Το νέο βιβλίο του Γιώργου Δουατζή με τίτλο "Ανάσα από πηλό" κυκλοφόρησε

Κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα του Γιώργου Δουατζή με τίτλο Ανάσα από πηλό από τον Εκδοτικό Οργανισμό Πάπυρος.

Ένα μυθιστόρημα για τη σχέση ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα, για το βάρος των οικογενειακών βιωμάτων, για τη δύναμη και το νόημα της τέχνης, για τον άγνωστο κόσμο των εικαστικών, για τη δύναμη της φιλίας, για τις εκρηκτικές δυνάμεις που κρύβονται στις ψυχές των ανθρώπων που επιζητούν μια -τουλάχιστον αληθοφανή- δικαιολογία ύπαρξης.

Ο αναγνώστης συναντά τον εαυτό του σε κάθε κεφάλαιο και συνταξιδεύει με τα πρόσωπα του μύθου, που τελικά δεν είναι μύθος, αλλά η πολύπτυχη καθημερινότητά μας.

Μια τυχαία συνάντηση οδηγεί σε μια κοινή πορεία, γεμάτη ανατροπές, ξαφνιάσματα και αποκαλύψεις. Η δημιουργία και η καταστροφή. Ο έρωτας και ο θάνατος. Το ζωντανό παρελθόν και η λήθη. Η κάθαρση. Τα σκοτεινά μυστικά και το φως. Η καταστροφική δύναμη του χρήματος. Η δίψα και ο κορεσμός. Το μοιραίο και το οριστικό. Η δικαίωση.

Κεντρικά πρόσωπα, ο Κώστας Μοίρας, ο γλύπτης που δουλεύει στην αφάνεια αποφεύγοντας κάθε επαφή με τον εφήμερο κόσμο της αγοράς της τέχνης, πιστός σε αξίες και ιδανικά και η Ελένη Καρτάλου, μια νέα γυναίκα, ιστορικός τέχνης γεμάτη δίψα για ζωή, φορτωμένη ένα βαρύ οικογενειακό παρελθόν. Τους ενώνει ο έρωτας για την τέχνη και τη ζωή. Τους δένει η καταλυτική μεταξύ τους αγάπη.

Ο Γιώργος Δουατζής μας προσφέρει  ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα, μια προκλητική περιπλάνηση, με οδηγό τη διεισδυτική ματιά του στον κόσμο μας και στον ψυχισμό των ηρώων του μυθιστορήματος. Είναι ένα σχόλιο για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τον έρωτα, για τον περίπλοκο -και συχνά σκοτεινό- κόσμο των οικογενειακών σχέσεων, για τις εκρηκτικές δυνάμεις που κρύβονται στην ψυχή των ανθρώπων οι οποίοι επιζητούν μια –τουλάχιστον αληθοφανή– δικαιολογία ύπαρξης, για τη φιλία...· και συνάμα είναι ένας στοχασμός για την ουσία της τέχνης, για τη λειτουργία της σε μια κοινωνία που έχει χάσει τον προσανατολισμό της. 

 Απόσπασμα από το βιβλίο

-Όμως και μόνο για να αντιπαλεύουμε αυτή τη χυδαιότητα, αξίζει να αγωνιζόμαστε μέσα από το έργο του ο καθένας. Μπορείς να με πεις αιθεροβάμονα αγαπημένε μου, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει σημαντικότερος στόχος από το να βοηθάς να ζουν οι άνθρωποι με ορθωμένη τη σπονδυλική στήλη, ζωντανά μνημεία αξιοπρέπειας.


-Το ξέρεις ότι με αγγίζεις. Το έχουμε κουβεντιάσει και με τους φίλους μου αυτό επανειλημμένα. Λέξη–κλειδί είναι για μένα η αξιοπρέπεια. Αιώνες τώρα οι άνθρωποι αγωνίζονται για αυτό που λες αξιοπρέπεια. Αξιοπρέπεια στην υγεία, στην παιδεία, στην εργασία και σε τόσα άλλα. Βλέπεις όμως, ακόμα και τώρα που μιλάμε, όλα όσα έχουν κερδίσει με αγώνες και θυσίες οι άνθρωποι, αναιρούνται από τις εκάστοτε εξουσίες σε μια νύχτα στο όνομα της κάθε αληθινής ή προσχηματικής κρίσης.