Συνέντευξη εφ'όλης της ύλης με την ποιήτρια και εικαστικό Αγγελική Ραυτοπούλου

 

-Από τι ορμώμενη  έδωσες τον τίτλο στην ποιητική συλλογή σας « Το λευκό των αλλοτινών μου φεγγαριών»;

-Ο τίτλος « Το λευκό των αλλοτινών μου φεγγαριών» είναι αναφορά σε εσωτερική μου διαδρομή, σε συνομιλία με το υποσυνείδητό μου, σε μιά κάθοδο έως τα μύχια της ψυχής, ει δυνατόν, κατά την οποία η συνομιλία έφτασε με το όνειρο της Αγγελικής παιδί… Το όνειρο αυτό που το φώτιζαν μόνον λευκά φεγγάρια, καθώς τα παιδιά το φως της Πανσελήνου το εκλαμβάνουν όχι μόνον ως μυστήριο, αλλά και ως μία θεϊκή παρέμβαση στο απόλυτο σκοτάδι… Ο τίτλος δηλώνει την απόλυτη πίστη στο λευκό που είναι ένα με το φως και την απόλυτη πίστη στο άνω του Ανθρώπου, ο οποίος γεννήθηκε για αυτόν τον σκοπό.

-Τι είναι ποίηση για σας;

-Για να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση θα έπρεπε να παραθέσω όλο το ποίημά μου που είναι αφιερωμένο στην ποίηση και μάλιστα στην αρχαία ελληνική. Η ποίηση εκ του ποιώ είναι ο αντικατοπτρισμός της ψυχής ενός ανθρώπου που θέλει και προσπαθεί να διαδίδει και να μοιράζεται το φως με τους συνανθρώπους του. Είναι ιερό πράγμα η ποίηση η οποία δεν έχει σχέση με τον πεζό λόγο γιατί μέσα της περικλείει όλες τις αρετές της Τέχνης της θεατρικής γραφής, με συμπυκνωμένα νοήματα και σε ελάχιστο χρόνο οφείλει να αποδοθεί είτε σαν μονόλογος είτε σαν διάλογος είτε σαν περιγραφή, ολόκληρη εικόνα που βασανίζει τον ποιούντα.

-Πότε ξεκινήσατε να γράφετε;

-Ξεκίνησα να γράφω από το δημοτικό σχολείο. Μετά τον θάνατο του Πατέρα μου, περίπου στα 9 μου χρόνια. Το πρώτο ποίημα που έγραψα ήταν για την Μητέρα μου, προσπαθώντας να της δείξω πόσο την αγαπώ και πόσο ήθελα να ζήσει.

-Ποιοι ποιητές σημάδεψαν την γραφή σας;

-Την γραφή μου δεν την έχει σημαδέψει κανένας Ποιητής. Την ψυχή μου πολλοί. Έχουν σημαδέψει την ψυχή μου κυρίως αυτοί οι Ποιητές, Έλληνες και ξένοι, οι οποίοι ζούσαν ποιητική ζωή, των οποίων τα λόγια συμφωνούσαν με τις πράξεις τους. Ξεκινώντας από τον Ρίτσο, τον Βάρναλη, τον Καββαδία, τον Λόρκα, τον Νερούντα, τον Μαγιακόφσκι, τον Μπρεχτ και άλλους.

-Μια αντιπροσωπευτική φράση που σας  συνοδεύει από κάποιο μεγάλο Λογοτέχνη;

-Γιέ μου σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου, πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου…
(Επιτάφιος-Γ. Ρίτσος )

-Αν σας ζητούσα να μου περιγράψετε  μέσα σε λίγες γραμμές τον Άνθρωπο Αγγελική  πως θα μου τον περιγράφατε;

-Θα χρησιμοποιήσω και θα παραθέσω απλά και μόνον επίθετα… Ανυπόμονη, Πεισματάρα, Ευαίσθητη, Πιστή, Δίκαιη, Μαχητική, Τελειομανής…

-Μιλήστε μου για την οικογένειά σας και πώς βλέπουν την γραφή σας;

επικροτούν την προσπάθειά σας;

Πώς τα προλαβαίνετε όλα αυτά και ποιο είναι το κύριο επάγγελμά σας;

-Έχω δύο παιδιά και έχω την τύχη να έχω άντρα μου τον Ποιητή Δημήτρη Σταυρακάκη. 

