Ο Γεώργιος Βελλιανίδης , του Χαράλαμπους , γεννήθηκε στο Γάϊο Παξών, έχει δύο
παιδιά και είναι συνταξιούχος του δημοσίου.
Γράφει παραδοσιακή, ομοιοκατάληκτη ποίηση την οποία θεωρεί καθαρά ελληνική, προσπαθώντας να καυτηριάζει τα στραβά της καθημερινότητας και γράφει με ψυχή για τον έρωτα,την Αγάπη ,τη Ζωή, τις ανθρώπινες σχέσεις και την κοινωνία γενικότερα….
Δίκαια συγκαταλέγεται στους νεοέλληνες σύγχρονους στιχουργούς –ποιητές.
Ο ποιητής ακολουθεί το σαγηνευτικό ψιθύρισμα της ψυχής του, με την ανεπιτήδευτη απλότητα νοημάτων και μετατρέπει σε στίχο κάθε τι που τον αγγίζει, που τον δονεί, που τον εμπνέει σε ρυθμικό παλμό ποιημάτων.
Η γραφή του λιτή και δωρική, πανανθρώπινη, αυθεντική και ατόφια, χωρίς βαρύγδουπες λέξεις και πολυσύνθετα σχήματα…
Καθαρά βιωματική, με λόγο πότε τρυφερό πότε σατυρικό, ένας νέος δεύτερος Σουρής , χωρίς να αντιγράφει το μεγάλο μας ποιητή, χαράζει το δικό του ποιητικό μονοπάτι , με τη σαλπιγγιστική γραφίδα του, καλεί τον Έλληνα για ομόνοια, αδελφότητα, δικαιοσύνη,και τον κάνει να στοχάζεται και να προβληματίζεται ,που είναι αλυσοδεμένος και υποταγμένος στο Φόβο, και την ενοχική Σιωπή….
Μέσα από τους στίχους του,-κατάθεση της ψυχής του- χαρίζει στον αναγνώστη, ένα ζευγάρι φτερά για να πετάξει το πνεύμα του στο απέραντο Ουρανοθαλασσί της Ελευθερίας και να ξαναβρεί τη δύναμη της δημιουργίας….
Φιλοσοφεί ποιητικά, με λυρισμό και τρυφερότητα καυτηριάζει σατυρικά , βροντοφωνάζει επαναστατικά σε κείνους που οδήγησαν τον Νεοέλληνα να σκύψει το κεφάλι δουλικά και τον ενθαρρύνει να κοιτάξει ψηλά και να αντλήσει τη Δύναμη από το αστείρευτο της ποίησης γαλάζιο….
Μεστή γραφή, που ξεχειλίζει συναίσθημα μέσα στην απλότητα των στίχων του και εδώ είναι το μεγαλείο του δημιουργού να εμπνέει μέσα στην λιτότητά του ,ένας ακάματος και αστείρευτος πνευματοφόρος εργάτης των λέξεων , ακολουθεί το εσωτερικό του Φως και δείχνει το δρόμο για διέξοδο από το σκοτεινό τούνελ της σιωπής και των αρνητικών συνδρόμων.
Σε όλα του τα ποιήματα ,που σύμφωνα πάντα με το υποκειμενικό μου κριτήριο είναι ποιήματα –χρονογραφήματα καθρεφτίζεται όλη η σύγχρονη πολιτική και κοινωνική κατάσταση του τόπου μας …
Όλα του τα ποιήματα άρτια στη γραφική τους υποδομή, αποδίδονται με τον πλέον ευδιάκριτο – κατανοητό τρόπο τα διαχρονικά νοήματά τους.
Αλλά ας αφήσουμε τους ίδιους τους στίχους να μιλήσουν για την ποιητική γραφή του Δημιουργού:
Εδώ φαίνεται ολοκάθαρα ο προτρεπτικός ο λόγος του με ενδεικτικά δείγματα της πένας του:
Γράφει παραδοσιακή, ομοιοκατάληκτη ποίηση την οποία θεωρεί καθαρά ελληνική, προσπαθώντας να καυτηριάζει τα στραβά της καθημερινότητας και γράφει με ψυχή για τον έρωτα,την Αγάπη ,τη Ζωή, τις ανθρώπινες σχέσεις και την κοινωνία γενικότερα….
Δίκαια συγκαταλέγεται στους νεοέλληνες σύγχρονους στιχουργούς –ποιητές.
