Βιβλιοπαρουσίαση - Ελένη Βαηνά

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:ΕΛΕΝΗ ΒΑΗΝΑ

Επιμέλεια κειμένου:Ρένα Τζωράκη-Μανουκάκη

Μια νέα συγγραφέας, και στην ηλικία και στο επάγγελμα, έκανε την εμφάνιση της  στη λογοτεχνία μας  με το νεογέννητο βιβλίο της «Η Πριγκίπισσα της Επταλόφου»και τις Εκδόσεις Λιβάνη, που παρουσιάστηκε στο νέο διεθνές βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκη, στο Ηράκλειο, την Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009.Για το βιβλίο μίλησαν η κα Μαρία Μαρκάκη  από το Μαθηματικό Εργαστήρι, και η Κα Χαρά Ανδρονίδη, φιλόλογος-ιστορικός.

Ονομάζεται  Ελένη Βαηνά με σπουδές στα οικονομικά και τη νομική, μητέρα, με δικές τις επιχειρήσεις, από την όμορφη και γεμάτη ζωή Θεσσαλονίκη, ζει στην Αθήνα.

Ανάμεσα σε όλα βρήκε το χρόνο να βγάλει το ταλέντο της και να γράψει βιβλίο, με ένα ιδιαίτερο δικό της στιλ, το οποίο την υποχρεώνει να συνεχίσει για να μας αποδείξει/επιβεβαιώσει ότι “ήρθε για να μείνει!»

Η πλοκή του έργου, διαδραματίζεται κατά κύριο λόγο στην Θεσσαλονίκη, την εποχή που είχαμε ακόμη τη Δραχμή, με ηρωίδα την Ηλέκτρα. Είναι η ιστορία της γυναίκας που πάλεψε για να επιβιώσει και να κυνηγήσει τ’ όνειρό της, μιας δυναμικής γυναίκας που μέχρι τα είκοσι πέντε της χρόνια πρόλαβε να γνωρίσει τα πιο παράξενα παιχνίδια της ζωής... Γεννημένη στις φτωχογειτονιές της δυτικής Θεσσαλονίκης και μεγαλωμένη σε μια οικογένεια με έναν πατέρα βάναυσο και μια μητέρα υποταγμένη, γνωρίζει από παιδί την ψυχολογική και τη σωματική βία. Αναζητώντας απεγνωσμένα διέξοδο, η Ηλέκτρα κάνει από νωρίς την επανάστασή της και αποφασίζει να πάρει τη ζωή στα χέρια της, με όπλο την οικονομική ανεξαρτησία. Σε ηλικία δεκαέξι ετών στήνει την πρώτη δική της «επιχείρηση»... Με χιούμορ, οξυδέρκεια και δίψα για ζωή, η Ηλέκτρα σχολιάζει, κριτικάρει, παλεύει, απογοητεύεται, ξαναστέκεται στα πόδια της και ποτέ δε διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους. «Η γιαγιά Ευγενία κοίµιζε το µωρό κουνώντας το πάνω στα πόδια της κι αυτό την κοιτούσε στο στόµα, µε τα µάτια του ορθάνοιχτα. Άκουγε το σλάβικο ερωτικό τραγούδι θαρρείς µε προσήλωση. Ένας χείμαρρος αναµνήσεων κατέκλυσε την Ηλέκτρα. Θυµήθηκε τα δικά της παιδικά χρόνια. Με τα ίδια τραγούδια είχε µεγαλώσει κι αυτή. Τώρα που έφευγε, προσπαθούσε να κρατήσει µέσα της το απόσταγµα των όµορφων στιγµών. Θα τις φυλούσε στο θησαυροφυλάκιο της ψυχής της για να τις έχει περιουσία και παρακαταθήκη για το µέλλον. Αλλά και όλα τα υπόλοιπα που την είχαν βασανίσει την είχαν κάνει δυνατότερη. Της είχαν δώσει µαθήµατα ζωής και δύναµη να αντιµετωπίσει οτιδήποτε. Όποτε χρειαζόταν, θα ανέσυρε από µέσα της, από τον πιο βαθύ τόπο του είναι της, εκείνο τον άγνωστο εαυτό που µπορεί να κάνει τα πάντα προκειµένου να είναι νικητής. Γιατί, αν κάτι είχε µάθει µέχρι εκείνη τη στιγµή στη ζωή της, ήταν να δίνει µάχες και να τις κερδίζει

Η Ηλέκτρα θα μπορούσε να είναι μία/ένας από μας – που μεγαλώνει και αναπτύσσεται, ονειρεύεται, αντιμετωπίζει τα προβλήματα της ζωής, ζει τα νιάτα, ερωτεύεται, δημιουργεί φιλίες, εργάζεται. Η Ηλέκτρα δεν είναι τίποτα από όλα αυτά – είναι πολύ περισσότερο,και αξίζει αυτό το βιβλίο  να διαβαστεί από κάθε αναγνώστη, γεμάτο ζωή, δράση, μηνύματα, περιγραφές…

Αλλά ας δούμε τι μας απάντησε η ίδια η συγγραφέας ,στα ερωτήματα που προέκυψαν:

Ερώτηση: Πως προέκυψε η συγγραφή ;

Απάντηση: Μου αρέσουν πολύ τα καλά βιβλία  και εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, βρήκα το χρόνο  να καθίσω και να διαβάσω πιο οργανωμένα. Έγραφα περισσότερο για να χαλαρώσω, κάποια στιγμή,  οι άνθρωποι που είχαμε μεσιτικά γραφεία ,εξαιτίας της κρίσης βρεθήκαμε «σχεδόν» άνεργοι. Προσωπικά είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο, για πρώτη φορά ύστερα από 20 χρόνια,να  διαβάζω πιο οργανωμένα και να γράφω τις σκέψεις μου. Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω καθόλου,το βιβλίο μου αφού το ολοκλήρωσα, το είδαν κάποιοι τους άρεσε,και σε μια εβδομάδα από τότε που παρέδωσα το χειρόγραφό μου, μου τηλεφώνησαν αμέσως και να τώρα το αποτέλεσμα.Δεν είναι κάτι που το είχα στο μυαλό μου τα προηγούμενα χρόνια.

Ερώτηση:Αυτό είναι το πρώτο σας βιβλίο;Αλήθεια πόσο χρονικό διάστημα σας πήρε για να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Απάντηση:Αυτό είναι το πρώτο μου βιβλίο. Μου πήρε γύρω στους 4-5 μήνες  η συγγραφή του. Δεν είναι όμως μόνο αυτό το διάστημα.Για να γράψει κάποιος ένα βιβλίο θέλει αρκετό χρόνο και οργάνωση.Είχα κάποιες χειρόγραφες σημειώσεις από το 1992, και κοιτώντας τις αποστασιοποιημένη από αισθήματα, με ένα τρίτο-ουδέτερο μάτι πλέον, αν δεν ήταν ο δικός μου γραφικός χαρ/ρας, δεν θα θυμόμουν πως τα γραπτά εκείνα  ήταν δικά μου,είπα μέσα μου πως ήταν πολύ ωραία τα κείμενα. Όπως και κάποια άλλα που τα είχα δακτυλογραφήσει μόνη μου  σαν στην πρώτη μου γραφομηχανή, τον καιρό που ήμουν φοιτήτρια,αφού τα ανέσειρα από τα συρτάρια

μου,   και με πολύ φαντασία βγήκε αυτό το αποτέλεσμα.
Θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία και στο Internet από το :

www.livanis.gr