Επικροτούν την προσπάθειά μου και πολλές φορές μπορώ να πω ότι καμαρώνουν κιόλας, ενθαρρύνοντάς με να συνεχίσω να γράφω και να μην σταματήσω ποτέ. Ειλικρινά δεν τα προλαβαίνω, γιατί αν τα προλάβαινα, θα είχα γράψει αμέτρητα βιβλία… Οι σκέψεις με βομβαρδίζουν και τα συναισθήματα συνεχώς, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να τα περιγράψω όλα… Είμαι ζωγράφος και εικονογράφος, κατά τα άλλα είμαι άνεργη… Έχω δουλέψει ως γραμματέας, ως δημοσιογράφος, ως σκιτσογράφος, όμως οι καιροί είναι δύσκολοι και εγώ όπως ο λαός, έχω το ίδιο πρόβλημα.

-Τι σημαίνει για σας  έρωτας; Και ποιος ο ρόλος του στη ζωή σας;

-Κάθε τι που αρχίζει από το ιερό Έ-ψιλον, κρύβει μέσα του την Επανάσταση. Ο έρωτας είναι επανάσταση και αυτόματα είναι φως. Θαρρώ πως είμαι ένας Άνθρωπος Έρωτας, γιατί όπως ακριβώς αγαπώ την ζωή, αγαπώ και τον έρωτα. Πιστεύω ότι είναι αναπόσπαστο μέρος της φύσης του ανθρώπου.

-Σαν άτομο  νιώθετε πληρότητα; Τι είναι για σας Ευτυχία;

-Πληρότητα δεν θα νοιώσω ποτέ, όσο ο καπιταλισμός κυβερνάει την γη, πληρότητα δεν μπορώ να νοιώσω όταν παιδιά σκοτώνονται, άνθρωποι πεινούν και μιά χούφτα πλουσίων αποφασίζει για τις τύχες αμέτρητων ανθρώπων πάνω στον πλανήτη… Σαν μέρος, λοιπόν, του όλου, δεν θα μπορούσα ποτέ να εφησυχάσω, να εθελοτυφλώ και να κωφεύω. δεν θεωρώ ότι θα νοιώθω ευτυχισμένη μέσα σε αυτό το σύστημα. Δεν γίνεται, όχι από ενοχή, αλλά από απόλυτη αγάπη προς τους συγγενείς μου, που είναι όλοι οι άνθρωποι.

-Ο θάνατος σας  τρομάζει σαν ιδέα και τι πιστεύετε  γι' αυτόν;

-Ο θάνατος για εμένα δεν είναι τρομακτικός, είναι αφύσικος. Δεν θα τον δεχθώ ποτέ μου, γιατί πιστεύω ότι πάντα ζούμε, όχι με την έννοια που αποδίδεται από την θρησκεία, την οποιαδήποτε θρησκεία, αλλά με την έννοια που αποδίδεται από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία.

-Από που εμπνέεστε;

-Δεν μπορώ να εμπνευστώ από ανούσια πράγματα. Από φτηνούς εντυπωσιασμούς και από μία ψεύτικη εικόνα του κόσμου. Δεν μπορώ βέβαια να πω ότι παρακαλώ να εντοπίζω τα άσχημα για να εμπνέομαι, μάλλον το ‘’ υποφέρω’’ μου είναι η έμπνευσή μου… Είθε να αναποδογυρίσει ο κόσμος και να μην ξαναγράψω ούτε μιά γραμμή…

-Ποιές ώρες είναι  γόνιμες και δημιουργικές για σας;

-Δεν υπάρχουν ώρες. Είναι ένα πράγμα που ρέει συνεχώς… Είναι η διαλεκτική σχέση του ποιητή με τον κόσμο…

-Στη σημερινή αντιποιητική εποχή μας τι προσφέρει η ποίηση στον άνθρωπο;

-Η Ποίηση πάντα προσφέρει και προσφέρει πάντα γιατί όλες οι εποχές είναι αντιποιητικές… Την στιγμή που τα συστήματα διακυβέρνησης είναι άδικα, άτεχνα και ανήθικα, πάντα η Ποίηση θα καταγγέλλει και θα γίνεται σύνθημα και στιχάκι γραμμένο πάνω σε έναν τοίχο…

-Διαβάζει σήμερα  λογοτεχνία ο Έλληνας και ειδικότερα ποίηση με την οικονομική κρίση;

Ποια είναι η άποψή σας γενικότερα;

