"Αγαπημένη ποίηση"του Γαβρίλη Ιστικόπουλου από την ποιητική συλλογή ''Συνομιλίες''

Κενά ψυχής γεμίζεις αγαπημένη ποίηση
καθώς ο ήλιος παλεύει απεγνωσμένα
με το ζεστό χρυσάφι του να πλημμυρίσει
τα θολά λιογέρματα των καταφρονεμένων καιρών,

καθώς η αγωνία της πνιχτής ανάσας καίγεται
στου ανεκπλήρωτου έρωτα τον μύχιο αναστεναγμό,
αναπολώντας εκείνο τ' ονειρεμένο πέταγμα
της μονάκριβης πεταλουδίτσας Σου
στον κόρφο των μοναχικών σελίδων
βαθιά στις κρυφές φυλλωσιές των στίχων Σου.

Δεν έχω τίποτα περισσότερο να Σου πω,
τίποτ' άλλο να Σου καταθέσω αγαπημένη μου,
πέρα από την οδύνη των στοχασμών μου
και την ζωής απόφασή μου να παλεύω
μέσα σε άνισους και σκληρούς αγώνες
στους ξεραμένους λειμώνες της υποκρισίας,
κραδαίνοντας τις μικρούλες αδύναμες λέξεις μου
στο πλάϊ του προαιώνιου ονείρου μας,
για μία έστω ικμάδα του ακατάλυτου Αιώνιου Ωραίου
ανάμεσα σε Σένα, σε μένα και στους συνανθρώπους μας.