«Είναι δε η πίστη πεποίθηση γι’ αυτά που ελπίζονται, βεβαίωση για πράγματα που δεν βλέπονται.»
– Εβραίους 11:1
«Αν, όμως, ελπίζουμε εκείνο που δεν βλέπουμε, το περιμένουμε με υπομονή.»
– Ρωμαίους 8:25
Ζούμε σε έναν κόσμο που τρέχει γρηγορότερα από τον ρυθμό της καρδιάς μας.
Μάθαμε να απαιτούμε τα πάντα για το «τώρα» – κι ακόμη καλύτερα: για το «χθες». Μας είναι δύσκολο να περιμένουμε. Δυσφορούμε σε ουρές, αγωνιούμε για εξετάσεις, και πολλές φορές χάνουμε την ησυχία της ψυχής μας όταν ο Θεός μοιάζει σιωπηλός.
Όμως, το μυστικό της υπομονής βρίσκεται βαθιά ριζωμένο σε κάτι ανώτερο: στην πίστη.
Η πίστη γεννά την ελπίδα. Και η ελπίδα χαρίζει υπομονή.
Όταν η υπομονή μας εξαντλείται, ίσως είναι γιατί η ελπίδα μας έχει τσακιστεί.
Και όταν η ελπίδα λιγοστεύει, είναι γιατί η πίστη – εκείνη η αόρατη, δυνατή πεποίθηση στο πρόσωπο του Θεού – έχει υποχωρήσει.
Ας μην ξεχνούμε όμως: ο Θεός εργάζεται ακόμα και στη σιωπή.
Ο ουράνιος Πατέρας δεν ξεχνά ποτέ, δεν καθυστερεί άσκοπα και δεν υπόσχεται χωρίς να εκπληρώνει.
Η αναμονή που βιώνουμε μπορεί να είναι το έδαφος όπου Εκείνος καλλιεργεί κάτι πολύτιμο μέσα μας – επιμονή, εμπιστοσύνη, καθαρότητα σκοπού.
Το κάλεσμα για υπομονή δεν είναι αδυναμία – είναι πράξη πίστης.
Πριν ζητήσουμε να εκπληρωθεί κάτι, ας αναρωτηθούμε:
– Είναι αυτό που ελπίζω μέσα στο θέλημά Σου, Κύριε;
Κι αν ναι, τότε ας Του το εμπιστευτούμε πλήρως, ζητώντας πίστη για να περιμένουμε με καρδιά ήσυχη και γεμάτη προσμονή.
Προσευχή:
Κύριε, Πατέρα της Ελπίδας και Πηγή κάθε Πίστης,
Συγχώρεσέ με όταν η καρδιά μου βιάζεται να δει αυτό που Εσύ ετοιμάζεις με σοφία και τέλεια αγάπη.
Δίδαξέ με να περιμένω όχι με ανησυχία, αλλά με εμπιστοσύνη·
όχι με παράπονο, αλλά με σιωπηλή προσμονή.
Αν αυτό που ποθώ είναι έξω από το θέλημά Σου, οδήγησέ με να το αφήσω.
Κι αν είναι μέσα στο σχέδιό Σου, δώσε μου την πίστη να περιμένω την ώρα Σου,
γιατί ξέρω ότι Εσύ εργάζεσαι για το καλό μου, ακόμη κι όταν εγώ δεν το βλέπω.
Κράτησε την ελπίδα ζωντανή στην καρδιά μου, και ντύσε την ψυχή μου με υπομονή.
Στο άγιο όνομα του Ιησού Χριστού,
Αμήν.
Μήνυμα Ενθάρρυνσης από τον Ουράνιο Πατέρα μας
Παιδί Μου,
Σε βλέπω. Σε γνωρίζω.
Ξέρω τον αγώνα που δίνεις, το βάρος που δεν λες σε κανέναν, τον κόμπο που σε πνίγει όταν πέφτει η σιωπή της νύχτας.
Δεν είσαι μόνος. Δεν είσαι μόνη.
Από την πρώτη σου ανάσα μέχρι και τώρα, δεν σε άφησα ούτε στιγμή.
Ακόμα κι όταν δεν Με αισθανόσουν, ήμουν εκεί — κοντά σου, πιο κοντά απ’ όσο φαντάζεσαι.
Μη φοβάσαι τα κύματα· Εγώ είμαι αυτός που κυβερνά και τη θάλασσα και την καταιγίδα.
Μη λυγίζεις από το βάρος· Εγώ είμαι η δύναμή σου όταν νιώθεις αδύναμος.
Μη χάνεις την ελπίδα· γιατί Εγώ είμαι ο Θεός που ανοίγει δρόμους εκεί που δεν υπάρχουν.
Ό,τι περνάς δεν είναι μάταιο.
Το χρησιμοποιώ για να σε διαμορφώσω, να σε δυναμώσω, να σε φέρω πιο κοντά Μου.
Είμαι περισσότερο Πατέρας απ’ όσο εσύ μπορείς να καταλάβεις·
περισσότερο Πιστός απ’ όσο εσύ μπορείς να φανταστείς·
και η αγάπη Μου για σένα… δεν έχει τέλος.
Περπάτα μαζί Μου.
Δώσε Μου το χέρι σου ξανά.
Δεν ζητώ να είσαι τέλειος· ζητώ να είσαι κοντά Μου.
Και να θυμάσαι:
Είσαι δικός Μου.
Σε αγαπώ.
Δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ.
Με αιώνια αγάπη,
Ο Πατέρας σου, ο Θεός σου
Διαβάστε περισσότερα με:
ΚΑΛΗΜΕΡΑ,
Ο ΣΤΙΧΟΣ της ΗΜΕΡΑΣ,,ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΕΔΑΦΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
0 Σχόλια