Προσωπικά , έχω τελειώσει από χρόνια με το «ελληνικό καλοκαίρι»,
συνώνυμο της μόλυνσης , της πανακριβειας και του παστώματος... Αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι: Στριμωγμένοι σαν τις σαρδέλες ξηράς σε ξαπλώστρες. Λουζόμαστε τα αντηλιακά σώματος, μαλλιών, νυχιών. Ντύνουμε τα παιδάκια δύτες για να πλατσουρίσουν στην ακροθαλασσιά , μην τυχόν και νιώσουν λίγο ηλιο. Οι καφέδες, τα τσιγάρα , το αλκοόλ συμπληρώνουν σε τεράστιες ποσότητες αυτό το σκηνικό καλοκαιρινού θρίλερ . Αλλά προς Θεού, μην εκτεθούμε στον ήλιο. Εκεί είναι ο κίνδυνος, στον ήλιο. Όχι στις μπύρες καταμεσήμερο. Έτσι για να μην μπερδευόμαστε. Αφού έχουμε νταλακιάσει από την μεσημεριανή μασαμπούκα κάτω από τις ομπρέλες , κάνουμε ένα κουράγιο να κάνουμε το καθήκον μας να τσαλαβουτήσουμε. Γιατί πλέον οι άνθρωποι τσαλαβουτάνε . Όσοι ακόμη κολύμπανε είναι είδος προς εξαφάνιση. Και τι ωραία τσαλαβουτάμε και απολαμβάνουμε σε αυτά τα υπέροχα καταγάλανα νερά γεμάτα φυσαλίδες και μπουρμπουλήθρες . Αυτό δεν είναι ελληνική θάλασσα πλέον. Είναι σπα στα βοθρολύματα. Είχα την ψευδαίσθηση ότι πρόκειται για μπουρμπουλήθρες, μέχρι που έκανα καταδύσεις και ιστιοπλοΐα . Εκεί το greek summer dream έγινε καπνός. Ούτε καπετάνιος έγινα, ούτε ο Κουστώ αλλά έμαθα πολλά για την απίστευτη μόλυνση στις θάλασσες μας. «Ελα πιο μέσα , είναι καθαρά» φωνάζουν οι πιο αφελείς της παρέας. Άσε μας καλέ μου, που θα διασχίσω όλα τα πατημένα καζανάκια των ξενοδοχείων και των Airbnb, για να φτάσω πιο μέσα. Την αγαπημένη μου δε ώρα για μπάνιο, εκεί κοντά στο ηλιοβασίλεμα οι μπουρμπουλήθρες γίνονται ένα υπέροχο mix and match με τις «πετρελαιοκηλίδες» από τόνους αντηλιακών που έχουν φροντίσει να εκτοξεύσουν στο περιβάλλον οι δεινοί τσαλαβουτητές. Δεν είναι η φύση το πρόβλημα, καλέ μου. Εμείς είμαστε το πρόβλημα. Παλιά ξαπλώναμε στην άμμο να χαλαρώσει το κορμι μας . Τώρα πάμε στην παραλία με το φόβο να μας αγγίξει η άμμος μην τυχον και κολλήσουμε αποτσίγαρα. Ένα αντι- αμμουδικο μαζί με το αντηλιακό και πλέον είμαστε πάνοπλοι ενάντια στον ηλιο , την αμμο και την θάλασσα. Κερδάμε σύντροφοι της διπλανής ξαπλώστρας !!! Παλιά οι τυχεροί πήγαιναν στα εξοχικά τους. Τώρα πάνε στα εξοχικά τους, να τα καθαρίσουν, να αλλάξουν σεντόνια να τα νοικιάσουν στους τουρίστες. Όλη η Ελλάδα ένα airbnb. Φοβόμασταν ότι θα γίνουμε οι σερβιτόροι της Ευρώπης. Όχι κύριε, ο Έλληνας έχει επιχειρηματικό δαιμόνιο, έκανε στροφή στην καριέρα του, έγινε receptionist στο ίδιο του το σπίτι! Χιλιάδες αυτοκίνητα σε χωριά ασφυκτικά χτισμένα χωρις υποδομές ούτε για τους ελάχιστους μόνιμους κατοίκους. Τραβάτε καζανάκια, ανάψτε τα aircondition στο φουλ. Πετάξτε τόνους οικιακών σκουπιδιών και σκουπίδια εστιατορίων στους δυόμιση κάδους του δήμου. Κερδάμε!!! Το χρήμα του τουρισμού