ΣΕ σένα, Κύριε, έλπισα· ας μη ντροπιαστώ στον αιώνα· μέσα στη δικαιοσύνη σου, σώσε με. Ψαλμός 31:1

- 8:25 μ.μ.

«Σε Σένα, Κύριε, καταφεύγω· ας μη ντροπιαστώ ποτέ· λύτρωσέ με με τη δικαιοσύνη Σου.»

Ψαλμός 31:1

Μικρές σκέψεις επάνω στο εδάφιο:

Όταν αφαιρεθούν όλα τα περιττά στολίδια της ζωής – τα επιτεύγματα, οι τίτλοι, οι έπαινοι και οι κοινωνικές διακρίσεις – τι απομένει ως αληθινό στήριγμα της ύπαρξής σου;

Ποια είναι η ελπίδα που στέκεται όρθια όταν όλα γύρω κλονίζονται;

Σε έναν κόσμο όπου τα μέτρα αξίας συχνά καθορίζονται από φθαρτά πρότυπα, μια μόνη πηγή σημασίας παραμένει σταθερή.

Μόνο ο Θεός – ο αιώνιος Πατέρας – διατηρεί αδιάσειστη την υπόσχεση ότι η ζωή μας έχει σημασία όχι λόγω του ποιοι είμαστε, αλλά λόγω του Ποιος είναι Εκείνος.

Εκείνος είναι το καταφύγιο μας, ο βράχος της ελπίδας μας· και όχι μόνο μάς δέχεται, αλλά μάς λυτρώνει με τη δικαιοσύνη Του, επειδή εμπιστευτήκαμε το όνομά Του.

Ας εναποθέσουμε, λοιπόν, όλες μας τις ελπίδες όχι σε ό,τι διαρκεί λίγο, αλλά σε Εκείνον που διαρκεί αιώνια.

Και θα κλείσω με μια μικρή προσευχή:

Κύριε Θεέ, καταφύγιο των ψυχών μας και λυτρωτή της ελπίδας μας,

Σε δοξάζω για τη δική Σου πίστη, που δεν αλλάζει. Σε ευχαριστώ που με προσκαλείς να ακουμπήσω το βάρος της ύπαρξής μου στα χέρια Σου.

Μη με αφήσεις να στηρίζομαι σε σαθρά θεμέλια· δώσε μου το θάρρος να σε εμπιστευθώ με όλη μου την καρδιά. Μη με αφήσεις να ντροπιαστώ, Κύριε, αλλά λύτρωσέ με σύμφωνα με τη δικαιοσύνη Σου.

Και όταν έρθει εκείνη η ημέρα που θα σταθώ μπροστά Σου, ας είμαι ντυμένος με τη δική Σου χάρη. Διεκδίκησέ με ως δικό Σου, όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή Σου ανήκω.

Στο όνομα του Ιησού Χριστού, της βεβαίας μου ελπίδας, προσεύχομαι , Αμήν.