Μέσα στο φθινόπωρο
τ` αγέρα που βουίζει
φτιάχνει ο Όλυμπος κελιά
των κλώνων μετερίζι.
Του κόσμου χιλιόφυλλα
στο δάσος στροβιλίζει
και τιθασεύει της βροχής
το βάρος που χρονίζει.
Με σθένος η απαίτηση
το χώμα διεμβολίζει
για την τροφή μιας άνοιξης
ανένδοτης που ελπίζει.
Να `χει τα μάτια ανοιχτά
τ` αρώματα να στέλνει
σε κάθε βράχο απέριττο
που ακλόνητα ανασαίνει.
0 Σχόλια