Πόσο σημαντικός είναι ο τρόπος που στεκόμαστε, που έχουμε τοποθετήσει τα χέρια μας, που κοιτάζουμε, που χειρονομούμε όταν θέλουμε να επικοινωνήσουμε με κάποιον άλλον; Όλα τα μυστικά της γλώσσας του σώματος και της επικοινωνίας.
Τι σημαίνει ότι κάποιος είναι χαρισματικός στην επικοινωνία; Θα πει ότι καταφέρνει με τη γλώσσα του σώματός του, το βλέμμα του, τον τρόπο που μιλάει, που τα χέρια του και γενικότερα επικοινωνεί και βρίσκεται σε διάδραση με τους άλλους να περνάει τα μηνύματα που θέλει και να δημιουργεί εμπιστοσύνη και θετική διάθεση στον συνομιλητή. του.
Μάλιστα, οι ειδικοί τονίζουν ότι αυτό είναι κάτι που μαθαίνεται και ότι ακόμα και οι πλέον εσωστρεφείς δεν μπορούν να κατακτήσουν αν μάθουν πώς να χειριστούν τη γλώσσα του σώματός τους και παράλληλα να κατανοήσουν πώς να διαβάζουν τα σημάδια στη γλώσσα του σώματος των γύρω τους. Ετσι, θα καταφέρουν να μην περάσουν απαρατήρητοι και να μην υπάρξουν θύματα παρανόησης ποτέ ξανά.
Η γλώσσα του σώματος στις ερωτικές σχέσεις
Χτίζοντας αλλά και διατηρώντας ζωντανό τον δεσμό με τον σύντροφό μας, είναι σκόπιμο όταν είμαστε μαζί να καθόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, να ακουμπάμε τα χέρια μας όταν συζητάμε και να κοιτάμε τον άλλον κατά πρόσωπο όταν μιλάμε.
Ετσι, αυξάνονται οι ουσίες (π.χ. ωκυτοκίνη) που εκκρίνονται στον οργανισμό μας, όταν βρισκόμαστε κοντά στον αγαπημένο μας και που ευνοούν τη σύνδεση, την οικειότητα, τα τρυφερά συναισθήματα κ.λπ. Στη διάρκεια της συζήτησης, τα νεύματα αλλά και τα μουρμουρητά που υποδηλώνουν συγκατάθεση είναι επίσης σημαντικά για να δημιουργήσουν μια «κουβέρτα ζεστασιάς», όπως να λέμε: «Σε ακούω, συμφωνώ, είμαι μαζί σου».
Από την άλλη πλευρά, πολύ αρνητική επίδραση μπορεί να έχουν τα κινητά τηλέφωνα στην επαφή συντρόφων αφού δεν μπαίνει ξαφνικά ανάμεσα στη σχέση και ένας ή δύο άλλοι που απαιτούν την προσοχή του ζευγαριού (όταν τα τηλέφωνα διακόπτουν με ειδοποιήσεις, με το να φωτίζουν ξαφνικά επειδή κάποιος στέλνει μήνυμα κ.ά.).
Η γλώσσα του σώματος στην εργασία
Ειδικά στον χώρο της εργασίας, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη σημασία που έχει η πρώτη εντύπωση όταν γνωρίζουμε κάποιον. Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε το μελλοντικό μας αφεντικό να μας δει να περιμένουμε για τη συνέντευξη που θα έχουμε μαζί του χαζεύοντας στο τηλέφωνό μας.
Είναι σαφώς καλύτερο να μας συναντήσει όταν ατενίζουμε τη θέα από το παράθυρο.
Οταν ξεκινήσουμε τη συζήτηση ή τη συνέντευξη, σημαντικό είναι επίσης – ώστε να χτίσουμε την εμπιστοσύνη με τους εργοδότες μας – να κρατήσουμε τις παλάμες μας ανοιχτές και να μπορούμε να κάνουμε χειρονομίες (όχι υπερβολικές) όσο μιλάμε καθώς, λόγω των ενστίκτων που μας έχουν μείνει από την εποχή των σπηλαίων, οι άνθρωποι φοβόμαστε και αντιδρούμε αμυντικά στις κλειστές γροθιές, που, στο μυαλό μας, θα μπορούσαν ακόμα και να κρύβουν ένα όπλο.
Προσοχή στη στάση του σώματος
Η στάση του σώματος είναι πολύ σημαντική στην επικοινωνία. Εχουμε συνηθίσει όταν νιώθουμε δυνατοί και σίγουροι να στεκόμαστε έτσι ώστε να καταλαμβάνουμε χώρο και να προβάλλουμε το σώμα και το παρουσιαστικό μας.
Από την άλλη πλευρά, όταν αισθανόμαστε άσχημα και άβολα τείνουμε να καμπουριάζουμε, να μαζευόμαστε και να λουφάμε στη θέση μας. Η καλύτερη στάση; Χαλαρώνουμε τους ώμους, κρατάμε τα πόδια ανοιχτά με απόσταση περίπου 7 πόντους ανάμεσά τους και κρατάμε τα χέρια μας μακριά από τον κορμό μας. Είναι πολύ σημαντική η θέση στην οποία κρατάμε τα χέρια μας.
Οταν τα φέρνουμε μπροστά στο σώμα μας δίνουμε την εντύπωση ότι θέλουμε να κρατήσουμε αποστάσεις, ότι προστατευόμαστε, πιθανώς ότι νιώθουμε και κάποια ενοχή. Η στάση του σώματός μας θα πρέπει να αλλάζει όταν θέλουμε να τονίσουμε την προσοχή, τον σεβασμό και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον προς τον συνομιλητή μας.
