"Καλημερίσματα"

"Δώρο η Ζωή"

Δώρο η Ζωή
και σου χαρίστηκε
για να ευγνωμονείς
το Θείο
και συ γυρνάς το βλέμμα
στο περίλυπο,
στο Σκοτεινό,το πνιγηρό
το γκρίζο….
Ρένα Τζωράκη

Σημείωση:

Πάντα μου άρεσε να διαβάζω .Να διαβάζω και να αποτυπώνω τις σκέψεις μου σε μορφή στίχων. 
Τον στίχο αυτό τον έγραψα διαβάζοντας το Λέο Μπουσκάλια  με τα δώρα της Ζωής…
Ο Λέο Μπουσκάλια,ήταν δεινός ομιλητής,παιδαγωγός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια. Άνθρωπος με πολύπλευρο ταλέντο. Αφιέρωσε τη ζωή του στην αγάπη, γι'αυτό και το μάθημα που έκανε στο Πανεπιστήμιο λεγόταν "Αγάπη Α1". 
Αυτές τις σκέψεις μου ,μοιράζομαι μαζί σας σήμερα αγαπημένοι μου αναγνώστες και αναγνώστριες που σε τούτη την καταθλιπτική εποχή που ζούμε,  εστιαζόμαστε στον πόνο, τη θλίψη,τη μιζέρια και δεν αφήνουμε ένα παράθυρο ανοιχτό στη χαρά να μπει σαν ηλιαχτίδα μέσα στην καρδιά μας και να φωτίσει τα σκοτάδια του Νου μας…
Να Θυμάστε πάντα πως η Ζωή έχει διακυμάνσεις  , και ποτέ δεν μοιάζει με ευθεία γραμμή,περισσότερο με τεθλασμένη, για να εκτιμήσουμε την αληθινή της Αξία…
Μέσα από τη θλίψη μαθαίνουμε τι θα πει πληρότητα,
μέσα από το θόρυβο, μαθαίνουμε της Σιωπής την Αξία.
Μέσα από την Απουσία εκτιμάμε την Παρουσία
και μέσα από την Αχαριστία ,μαθαίνουμε Ευγνωμοσύνης λόγος τι θα πει…

Την καλημέρα μου με μια ευχή, ακολουθήστε την καρδιά σας,
γνωρήστε τον αληθινό Εαυτό σας,
περπατήστε το μοναχικό δρόμο της Σιωπής
και αντικρήστε το ανέσπερο Φως…
Ρένα Τζωράκη

«Τα δώρα της Ζωής σύμφωνα με το Λέο Μπουσκάλια»

Μ αρέσει η σκέψη πως την ημέρα που γεννιέται κανείς, του χαρίζουν τον κόσμο σαν δώρο γενεθλίων. Ένα υπέροχο κουτί με εξαίσιες κορδέλες! Μερικοί δεν κάνουν τον κόπο ούτε τις κορδέλες να λύσουν, όχι ν' ανοίξουν το κουτί.

Κι όσοι το ανοίγουν περιμένουν να βρουν μέσα μόνο το Θαύμα, την Ομορφιά, την Έκσταση. Ξαφνιάζονται που υπάρχει στη Ζωή και ο Πόνος και η Απελπισία, η Μοναξιά και η Σύγχυση. Κι όμως είναι όλα μέρος της Ζωής. Δεν ξέρω για σας όμως εγώ δεν θέλω να χάσω τη ζωή. Θέλω να μάθω το κάθε πραγματάκι που έχει μέσα το κουτί.

Αυτό το μικρό κουτί λέγεται Πόνος. Τι να κάνουμε, δικό μου είναι κι αυτό, θ ανοίξω λοιπόν τον Πόνο και θα γνωρίσω τον Πόνο.

Κι αυτό το μικρό πακετάκι λέγεται Μοναξιά. Ξέρετε τι συμβαίνει όταν ανοίγω το πακετάκι που λέγεται Μοναξιά; Γνωρίζω τη Μοναξιά. Κι όταν μου λες ''Νοιώθω μοναξιά'', μπορώ να καταλάβω λιγάκι τη Μοναξιά σου και μπορούμε να καθίσουμε μαζί και να κρατήσουμε ένας το μοναχικό χέρι του αλλού.

Θέλω να τα γνωρίσω όλα τα πράγματα μέσα στο κουτί. Γιατί ξέρω ότι έτσι θα γνωρίσω και την Έκσταση. Βρίσκεται εκεί και θα τη βρω.

Ξέρω ότι μπόρεσα να μετατρέψω τον Πόνο σε Χαρά. Κι εσύ μπορείς να το κανείς αυτό.

Μπόρεσα να πάρω την Αγωνία και να την κάνω Αλήθεια. Κι εσύ μπορείς να το κανείς αυτό.

Δεν υπάρχει τίποτε που να μπορώ να το κάνω εγώ και να μη μπορείς να το κανείς εσύ. Δεν είμαι υπεράνθρωπος. Ότι μπορώ εγώ το μπορείς κι εσύ. Και πολλά πράγματα μπορείς να τα κανείς καλύτερα.

Αν δεν τα έχεις, δεν είναι γιατί δεν τα έχεις. Είναι γιατί δεν προσπαθείς γι αυτά. Βρίσκονται εδώ και είναι δικά σου.

Έχουμε τη μαγική ικανότητα να μετατρέψουμε την Απελπισία σε Ελπίδα. Μπορούμε να σκουπίσουμε τα Δάκρυα και να τα αντικαταστήσουμε με Χαμόγελα.