-Δυστυχώς, οι Έλληνες, έχουν μπει σε έναν Αμερικάνικο τρόπο σκέψης και αυτά που «πουλάνε» είναι αυτά που αναφέρονται σε διαπλοκές, ίντριγκες, ατιμίες, δολοφονίες, ναρκωτικά και γενικά σε οτιδήποτε σάπιο. Πιο πολύ διαβάζονται τα βίπερΝόρα και τα άρλεκιν παρά η Ποίηση… Η Ποίηση είναι βάσανος ψυχής και απευθύνεται σε αυτούς τους ολίγους που θέλουν να βασανίζουν την ψυχή και το μυαλό τους, πόσο μάλλον τώρα που οι Έλληνες δεν έχουν χρήματα, αν και θεωρώ ότι τα φτηνότερα από όλα τα βιβλία είναι τα βιβλία Ποίησης…

-Ποιο είδος γραφής είναι καλύτερο για σας η ποίηση ή ο πεζός λόγος;

Υπάρχουν δυσκολίες στην γραφή;

-Δεν ξεχωρίζω τίποτε από τα δύο. Το κάθε είδος έχει την δυσκολία του. Στην Ποίηση πρέπει κάποιος να είναι αφαιρετικός με συμπυκνωμένο λόγο και στην πεζογραφία να είναι αναλυτικός χωρίς να πλατειάζει. Και στα δύο είδη η ισορροπία και η χρυσή τομή επαφίενται στο ταλέντο του δημιουργού.  Για εμένα που γράφω και θεατρικά, υπάρχει ένας υποσυνείδητος διαχωρισμός και ευτυχώς δεν βρίσκω δυσκολίες…

-Εκτός από αυτό το έργο,έχετε εκδώσει κάτι άλλο; Το επόμενο έργο σας;

-Εκτός από αυτό το έργο συμμετείχα σε ανθολόγια Ποιήσεως, λόγω του συστήματος που επικρατεί στην Ελλάδα και των υπέρογκων ποσών που ζητούν οι Εκδοτικοί Οίκοι για να εκδώσουν ένα βιβλίο. Ευτυχώς είχα την τύχη να γνωρίσω τον Γιάννη Κοτσαφτόπουλο των εκδόσεων Όστρια και να εκδώσω αυτή την ποιητική συλλογή. Πριν το τέλος του χρόνου θα κυκλοφορήσουν άλλα δύο βιβλία μου από τον ίδιο εκδοτικό οίκο τα οποία περιέχουν μονόπρακτα θεατρικά έργα.

-Προβληματίζεστε με την  κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και Αξιών,  πιστεύετε  σαν Ελληνικός λαός θα τα καταφέρουμε να βγούμε από την κρίση και πώς;

-Η κρίση των Αξιών υπήρχε πάντα. Τώρα που ο καπιταλισμός πνέει τα λοίσθια και υπάρχει μεγάλος αριθμός φτωχών, αυτό φαίνεται ακόμη περισσότερο. Δεν πιστεύω ότι θα βγούμε από καμία κρίση. Αυτά είναι κόλπα του συστήματος και μόνον αν ο λαός αποφασίσει να χτίσει τα πάντα από την αρχή, μόνον τότε ο Ελληνικός λαός θα ευημερήσει.

-Στην περίοδο αυτή τη δύσκολη ,που περνάει οελληνικός λαός τι  έχετε να πείτε στον κόσμο για να πάρει δύναμη; Πιστεύετε πως θα έρθει η ανάκαμψη ;

Δεν πιστεύω ότι θα έρθει καμία ανάκαμψη. Το κεφάλαιο προσπαθεί απλώς να σωθεί, εις βάρος πάντα του λαού. Αυτό που έχω να πω, αν και δεν πιστεύω πως είμαι ικανή να δίνω συμβουλές και οδηγίες, είναι αυτό που λέω κάθε στιγμή στον εαυτό μου, ότι μόνο με τον αγώνα στην δουλειά, στον δρόμο, μόνον με οργανωμένη πάλη θα μπορέσουμε να πετύχουμε οτιδήποτε, καθώς τώρα ο αγώνας είναι πλέον ο αγώνας των δικαιωμάτων μας, αφού τώρα θέλουν να μας πάρουν και αυτά που είχαμε κατακτήσει, τα αυτονόητα…

Τι σημαίνει για σας  Ελλάδα και  Έλληνας;

Ελλάδα για εμένα σημαίνει Ιερή πέτρα, σημαίνει το ίδιο το φως. Όταν όλοι καταλάβουν τί σημαίνει να είσαι Έλληνας και όχι να παριστάνεις τον Έλληνα, τότε θα δούνε αυτό που περιέγραφαν οι αρχαίοι Έλληνες και θα καταλάβουν ότι η δικαιοσύνη και το σύμβολο της Ελλάδας που είναι η σημαία της, δεν έχουν καμία σχέση, ούτε με τον φασισμό, ούτε με τον αστικό κοινοβουλευτισμό.