Τότε ήταν σκόπιμο να γέρνουμε προς τα μπροστά. Ο καλύτερος τρόπος για να δείξουμε σε κάποιον ότι ενδιαφερόμαστε για όσα λέει, ότι τον παρακολουθούμε με προσοχή και ότι είμαστε παρόντες στη συζήτηση είναι το να κάνουμε το μέρος του για όσο χρόνο (μας) μιλάει.
Η πιο αποκρουστική στάση είναι το να ξαπλώσουμε προς τα πίσω στην καρέκλα και ακόμα χειρότερα να σηκώσουμε και τα χέρια μας ψηλά ή να τα βάλουμε πίσω από το κεφάλι μας.
Η σημασία των χειρονομιών
Η Ανγκελα Μέρκελ, ο Εμανουέλ Μακρόν και η Τερέζα Μέι αρέσκονται – και όχι τυχαία – στο να ενωθούν τα δάχτυλα από τις παλάμες τους όταν μιλάνε σε ένα σχήμα που θυμίζει καμπαναριό εκκλησίας ή στέγη σπιτιού.
Αυτή η κίνηση με τις παλάμες δείχνει χαλαρότητα και σιγουριά, ενώ αντίθετα οι άνθρωποι που είναι αγωμένοι όταν μιλάνε τείνουν να σφίγγουν τις γροθιές τους. Οι συνομιλητές μας νιώθουν ότι είμαστε ειλικρινείς και δεν τους κρύβουμε τίποτε όταν έχουμε τις παλάμες και τα δάχτυλά μας ανοιχτά όσο μιλάμε.
Γενικά οι παλάμες είναι ένα σύμβολο θετικής στάσης, μία πρόσκληση και ένα σημάδι αθωότητας, ενώ αντίθετα όταν κουνάμε μόνο ένα δάχτυλο το κοινό μας νιώθει ότι κατηγορείται για κάτι. Ας θυμηθούμε την Εβίτα Περόν και το πώς κρατούσε τις παλάμες της ανοιχτές όταν απευθυνόταν στον λαό.
Το βλέμμα μας
Οταν συνοφρυωνόμαστε και κλείνουμε λίγο τα μάτια μας δίνουμε ένα όχι τόσο ξεκάθαρο μήνυμα, που εμπεριέχει ενδιαφέρον, τη διάθεση να μην υπάρξουν διακοπές στη συζήτηση, προσπάθεια για κατανόηση, συγκέντρωση, απορία, την πρόσκληση στον συνομιλητή μας να συνεχίσει και να αναλύσει τη σκέψη του. Δεν πρέπει όμως να κρατάμε αυτό το βλέμμα για περισσότερα από 5 δευτερόλεπτα και επίσης δεν είναι σκόπιμο να κοιτάμε κάποιον έτσι όταν θέλουμε να σταματήσει να μιλάει.
Το να προσποιούμαστε δεν βοηθάει. Όσο κι αν προσπαθήσουμε κάποια στιγμή αυτό που πραγματικά νιώθουμε ότι αποκαλυφθεί και θα θριαμβεύσει. Οταν θέλουμε/πρέπει να επικοινωνήσουμε με κάποιον που δεν συμπαθούμε, η λύση είναι να εστιάσουμε στα όσα μας ενώνουν και όχι στα όσα χωρίζουν – είτε πρόκειται για συγγενείς είτε για φίλους είτε για συνεργάτες. Μία καλή λύση είναι να βρούμε τρία πράγματα που θα μπορούσαμε να έχουμε κοινά, από τον καφέ που πίνουμε μέχρι την ομάδα που υποστηρίζουμε.
Οταν βλέπουμε ότι έχουμε κοινά με κάποιον άλλον νιώθουμε μια φιλική έλξη και αυτή μας κάνει να νιώθουμε και να φερόμαστε με πιο μεγάλη ζεστασιά. Η άλλη επιλογή είναι να χρησιμοποιήσουμε το φαινόμενο Φράνκλιν Ρούζβελτ, μία μέθοδο που ο Ρούζβελτ είχε βρει για να κερδίζει την εύνοια των αντιπάλων του.
Το φαινόμενο λειτουργεί ως εξής: Ζητούμε από κάποιον με τον οποίο δεν έχουμε καλές σχέσεις μία χάρη, εκείνος για κάποιον λόγο μας την κάνει και μετά προσπαθώντας να εξηγήσει στον εαυτό του πρώτα από όλα γιατί το έκανε αυτό, συνεχίζει να μας κάνει και άλλες χάρες.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον Φράνκλιν Ρούζβελτ, το να ζητούμε χάρη λειτουργεί πιο αποτελεσματικά στο πόσο θα συμπαθήσουμε στη συνέχεια οι άλλοι από ό,τι θα λειτουργούσαν το να κάνουμε εμείς χάρες για τους άλλους.
Όταν θέλουμε να διαπραγματευτούμε
Χρειάζεται να κρατάμε ήρεμους τόνους και να ακολουθούμε τον τόνο του συνομιλητή μας χωρίς να σηκώνουμε ή να αλλάζουμε τη φωνή μας ή ακόμα χειρότερα να χτυπάμε το χέρι στο τραπέζι ή να σηκώνουμε να φύγουμε, γιατί αυτό δείχνει αδυναμία και μας φέρνει σε δυσμενή θέση.
Βιβλιογραφία
Vanessa Van Edwards, Cues: Master the Secret Language of Charismmatic Communication, Penguin.
Πηγή:vita.gr
0 Σχόλια