπάθειας, έτσι ώστε να αναμετρηθούμε με το
σκοτάδι μας και να το μετουσιώσουμε σε φως. Άλλωστε, αν, σε ένα φανταστικό
σύμπαν, εξαφανιζόταν ο πόνος, θα εξαφανιζόταν μαζί του και η ευτυχία. Είναι
γεγονός πως κάθετί υπάρχει πάντοτε με το αντίθετό του.
Πολλές φορές ο πόνος μάς δίνει τη δυνατότητα για
μεγαλύτερη χαρά. Αν ποτέ δε μας ήταν τίποτα δεδομένο, είναι πιο πιθανό να
χαρούμε περισσότερο με τα μικρά καθημερινά πράγματα, απ’ ότι ένα άτομο που είχε
πάντα τα πάντα.
Το σημαντικότερο όλων,
όμως, μου φαίνεται πως είναι μια άλλη ιδιότητα του πόνου. Η ιδιότητα που έχει
να σμιλεύει, μέσα από τη βίωσή του, τον δικό μας προσωπικό και μοναδικό
χαρακτήρα, καθώς και να συμβάλλει στη δημιουργία του πεπρωμένου μας.
Αναλυτικότερα, ο ιδιαίτερος πόνος που έχει βιώσει ο καθένας, πλάθει σε μεγάλο
βαθμό το ποιος είναι ως άνθρωπος. Επίσης, γεγονότα που μας προκάλεσαν πόνο στο
παρελθόν, όπως ένας χωρισμός, μας ωθούν στο σωστό σημείο στο μέλλον. Μόνον όμως
εκ των υστέρων, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τη συνεισφορά του πόνου στη ζωή
μας.
Μόνο αφού ολοκληρωθεί
το ψηφιδωτό του προσωπικού μας δρόμου, κάθε κομμάτι του θα βγάζει νόημα.
Aς θυμόμαστε την συμβουλή του Rilke:
Aς θυμόμαστε την συμβουλή του Rilke:
0 Σχόλια