Αντάριασε η πλάση!
Πλήθος πολύ απ’ όλα τα
έθνη
μαζεύτηκε στις όχθες
του Αχέροντα
μαύρους μανδύες
φορώντας!
Φάνηκε κι ο Χάρων με τη
βάρκα του μακρόθεν,
με γρήγορες κινήσεις
κωπηλατώντας!
Ολοφυρόμενοι οι
κατέχοντες,
χρυσά νομίσματα του
έταζαν
αρκεί να τους αφήσει!
Ολοφυρόμενοι και οι μη
έχοντες,
προειδοποιούσαν ότι δεν
έχουν οβολό!
Μα ο βαρκάρης δεν
έβλεπε, δεν άκουγε!
Φόρτωνε μόνο κι έφευγε!
Κάθε μέρα και πιο
πολλούς!
Σμήνη Αγγέλων με λευκά
ενδύματα
πολλούς αποσπούσαν από
το μελλούμενο ταξίδι!
Μα κουράζονταν κι
εκείνοι!
Σπάζανε τα φτερά τους
και χάνονταν!
Κι ακούστηκε εξ ουρανού
Φωνή αυστηρή μα συνάμα
γλυκειά και παραπονεμένη:
«Λαός μου, τι εποίησά
σοι
Και τι μοι παραδέδωκας;
Σας έδωσα αγάπη και
δώσατε μίσος
Σας έδωσα ζωή και
σπείρατε θάνατο!
Σας έδωσα εξουσία επί
του κατοικητηρίου σας
Κι εσείς το ερημώσατε!
Σας έδωσα νέκταρ και
αμβροσία
μα θελήσατε καταφαγείν
κάθε τι ζων εν τω
παραδείσω μου!
Κοντεύει να χαθεί ο
Ήλιος,
ένεκα των
ανοσιουργημάτων σας!
Πονηροί και
μικρόκαρδοι!
Πάνω από το Φως βάλατε
το Σκότος!
Πάνω από την ψυχή το
σώμα!
Τώρα κλαίτε και
οδύρεστε!
Νιώθετε ότι δεν είστε
τίποτα!
Ένα μονάχα κύτταρο
αρκεί
να σας κάμει να
τρέμετε!
Κι όμως δε μεταννοείτε,
δε ζητάτε το έλεός μου!
Μωροί και τυφλοί
δε γνωρίσατε ακόμη τη
δύναμή μου!
Ζητιάνοι του πλούτου,
ζητιάνοι της δόξας!
Εγώ ειμί το Φως του
κόσμου!
Εγώ ειμί ο Βασιλεύς της
δόξης!
Ο περιπατών εν εμοί
έξει ζωήν αιώνιον!
Απλώνω την παντοδυναμία
μου!
Σκεπάζω τα
δημιουργήματά μου!
Φυλάσσω τα αρνία μου,
Περιμένω να επιστρέψουν
τα χαμένα πρόβατά μου!
Εγγύς ο καιρός!
Έρχεται η ώρα!
Υπαρκτή και ανυπόκριτος
η αγάπη μου!
Υπαρκτή και ανυπόκριτος
η συγχώρησή μου!
Έλθετε υπό την Σκέπη
μου
κι εγώ δώσω υμίν φαγείν
πάλι και πάλι το Σώμα
μου!
Ίνα εν εσμέν εν παντί!
Ο ποιητής
Μανώλης Χετζογιαννάκης
«Ξένιος Κρης»
6/4/2020
Σημείωση:
Έχουμε την χαρά και την τιμή να είναι μέλος του Συλλόγου Συγγραφέων-Λογοτεχνών-Εικαστικών
«Κρητών Λόγος»
Σημείωση:
Έχουμε την χαρά και την τιμή να είναι μέλος του Συλλόγου Συγγραφέων-Λογοτεχνών-Εικαστικών
«Κρητών Λόγος»
0 Σχόλια