ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΚΕΨΗ ΣΗΜΕΡΑ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022 στο ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ!

- 10:51 π.μ.

Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού... σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινο-φροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν, υποφέ-ροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινος• καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σείς.

Κολοσσαείς 3: 12, 13

Ευγενής εκδίκηση

Ο Περικλής ο Αθηναίος, καθώς επέστρεφε ένα βράδυ από μια δημόσια πλατεία, ακολουθήθηκε μέχρι το σπίτι του από έναν άνθρωπο που τον έβριζε συνεχώς με τις χειρότερες βρισιές. Ο Περικλής δεν του απάντησε ούτε λέξη. Φτάνοντας σπίτι του, κάλεσε έναν από τους υπηρέτες του και του είπε: «Πάρε μια δάδα και συνόδεψε τον άνθρωπο αυτό μέχρι το σπίτι του».

Η συμπεριφορά του Περικλή μας φέρνει στο μυαλό τη συμπεριφορά του Ιησού, Εκείνου που, «λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως» (Α΄ Πέτρου 2: 23).
Και πράγματι, ποια καρδιά μπορούσε να είναι πιο ευαίσθητη από τη δική Του στην έλλειψη κατανόησης, στην περιφρόνηση, στις βρισιές και τις κατηγορίες; Δεν είπε: «Ονειδισμός συνέτριψε την καρδίαν μου· και είμαι περίλυπος»; (Ψαλμός 69: 20). Αυτός, «ο Άνθρωπος των θλίψεων» (Ησαΐας 53: 3), μόνο καλά λόγια είχε να πει για τους εχθρούς Του! Δεν διεκδίκησε τα δικαιώματά Του, αλλά αντίθετα: τα απαρνήθηκε, και δέχτηκε για τη δική μας σωτηρία να υπομείνει τη σταύρωση. Και, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, προσευχήθηκε για τους βασανιστές Του λέγοντας:

«Πάτερ, συγχώρησον αυτούς· διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι»

(Λουκάς 23: 34).

Φίλοι χριστιανοί, πως αντιδρούμε εμείς απέναντι στην κοροϊδία ή σε κάθε είδους επίθεση που δεχόμαστε; Ξέρουμε ν’ ακολουθούμε το παράδειγμα που μας άφησε ο Σωτήρας μας; Μπορούμε να το κάνουμε, όχι με τις δικές μας δυνάμεις, αλλά «διότι η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς» (Ρωμαίους 5: 5).

Κι αυτή η αγάπη :
«δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν... πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει»

(Α΄ Κορινθίους 13: 5-7).

Τί θαυμάσια στάση!