"Ο Ελληνισμός δεν πεθαίνει, πεθαίνουν όμως οι Έλληνες" Του Γιάννη Ζωγραφάκη

Ελληνική σκέψη και συνείδηση

Ελλάδα, μια χώρα που παραπαίει, ένα έθνος που ανερυθρίαστα και χωρίς καν να ιδρώσουν οι φίλοι, σύμμαχοι, πατριδοκάπηλοι, αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι σοσιαλιστές, οι Έλληνες απόγονοι Ελλήνων και οι ξένοι φίλοι και θαυμαστές του, αποφάσισαν να το βγάλουν από τις σύγχρονες σελίδες της ιστορίας και να το παραδώσουν στην χωματερή του μέλλοντος, εκεί που τίποτα δεν φυτρώνει και όλα είναι ξεχασμένα.

Όταν έγινε το πολυτεχνείο, αυτοί που βγήκαν στους δρόμους και ζητούσαν ελευθερία, ήταν Έλληνες και ως Έλληνες βγήκαν ζητώντας σε διαφορετική κλίμακα μεγέθους αυτό που είχαν παλαιότερα ζητήσει και οι πρόγονοι τους το 1821, την Ελευθερία.

Όταν οι Έλληνες είπαν το όχι στους Ιταλούς το 40, το είπαν ως Έλληνες προς αλλοεθνής που σκοπό είχαν να πάρουν στα χέρια τους αυτή την χώρα και όχι ως διεθνιστικά παπαγαλάκια μιας ομογενοποιημένης παγκοσμιοποίησης που πάσχει από έλλειψη ταυτότητας.

Όταν οι Έλληνες το 21 είπαν ελευθερία η θάνατος, μίλησαν σαν Έλληνες όχι σαν Τούρκοι και αυτό το κατάφεραν μετά από πέντε αιώνες σκλαβιάς, γιατί σε αυτούς τους πέντε αιώνες ήξεραν πολύ καλά ότι ήταν Έλληνες, ήξεραν ότι οι Τούρκοι δεν ήταν αδέρφια αλλά κατακτητές, δεν δέχτηκαν να πάρουν στα χέρια τους τα Τούρκικα λάβαρα και να τα ασπαστούν.

Όταν οι Έλληνες πολέμησαν τους Πέρσες και τους νίκησαν σε μία ίσως τελευταία έκρηξη που σάρωσε τον τότε κόσμο, το έκαναν ως Έλληνες, και οι Έλληνες αναγνώριζαν ως αδέρφια άλλους Έλληνες ανεξάρτητα από τις όποιες διαμάχες και πολέμους των πόλεων- κρατών της εποχής, όχι τους Πέρσες.

Όταν ο Μ. Αλέξανδρος έφτασε μέχρι τις Ινδίες και εξάπλωσε τον Ελληνικό πολιτισμό ρίχνοντας έναν σπόρο που ακόμα και σήμερα είναι βαθιά ριζωμένος μέσα στις συνειδήσεις και την θρησκεία της Ασίας, το έκανε ως Έλληνας, Μακεδόνας, όχι ως Ασσύριος, η Βαβυλώνιος, η Ινδός.

Όταν η Ρώμη έφτιαξε την αυτοκρατορία της την έφτιαξε στα πρότυπα του αρχαίου Ελληνικού κόσμου και το ήξερε. Όταν αργότερα διαχωρίστηκε στο ανατολικό και το δυτικό ρωμαϊκό κράτος, και οι δύο πλευρές είχαν ως κύριο κορμό και ως πηγή τον Ελληνικό πολιτισμό. Ως προς το ανατολικό κράτησαν την γλώσσα και τα γράμματα.

Όταν πολύ αργότερα, δημιουργήθηκε το Αμερικάνικο έθνος, ως πρότυπο διαχείρισης δημοκρατίας και εξουσίας υιοθέτησε το ρωμαϊκό πρότυπο και ήξερε ότι πηγή του ήταν η Ελλάδα.

Οι τρεις μεγάλες επαναστάσεις που καθόρισαν την σύγχρονη ιστορία, ήταν εθνικές και προσπάθησαν η να καθορίσουν μια εθνική ταυτότητα, όπως η Αμερικάνικη, η να την προστατεύσουν από τους δικούς τους, όπως η Γαλλική, η από τους ξένους, όπως η Ελληνική. Η Αμερικάνικη για την ανεξαρτησία, η Γαλλική για την ισότητα και η Ελληνική για την ελευθερία, είχαν μέσα τους τις ιδέες του Ελληνικού πνεύματος και αυτό κανείς δεν μπορεί να το διαψεύσει.

Όταν ο άνθρωπος προσπάθησε να αποχωριστεί την Ελλάδα.

Τρεις φορές η ιστορία έχει καταγράψει προσπάθειες λαών, η ιδεολογιών να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο από τον Ελληνικό πολιτισμό, πολιτιστικό μόρφωμα και οι τρεις απέτυχαν παταγωδώς.

Η πρώτη ήταν ο μεσαίωνας στον οποίο η εξουσία αλλά και το περί δικαίου αίσθημα έγινε θεοκρατικό, χωρίς τις ιδέες που έδωσαν μορφή στην αρχαιότητα. Ίσως η πιο μαύρη εποχή της ανθρωπότητας.

Τότε οι Ελληνικές ιδέες κρυβόταν πίσω από τους αλχημιστές και τους κώδικες τους. Αυτή η εποχή η οποία έλαβε οριστικά τέλος όταν ο διαφωτισμός άρχισε να εκπέμπει τις ιδέες του, ήταν η πιο μαύρη και σκοτεινή εποχή της σύγχρονης ιστορίας.

Η δεύτερη προσπάθεια έγινε από τον ναζισμό, ο οποίος κράτησε και διαστρέβλωσε τον αρχαίο Ελληνικό μυστικισμό αποβάλλοντας τις έννοιες της δημοκρατίας της δικαιοσύνης και της ελευθερίας, δημιουργώντας την επίγεια κόλαση που ούτε ο Δάντης δεν θα μπορούσε να την φανταστεί.

Η τρίτη και πιο πρόσφατη προσπάθεια αλλοίωσης, εξουδετέρωσης και αντικατάστασης των Ελληνικών ιδεών, έγινε από τον κομουνισμό, ο οποίος έβγαλε την ιδέα του θείου και της ανώτερης υπέρβασης από το μόρφωμα του, αλλοιώνοντας παράλληλα τις ιδέες της δημοκρατίας, της ισότητας και της ισονομίας. Καμία από τις τρεις δεν πέτυχε γιατί και οι τρεις ήταν ανεπαρκείς και πρόστυχες.

Οικουμενικός πολιτισμός και παγκοσμιοποίηση.

Αν αναζητάμε λοιπόν έναν οικουμενικό πολιτισμό ο οποίος έχει ενώσει και δέσει με τις ιδέες του τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, δόγματος και θρησκείας, αυτός είναι ο Ελληνικός πολιτισμός και κανείς άλλος.

Η παγκοσμιοποίηση είναι αυτή και κανείς μορφωμένος άνθρωπος από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου δεν θα πει το αντίθετο, ούτε θα αρνηθεί την πνευματική, Ελληνική καταγωγή των ιδεών που τον δίδαξαν, κατά συνέπεια και την δική του Ελληνική πνευματική καταγωγή.

Σήμερα

Η Ελλάδα, η γεωγραφική τοποθεσία που γέννησε, εξέθρεψε και μεγάλωσε αυτόν τον πολιτισμό, έχει γίνει η πόρνη της Ευρώπης, η χώρα που ο κάθε ένας επιτρέπεται να έρθει για βίζιτα, να κάνει ότι θέλει και να φύγει ανενόχλητος χωρίς να πληρώσει καν για το όργιο.

Εμείς αυτή την στιγμή δυστυχώς, δεν είμαστε συνεχιστές αυτού του μεγάλου πολιτισμού, δεν είμαστε ούτε διασώστες του, όμως είμαστε οι απόγονοι του και αυτό το προνόμιο το έχουμε μόνο εμείς.

Κάποιοι αποφάσισαν να μας πετάξουν στα αζήτητα της ιστορίας να ξεσκίσουν βίαια από τον νου μας τις ιδέες των προγόνων μας και να βάλουν εύπεπτα και εύγευστα μιάσματα ψηγμάτων νόθων και μπάσταρδων ιδεολογιών είτε αριστερής προέλευσης, είτε δεξιάς, αφού πρώτα φρόντισαν να μας τρομάξουν και να μας κάνουν να αισθανθούμε ένοχοι για ένα έγκλημα που ποτέ δεν διαπράξαμε.

Το έγκλημα του βιασμού, μόνο που εμείς είμαστε οι βιασμένοι και όχι οι βιαστές.

Εύκολα ο Έλληνας απαρνήθηκε την ταυτότητα του και ασπάστηκε μια ελευθεριάζουσα αίσθηση περί ομογενοποιήσεως των λαών καθώς και την επίπεδη χωρίς ακμές και διαφορές κρίση της ενιαίας ταυτότητας των πάντων.

Από την άλλη η αντίδραση μέρους του λαού και της κοινωνίας ήταν η υιοθέτηση ακραίων τάσεων περί μεγαλοϊδεατισμού και ενός ηλίθιου τρόπου σκέψης που ζητάει και απαιτεί τον Έλληνα να τον δεχτούν οι υπόλοιποι ως κάτι ιδιαίτερο χωρίς όμως αυτό να δικαιολογείται από καμία πράξη του.

Εδώ είναι και η παγίδα, γιατί σε μια χώρα που έχει πάει για βρούβες και δεν είναι στο πόστο που η υπόσταση της καθορίζει, οι μόνες φωνές που λάλησαν για αυτή στο σήμερα, προερχόταν από πατριδοκάπηλους ακροδεξιούς, οι οποίοι στην ουσία έχουν τόση σχέση με τον Ελληνισμό όση έχει ένα κουκουνάρι με τον Ά κενταύρου.

Η Χρυσή Αυγή, ένα καθαρά ναζιστικό μόρφωμα έγινε μέσα σε μια νύχτα, η υποτιθέμενη φωνή των Ελλήνων πήρε με το μέρος της μεγάλη μερίδα του κόσμου και στο τέλος οι μετέχοντες ενεργά στην "δημοκρατία - δημιοκρατία" αποφάνθηκαν ότι είναι εκτός νόμου, μόνο που ο σκοπός τους δεν ήταν να θέσουν εκτός νόμου την Χρυσή αυγή, αλλά τις απόψεις περί Ελλάδας και Ελληνισμού που υποτίθεται ασπάζονταν οι αρχηγοί και τα στελέχη της.

Ήξεραν ακριβώς ποιοι ήταν οι αρχηγοί της, ήξεραν τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου που είχαν διαπράξει στο παρελθόν, τους άφησαν να πάρουν με το μέρος τους ένα κομμάτι του λαού που ακόμα ήθελε να πιστεύει σε μια Ελλάδα και μετά το άδειασαν κατατροπώνοντας κάθε Ελληνική φωνή  που ήθελε να υπάρξει.

Το ότι η Χρυσή Αυγή, είναι, η όχι μια εγκληματική οργάνωση δεν σημαίνει ότι η αριστερά και οι κεντρώοι σύμμαχοι της δεν εγκληματούν κατά συρροή και γενικά εναντίων των Ελλήνων και της ταυτότητάς τους, σε οικονομικό, πολιτιστικό, ιδεολογικό επίπεδο.

Η Ελλάδα δεν πάσχει από οικονομική ανέχεια, πάσχει από έλλειψη ταυτότητας, ο Ελληνισμός είναι ο μόνος οικουμενικός πολιτισμός και χωρίς αυτόν κανείς λαός στον εξελιγμένο τουλάχιστον κόσμο δεν θα μπορούσε να έχει σημαία και εθνική υπερηφάνεια. Αυτά είναι τα έργα των Ελλήνων που γέννησαν εξέθρεψαν και εξέπεμψαν αυτόν τον πολιτισμό από αυτή την γεωγραφική θέση η οποία έγινε το λίκνο της ανθρωπότητας. Εμείς ως απλά απόγονοι των Ελλήνων, δεν έχουμε πλέον θέση στην ιστορία, εφόσον έχουμε αποποιηθεί τα δικαιώματα μας σαν κωλόπαιδα που δεν σεβάστηκαν την περιουσία των προγόνων τους. Έχουμε όμως το δικαίωμα και την υποχρέωση να αναλάβουμε με ιστορική ευθύνη τα ηνία αυτού του πολιτισμού και να καταλάβουμε ότι η σημαία, τα σύμβολα και η σημασία αυτού που έχουμε χρέος να γίνουμε, ξεπερνάει κατά πολύ κάθε ιδεολογία, κάθε θρησκεία και ακόμα περισσότερο τους εαυτούς μας.

Ας έχουμε και κάτι τελευταίο στο μυαλό μας, ο Ελληνισμός δεν θα πεθάνει γιατί μαζί του θα πεθάνει κάθε έννοια πολιτισμού, θα γυρίσει ο κόσμος στην εποχή του λίθου, πεθαίνουν όμως οι Έλληνες αν δεν προσέξουν.