ρέει άφθονο μαζί με τα βοθρολύματα στις θάλασσές μας. Αλλά είπαμε, ο νέο Ελληνας είναι είδος ευλογημένο! Γεννήθηκε σε αυτόν τον τόπο που έχει τα πάντα και τον ξεπουλάει και τον καταστρέφει λες και είναι τσιφλίκι του παππού του. Κατά τα αλλά, όλοι είναι παρεξηγημένοι με τους …. «φτηνοτουρίστες των Βαλκανίων». Θέλουν τους τουρίστες τους φραγκάτους , τους πελούσιους και περιούσιους. Γιατί να έρθει ο πελούσιος να στριμωχτεί στην Χαλκιδικη, την Πιερία και άλλους τουριστικούς παραδείσους όπου συντελείται καθημερινά ένα θαύμα: 10000 άνθρωποι αίφνης χωράνε εκεί που κανονικά δεν θα χωρούσαν ούτε 100. Να γιατί λοιπόν. Γιατί είμαστε τόπος θαυμαστός, η πεμπτουσία του χίλιοι καλοί χωράμε! Τις τελευταίες δεκαετίες ακούω ελληνικό καλοκαίρι και με πιάνει κατάθλιψη. Μια φορά πριν χρόνια βρήκα μια παραλία με βότσαλα , χωρις μπιτσόμπαρα και τουριστικά καταλύματα. Βούτηξα και ένιωσα ότι είμαι ξανά παιδί στην Θάσο των παιδικών μου χρόνων την δεκαετία του ‘80. Ένιωθα το αλάτι στο δέρμα μου , να ανοίγουν τα πνευμόνια μου , να βγαίνω στη επιφάνεια μετά από κάθε βουτιά πιο υγιής και χαρούμενη. Μια και μοναδική φορά εδώ και χρόνια. Φοβάμαι οτι σύντομα κι εκεί θα γεμίσει ο τόπος μπαρ, Airbnb και η θάλασσα φυσαλίδες… Πίσω στην πόλη. Αφόρητη η ζέστη. Αφόρητη γιατί το μόνο που υπάρχει είναι τσιμέντο και άσφαλτος . Δέντρα ούτε για δείγμα. Δεν είναι αφόρητη η ζέστη . Αφόρητη είναι η ανθρώπινη αμετροέπεια για εργολαβία, χρήμα και «ανάπτυξη χωρις προϋποθέσεις». Δεν φταίει η κλιματική αλλαγή, η ανθρώπινη διαστροφή φταίει. Αυτό τα εκατομμύρια όρθια δίποδα που νομίζουν ότι μπορούν εσαεί να παραβιάζουν τους νόμους της φύσης , να μπαζώνουν και να τσιμεντωνουν και να γεμίζουν χρήμα τις τσέπες τους. Ευτυχώς καταργήθηκαν τα πλαστικά καλαμάκια και το παιχνίδι αλλάζει. ΚΕΡΔΑΜΕ! Δεν έχει σημασία που γέμισαν τα ποτάμια και οι θάλασσες με τόνους από μωρομαντηλα που δεν θα διασπαστούν ΠΟΤΕ! Μωρομάντηλα που πέρα από πισινούς , καθαρίζουν ότι ανθεκτικό λεκέ υπάρχει , οπουδήποτε ! Τόσο «αγνά», αναγκαία για την καθαριότητα και την προστασία μας. Προσωπικά , έχω τελειώσει από χρόνια με το «ελληνικό καλοκαίρι» συνώνυμο της μόλυνσης , της πανακριβειας και του παστώματος. Όμως κάθε καλοκαιρι θυμάμαι τα παιδικα μου χρόνια και λυπάμαι βαθιά που μετατρέψαμε έναν ευλογημένο τόπο σε μια υδάτινη χαβούζα. Ο νεοΕλληνας που πάντα πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες και πάλι δεν είναι ευχαριστημένος γιατί δεν έγινε ζάπλουτος από αυτό που ποτέ δεν του ανήκε … τον ηλιο και τη θάλασσα. Στριμωγμένοι σαν σαρδελες ξηράς , πλατσουρίζοντας σε μολυσμένες θάλασσες. «Ελα πιο μέσα , είναι πιο καθαρά». Ελα πιο μακριά, όσο πιο μακριά για να μην βλέπεις αυτή τη μαζική οικολογική και πολιτισμική καταστροφή!.
Πηγή: parallaximag.gr
0 Σχόλια