Οι σκέψεις μου καθώς κοιτάζω τ' άστέρια της Ρένας Τζωράκη

«Γιατί δεν υπάρχει ανάπαυση ή τέλος για τον άνθρωπο. Πρέπει να συνεχίσει… μέχρι να αντιμετωπίσει, επιτέλους, την απεραντοσύνη των άστρων. Και όταν όλα τα βάθη του σύμπαντος και τα μυστήρια του χρόνου θα έχουν γίνει κατακτήσεις του, πάλι θα βρίσκεται ακόμη στην αρχή».

Χ. Τζ. Γουέλς, The Shape of Things to Come

Μια μαγική νύχτα χθες το βράδυ με χιλιάδες αστερισμούς στον Ουράνιο θόλο…
Χιλιάδες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου ,που τις άφησα πάνω στα λευκά χαρτιά να διαχυθούν να γίνουν λέξεις…
Πόσα Αστέρια άραγε απόψε τραγουδούν για την Αγάπη;
Πόσοι  ερωτευμένοι απόψε να κοιτούν τους μυριάδες αστερισμούς κάνοντας τις ίδιες σκέψεις;
Πόσοι άνθρωποι να κάνουν τις ίδιες ευχές,να έχουν τις ίδιες επιθυμίες,τα ίδια όνειρα;

Πόσα  δάκρυα απόψε  απλά να στεγνώνουν στα μάτια και πόσα άλλα να ποτίζουν σαν σταλαματιές βροχής το περιβόλι της ψυχής;
Πόσες καρδιές να χτυπούν στο ρυθμό των άστρων που τρεμοπαίζουν; Πόσοι θλιμμένοι απόψε να ζητούν ένα άγγιγμα,ένα χέρι βοήθειας,μιαν αγκαλιά Αγάπης,ένα ποτήρι δροσερό νερό απ΄την πηγή της Αθανασίας, πόσοι άστεγοι να αναζητούν καταφύγιο για ύπνο,πόσα αδέσποτα να τριγυρνούν στους δρόμους,πόσες ψυχές ξεμάκρυναν απ’το στόχο τους και   ψάχνουν την αρμονία των σφαιρών που μόνο η  Θεία εντελέχεια προσφέρει;

Πόσες σιωπές ν’αγγίζουν κάποιες   ψυχές;
Πόσες Παρουσίες να νιώθουν απόψε την  Ύψιστη Απουσία;
Πόσα όνειρα να παραμένουν  ανεκπλήρωτα όνειρα
και πόσες επιθυμίες να πραγματοποιούνται;

Πόσες νύχτες ανάστερες θα’ρθουν  μέχρι τα μάτια παντοτινά να σφαλίσουμε και πόσες έναστρες βραδιές θα κρατήσουμε στον Ουράνιο θόλο της ψυχής μας μέχρι ξανά την Ιθάκη μας νάντικρίσουμε;
Πόσα ερωτήματα ζητούν μια απάντηση ,μέχρι να ανατείλλει ο ήλιος;

Ένα δάκρυ καυτό αφήνω στη νοσταλγία ,για όλα όσα έζησα,για όλα  όσα  θυμάμαι,για όλα όσα λησμόνησα,που
μεταλλάσσεται σε μειδίαμα προσδοκίας για όλα όσα  θα’ρθουν και που δεν γνωρίζω στον αέναο κύκλο της Αιωνιότητας…

«Όταν»

Όταν  στο Φως θα διαχυθώ
και θα γίνω ΈΝΑ μ’ΕΣΕΝΑ

Ω ! Εσύ άπειρο ΕΝΑ!
Αστερόσκονη
στον Ήλιο της Δικαιοσύνης Σου
δεν θα πάψω ποτέ
να σου λέω σ’Αγαπώ….
Θα ‘μαι  σαν το χελιδόνι
που ξαναγυρνά στη φωλίτσα του.
Σαν ένα αστέρι ,που τρεμοσβήνει.
Ίσως η καρδιά να πάψει να χτυπά
μα η Ψυχή μου κουβαλάει όλη τη μνήμη
σαν την ατέλειωτη  έναστρη νυχτιά,
που περιμένει την Αυγή,
να τη θωπεύσει στοργικά
και στην Αιωνιότητα να γείρει…
Ρένα Τζωράκη

©

Σημείωση:

Οι αναδημοσιεύσεις επιτρέπονται σε όλους μονάχα με την αναφορά πηγής…
Κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα

Επισημαίνεται πάντως ότι κατά το Ν.238/20,(όπως έχει τροποποιηθεί με το Ν2121/93 και ισχύει σήμερα) και κατά τη Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το Ν.100/1975) απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αποθήκευση σε κάποιο σύστημα διάσωσης και γενικά η αναπαραγωγή των παρόντων  στίχων , με οποιαδήποτε τρόπο ή μορφή, τμηματικά ή περιληπτικά ,στο πρωτότυπο, ή σε μετάφραση, ή άλλη διασκευή,  χωρίς τη γραπτή άδεια του εκδότη.
Σας ευχαριστώ θερμά:
Ρένα Τζωράκη

©

Σε όλους εσάς εξαιρετικά αφιερωμένο το τραγούδι: