Τι συμβολίζουν οι βέρες των αρραβώνων; Επιμέλεια κειμένου: Ρένα Τζωράκη

Φοράμε την βέρα το δαχτυλίδι των αρραβώνων στον παράμεσο δάχτυλο του χεριού  γνωρίζουμε όμως τον συμβολισμό τους;

 Οι βέρες αυτοί οι μικροί  κύκλοι , γιατί ο κύκλος  συμβολίζει την Αιωνιότητα, την  Αρχή, χωρίς Τέλος, που φορούνται στα  δάχτυλα των αρραβωνιασμένων είναι το σύμβολο της Αιώνιας πίστης, εμπιστοσύνης  και Αγάπης…

Ευλογούνται από τον ιερέα πάνω στο ευαγγέλιο, ενώ στη συνέχεια ο ιερέας, με τις βέρες στο χέρι, κάνει το σημείο του σταυρού πάνω από τα κεφάλια των νεόνυμφων εναλλάξ και τα τοποθετεί στο δάκτυλο του δεξιού τους χεριού. Οι κουμπάροι, ανταλλάσσουν τις βέρες μεταξύ τους τρεις φορές.

Εκτός όμως από σύμβολα του δεσμού μεταξύ των δύο, είναι και σύμβολα εξουσίας και τιμής.

Στην αρχαία εποχή, ο άνδρας έδινε με το δακτυλίδι την εξουσία στη γυναίκα του, να είναι αρχηγός μέσα στο σπίτι του.Η εξουσία και η τιμή που συμβολίζεται από τη βέρα φαίνεται και στην παραβολή του ασώτου, όπου ο πατέρας διατάζει να βάλουν δακτυλίδι στο δεξί χέρι του μετανοημένου γιου του, ως ένδειξη ότι τον δέχεται ξανά 

ως γιο του ελεύθερο και όχι ως δούλο.

Η ανταλλαγή των δακτυλιδιών συμβολίζει επίσης την εξάρτηση του ενός από τον άλλο, την αγάπη που θα μοιράζονται στο εξής και την δέσμευση να παραμένουν πιστοί ο ένας στον άλλον.

Ο πρώτος λαός που χρησιμοποίησε τις βέρες ήταν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι ,πριν 4.800 χρόνια.

Τότε χρησιμοποιούσαν καλάμια και αγριόχορτα, που φύτρωναν στις όχθες του Νείλου.

Τα υλικά των πρώτων δαχτυλιδιών δεν ήταν πολύ ανθεκτικά. Σύντομα αντικαταστάθηκαν από δέρμα και οστά. Όσο πιο ακριβό ήταν το υλικό, τόσο μεγαλύτερη η αγάπη που έδειχνε ο δωρητής στον παραλήπτη. Από τότε, το δαχτυλίδι έδειχνε πόσο «βαθιές τσέπες» είχε, αυτός που το πρόσφερε.

Τι λέει η παράδοση;

Το έθιμο υιοθέτησαν και οι Ρωμαίοι, αλλά με τον δικό τους τρόπο. Στους γάμους των Ρωμαίων, το δαχτυλίδι δε συμβόλιζε την αγάπη του συζύγου προς τη γυναίκα του, αλλά ότι εκείνη ήταν πλέον ιδιοκτησία του. Οι ρωμαϊκές βέρες ήταν φτιαγμένες από σίδερο και τις αποκαλούσαν «Annulus Pronubus».

Στην Πομπηία έχουν βρεθεί τέτοια δαχτυλίδια, που έχουν και επιγραφές. Οι πιο συνηθισμένες ήταν οι: «Ama me», δηλάδή αγάπα με, «Amo te», σε αγαπώ ή «Bona vitam», δηλαδή καλή ζωή.

Στη χριστιανική παράδοση, οι βέρες εμφανίζονται γύρω στα 860 μ.Χ.

Συγκεκριμένα ο Πάπας Νικόλαος το 860 μ.χ.  κάνει υποχρεωτική τη χρυσή βέρα για τη γυναίκα, προκειμένου να τελεστεί το μυστήριο, αφού μέχρι τότε μόνο ο άνδρας είχε μόνο το δικαίωμα να φορά χρυσή και η

Γυναίκα να φοράει ασημένια.

Οι  βέρες  όμως τότε, δεν είχαν καμία σχέση με τα απλά, χρυσά δαχτυλίδια που ξέρουμε σήμερα.
Ήταν διακοσμημένα με ανάγλυφα περιστέρια, πιασμένα χέρια, λύρες και διάφορα άλλα σύμβολα της αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης.

Η εκκλησία αποκάλεσε αυτά τα δαχτυλίδια «παγανιστικά» και ζήτησε να απλοποιηθούν. Μέχρι τον 13ο αιώνα, οι βέρες είχαν μορφή παρόμοια με τη σημερινή. Η εκκλησία θεωρούσε ότι η νέα λιτότητα της βέρας αναδείκνυε τον πνευματικό δεσμό του ανδρόγυνου, καλύτερα από τα φανταχτερά, παγανιστικά σύμβολα.

 Η Βέρα στα δάχτυλα:

 Στο τέταρτο δάχτυλο του αριστερού χεριού, φορούσαν στα χέρια τους οι Ρωμαίοι ,γιατί  πίστευαν ότι από εκεί περνάει φλέβα, που πάει κατευθείαν στην καρδιά. Είχαν, μάλιστα, δώσει στη φλέβα αυτή το όνομα «Vena Amoris», δηλαδή φλέβα της αγάπης.

Με την έλευση του χριστιανισμού, επικράτησε το δεξί χέρι. Το τέταρτο δάχτυλο παρέμεινε. Τα τρία πρώτα δάχτυλα ήταν αφιερωμένα στην Αγία Τριάδα, και το τέταρτο στον σύζυγο.

Τη θεωρούσαν ως ένα σύμβολο ατέλειωτης αγάπης, καθώς το δαχτυλίδι δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος! Οι χρυσές βέρες μάλιστα, αντιπροσωπεύουν την αγνότητα.

Στην Αγγλία τον Μεσαίωνα φορούσαν τη βέρα στο τρίτο δάχτυλο του αριστερού χεριού, εξαιτίας της πεποίθησης ότι οι φλέβες του αριστερού χεριού οδηγούν κατευθείαν στην καρδιά. Φορώντας το δαχτυλίδι σε αυτό το σημείο, το ζευγάρι «ένωνε τις καρδιές του».

Όσον αφορά στα δαχτυλίδια αρραβώνα, το συγκεκριμένο έθιμο εφαρμόστηκε όταν ο γαμπρός ήθελε να αποκτήσει τη νύφη του. Δίνοντας κάτι συμβολικό, όπως το δαχτυλίδι, της υποσχόταν ότι θα την παντρευτεί με αντάλλαγμα μεταξύ άλλων την προίκα και την κοινωνική της θέση. 

Η παράδοση να δωρίζεις διαμάντι ξεκίνησε από τους Ιταλούς. Πίστευαν ότι τα διαμάντια, τα οποία ήταν δημιουργημένα από τις «φλόγες της αγάπης», αντιπροσώπευαν την αιώνια και παντοτινή αγάπη.