Ο ποιητής ακολουθεί το σαγηνευτικό ψιθύρισμα της ψυχής του, με την ανεπιτήδευτη απλότητα νοημάτων και μετατρέπει σε στίχο κάθε τι που τον αγγίζει, που τον δονεί, που τον εμπνέει σε ρυθμικό παλμό ποιημάτων.
Η γραφή του λιτή και δωρική, πανανθρώπινη, αυθεντική και ατόφια, χωρίς βαρύγδουπες λέξεις και πολυσύνθετα σχήματα…
Καθαρά βιωματική, με λόγο πότε τρυφερό πότε σατυρικό, ένας νέος δεύτερος Σουρής , χωρίς να αντιγράφει το μεγάλο μας ποιητή, χαράζει το δικό του ποιητικό μονοπάτι , με τη σαλπιγγιστική γραφίδα του, καλεί τον Έλληνα για ομόνοια, αδελφότητα, δικαιοσύνη,και τον κάνει να στοχάζεται και να προβληματίζεται ,που είναι αλυσοδεμένος και υποταγμένος στο Φόβο, και την ενοχική Σιωπή….
Μέσα από τους στίχους του,-κατάθεση της ψυχής του- χαρίζει στον αναγνώστη, ένα ζευγάρι φτερά για να πετάξει το πνεύμα του στο απέραντο Ουρανοθαλασσί της Ελευθερίας και να ξαναβρεί τη δύναμη της δημιουργίας….
Φιλοσοφεί ποιητικά, με λυρισμό και τρυφερότητα καυτηριάζει σατυρικά , βροντοφωνάζει επαναστατικά σε κείνους που οδήγησαν τον Νεοέλληνα να σκύψει το κεφάλι δουλικά και τον ενθαρρύνει να κοιτάξει ψηλά και να αντλήσει τη Δύναμη από το αστείρευτο της ποίησης γαλάζιο….
Μεστή γραφή, που ξεχειλίζει συναίσθημα μέσα στην απλότητα των στίχων του και εδώ είναι το μεγαλείο του δημιουργού να εμπνέει μέσα στην λιτότητά του ,ένας ακάματος και αστείρευτος πνευματοφόρος εργάτης των λέξεων , ακολουθεί το εσωτερικό του Φως και δείχνει το δρόμο για διέξοδο από το σκοτεινό τούνελ της σιωπής και των αρνητικών συνδρόμων.
Σε όλα του τα ποιήματα ,που σύμφωνα πάντα με το υποκειμενικό μου κριτήριο είναι ποιήματα –χρονογραφήματα καθρεφτίζεται όλη η σύγχρονη πολιτική και κοινωνική κατάσταση του τόπου μας …
Όλα του τα ποιήματα άρτια στη γραφική τους υποδομή, αποδίδονται με τον πλέον ευδιάκριτο – κατανοητό τρόπο τα διαχρονικά νοήματά τους.
Αλλά ας αφήσουμε τους ίδιους τους στίχους να μιλήσουν για την ποιητική γραφή του Δημιουργού:
Εδώ φαίνεται ολοκάθαρα ο προτρεπτικός ο λόγος του με ενδεικτικά δείγματα της πένας του:
«Έλληνες
! Σηκωθείτε !
Μπροστά σας προχωρείτε.
Πάντα να γρηγορείτε,
για φίλους και εχθρούς.
Γοργά δημιουργείτε.
Γερά αντισταθείτε….
Παράδοση φυλάτε.
Τον κόσμο ν' αγαπάτε,
την Πίστη μην πετάτε.
Αυτό, θέλουν να δουν ! ......»
Ο Γιώργος Βελλιανίτης είναι φλογερός Φιλέλληνας και γνήσιος
Πατριώτης δίνει τη μάχη του, με μοναδικό όπλο τη γραφή του, και αντιστέκεται
στον βανδαλισμό της γλώσσας μας, γιατί πονάει για τον Ελληνικό λόγο, που είναι
η καρδιά της Οικουμένης και το λίκνο όλων των γλωσσών της Γης…
Γράφει στους στίχους του:
Γράφει στους στίχους του:
«Η Γλώσσα η Ελληνική
ακούγεται σαν μουσική.
Πλούσια, όσο εκφραστική
με μέτρο και με ρυθμική.
ακούγεται σαν μουσική.
Πλούσια, όσο εκφραστική
με μέτρο και με ρυθμική.
Δέχεται κτύπους μανιακούς
από εχθρούς ιστορικούς.
