"Καυχιόμαστε ακόμα και στις θλίψεις μας, γιατί ξέρουμε καλά ότι οι θλίψεις εξασκούν την υπομονή"
(Ρωμαίους 5:3)
Και όχι μονάχα [τούτο], αλλά και καυχώμαστε στις θλίψεις· γνωρίζοντας ότι η θλίψη εργάζεται υπομονή,η δε υπομονή δοκιμή, η δε δοκιμή ελπίδα,η δε ελπίδα δεν ντροπιάζει, δεδομένου ότι η αγάπη τού Θεού είναι ξεχυμένη μέσα στις καρδιές μας διαμέσου τού Αγίου Πνεύματος, που δόθηκε σε μας.
Ρωμαίους 5:3
«Παιδί Μου, ξέρω ότι πονάς. Και δεν Μου διαφεύγει τίποτα.
Ό,τι περνάς τώρα δεν είναι τιμωρία. Δεν είναι εγκατάλειψη.
Είναι χώμα στο οποίο μεγαλώνει κάτι ιερό.
Μπορεί να νιώθεις πως έχεις λιγότερη δύναμη…
Μα Εγώ βλέπω πόσο πιο δυνατή έχει γίνει η υπομονή σου.
Καυχήσου όχι για τη δύναμή σου, αλλά για την πίστη σου μέσα στον πόνο.
Γιατί αυτή η υπομονή που καλλιεργείται τώρα,
θα σου δώσει καρπό ελπίδας που δεν ντροπιάζει.
Δεν σε άφησα. Δεν σε ξέχασα.
Και μέσα στην αδυναμία σου, Εγώ εργάζομαι δυναμικά.
Περίμενε Με, παιδί Μου. Θα δεις… δεν θα αργήσω.
Μέχρι τότε, κράτα Μου το χέρι. Μόνο αυτό ζητώ.»
Μικρή Προσευχή:
«Θεέ μου, μέσα στην αδυναμία μου, κράτα Εσύ τη δύναμη.
Δώσε μου υπομονή στις στιγμές που λυγίζω.
Μη με αφήσεις να χάσω την πίστη μου.
Και βοήθησε και όλους όσους υποφέρουν σιωπηλά, να ξέρουν ότι Εσύ τους βλέπεις.
Ας γίνει η θλίψη σπόρος ελπίδας. Αμήν.»
Διαβάστε περισσότερα με: ΚΑΛΗΜΕΡΑ,
){kind=link}
0 Σχόλια