Οι σκέψεις μου της Ρένας Τζωράκη για το καλό του μήνα

Καλή σας μέρα χαρούμενος, δροσερός και ευλογημένος ο μήνας που μόλις μπήκε και μην ξεχνάτε,πως οι δυσκολίες έρχονται στη ζωή για να την κάνουν πιο  ενδιαφέρουσα  πιο πικάντικη ,πιο "συναρπαστική". Επιπλέον, έρχονται για να μας δώσουν τα απαραίτητα "μαθήματα" και τις "εμπειρίες" που τόσο λαχταρούν μερικοί άνθρωποι-και όλοι λίγο πολύ. Και τότε γίνεσαι πιο σοφός και πιο ώριμος και πιάνεις το νόημα της ζωής αυτό που έπρεπε να καταλάβεις από καιρό πριν.

Μοιράζομαι μαζί σας μια υπέροχη προσευχή  , που όταν την πρωτοδιάβασα ,μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση:

«Ζήτησα δύναμη...και ο Θεός μου έδωσε δυσκολίες για να με κάνει δυνατό.

Ζήτησα σοφία...και ο Θεός μου έδωσε προβλήματα για να τα λύσω.

Ζήτησα εμπειρία...και ο Θεός μου έδωσε μυαλό και υγεία για να δουλέψω.

Ζήτησα κουράγιο...και ο Θεός μου έδωσε εμπόδια για να τα ξεπεράσω.

Ζήτησα αγάπη...και ο Θεός μου έδωσε πονεμένους ανθρώπους για να τους βοηθήσω.

Ζήτησα χαρές...και ο Θεός μου έδωσε ευκαιρίες.

Δεν έλαβα τίποτα από  ότι ζήτησα...Όμως έλαβα όλα όσα χρειαζόμουν!!!


Και ένα όμορφο βίντεο για το μάθημα της Πεταλούδας που όλοι πρέπει να γνωρίζουμε,τώρα στην εποχή της κρίσης και της απέραντης μοναξιάς….

“Μια ημέρα, ένα μικρό άνοιγμα εμφανίστηκε σε ένα κουκούλι, ένας άντρας κάθισε και παρακολουθούσε την πεταλούδα για ώρες καθώς πάλευε για να περάσει το σώμα της μέσα από την μικρή οπή.

Τότε, φάνηκε σαν να είχε σταματήσει κάθε προσπάθεια. Έμοιαζε σαν να είχε προχωρήσει 

όσο μπορούσε και να μην μπορούσε να πάει παραπέρα. Τότε ο άντρας αποφάσισε 

να βοηθήσει την πεταλούδα, πήρε ένα ψαλίδι και άνοιξε το κουκούλι.

 Η πεταλούδα τότε ξεπρόβαλε εύκολα. Αλλά είχε ένα μαραμένο σώμα και ζαρωμένα φτερά.

 Ο άντρας συνέχισε να παρακολουθεί γιατί περίμενε, από στιγμή σε στιγμή, 

ότι τα φτερά θα άνοιγαν, θα μεγάλωναν και θα επεκτείνονταν, 

ότι θα ήταν ικανά να στηρίξουν το σώμα της πεταλούδας και ότι θα γίνονταν γερά.

Η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της περιφερόμενη αργά και δύσκολα με το σώμα της μαραμένο και τα φτερά της ζαρωμένα. Ποτέ δεν μπόρεσε να πετάξει.
Αυτό που ο άντρας, με την ευγένεια και την καλή του θέληση δεν μπόρεσε

 να κατανοήσει ήταν ότι ο περιορισμός του κουκουλιού και ο αγώνας που απαιτήθηκε

 από την πεταλούδα ήταν ο μόνος τρόπος για να αναγκάσει τα υγρά να κινηθούν

 από το σώμα της πεταλούδας προς τα φτερά της, έτσι ώστε να είναι έτοιμη να πετάξει μόλις κατάφερνε να απελευθερωθεί από το κουκούλι.

Μερικές φορές ο αγώνας είναι ακριβώς αυτό που έχει ανάγκη η ζωή μας.

Αν η ζωή επιτρέψει να περάσουμε την ζωή μας χωρίς δυσκολίες, αυτό θα έχει 

παραλυτική επίδραση πάνω μας. Δεν θα γινόμασταν τόσο δυνατοί όσο θα μπορούσαμε

 να γίνουμε. Ποτέ δεν θα γινόμασταν ικανοί να “πετάξουμε”