από εχθρούς ιστορικούς.
Λένε, δεν είναι πιά ωραία,
ούτε ν΄ ακούγονται τα’ Αρχαία!
Σερβίρουνε λόγια πηχαία !
΄Ετσι η φθορά, είναι μοιραία.
ούτε ν΄ ακούγονται τα’ Αρχαία!
Σερβίρουνε λόγια πηχαία !
΄Ετσι η φθορά, είναι μοιραία.
Οι ξύπνιοι με Γραμματική,
νέα, ανατριχιαστική,
χωρίς να έχουν λογική
πρωτοτυπούν εδώ κι εκεί.»
Σαν ένας σύγχρονος Μακρυγιάννης αγανακτεί για την παραχάραξη της ιστορίας μας , με τη
λασπολογία που δέχεται ο πολιτισμός μας,από τα ανθρωπόμορφα τέρατα της Νέας Τάξης Πραγμάτων ,και παραινεί για διαφύλαξη των Ιερών και
Οσίων της Φυλής μας γράφοντας:
«΄Αν χάσουμε τα Ιερά
Κοσμήματά μας τα γερά,
θα μείνουμε χωρίς φτερά.
Σαν κούτσουρα για την πυρά.»
Κοσμήματά μας τα γερά,
θα μείνουμε χωρίς φτερά.
Σαν κούτσουρα για την πυρά.»
Προτρέπει για ομόνοια και ενότητα,να
μην ξεχνάμε ότι ανήκουμε στο «Εμείς» και όχι στο εγώ και γράφει:
«Έλληνες, βλέπετε μπροστά.
Μη σας πτοούν τα πάθη.
Δείτε ! Δεν έχουμε καιρό
να κάνουμ’ άλλα λάθη.
«Έλληνες, βλέπετε μπροστά.
Μη σας πτοούν τα πάθη.
Δείτε ! Δεν έχουμε καιρό
να κάνουμ’ άλλα λάθη.
Μαζέψτε
τα συντρίμμια μας.
Αυτό είναι το χρυσάφι.
Μην κάνετε τον αρχηγό.
Πάει η Ελλάδα στράφι.
Τ’ ατομικά συμφέροντα
σκοτώνουν τα παιδιά μας.
Tους ετοιμάζουνε σκλαβιά,
τα χέρια τα δικά μας.
Ξυπνήστε πλέον ΄Ελληνες
την τελευταία ώρα.
Αφήστε την πιά να σταθεί
την έρμη ετούτη Χώρα!»
Αυτό είναι το χρυσάφι.
Μην κάνετε τον αρχηγό.
Πάει η Ελλάδα στράφι.
Τ’ ατομικά συμφέροντα
σκοτώνουν τα παιδιά μας.
Tους ετοιμάζουνε σκλαβιά,
τα χέρια τα δικά μας.
Ξυπνήστε πλέον ΄Ελληνες
την τελευταία ώρα.
Αφήστε την πιά να σταθεί
την έρμη ετούτη Χώρα!»
Ο
λόγος του στεντόρειος και αντιστασιακός, καλεί τους Έλληνες να αντισταθούν στις
προκλήσεις των καιρών και να υπερασπίσουν
τα ιδανικά μας ,τις παρακαταθήκες που μας άφησαν οι ένδοξοι πρόγονοί μας , να
πάψουν να αδιαφορούν με τη σιωπή τους ,για
τα μελανά σημεία της εποχής μας , γιατί η σιωπή όλοι γνωρίζουμε πως είναι συνενοχή:
«Φώς,
πού να φανεί.
Δε χωρά Φωνή.
Ετυμηγορία,
Η αδιαφορία.»
**
Δε χωρά Φωνή.
Ετυμηγορία,
Η αδιαφορία.»
**
«Αντισταθείτε Έλληνες
στις ύπουλες προκλήσεις.
Μην πολεμάτε ιδανικά.
Αυτό, δεν είναι λύσις ! ……»
Υμνητής
του Φωτός,και της ευλογημένης μας χώρας γράφει:
«Γαλάζιο
Πέπλο, Σκέπη
ευλογημένης γής των ανθέων.
Χρυσό Φώς, Ουρανού Φώς
της Αγάπης καί της Ελπίδας.»
ευλογημένης γής των ανθέων.
Χρυσό Φώς, Ουρανού Φώς
της Αγάπης καί της Ελπίδας.»
0 Σχόλια