Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τον συγγραφέα Γεωργά Δημήτρη στη Ρένα Τζωράκη και το Λογοτεχνικό περιβόλι

-Να σας ευχαριστήσω για την  τιμή , που μου κάνετε να σας φιλοξενήσω στο Λογοτεχνικό περιβόλι.

Από ότι βλέπω είναι  το τρίτο νέο σας βιβλίο που εκδίδετε και έχει τίτλο:
«Το 7 της λύτρωσης αργεί»

Να φανταστώ ότι ο τίτλος είναι επηρεασμένος από την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας;

Μιλήστε μου για το βιβλίο σας  και από πού αντλήσατε τον τίτλο.
Μια μικρή περίληψη του έργου σας.

 -Δεν θα σταθώ στο νούμερο 7 που αντιπροσωπεύει ένα μυστηριακό αριθμό με τις αρχαίες δοξασίες.  

Παλαιότερα πιο πολύ, αλλά ακόμη και τώρα, ο λαός έχει μια δική του άποψη για ορισμένες συνήθως κληρονομικές ασθένειες, ότι χρειάζονται 7 γενιές για να εξαλειφτούν. Αυτή η λαϊκή άποψη δεν τεκμηριώνεται, αλλά πιθανώς το 7 φέρνει μαζί του την μυστηριακή του υπόσταση.

Όλο το έργο είναι μια τετραλογία, κάθε βιβλίο είναι αυτοτελές και όλα τα ενώνει μια λεπτή κλωστή που επαφίεται στον αναγνώστη να την διακρίνει.

 Η τετραλογία είχε και έχει ως βάση - μπούσουλα πως μια ασθένεια, η χορεία του Χάντινγκτον (horeia Huntington) μέσα σε άγνωστο ακόμη παρελθόντα χρόνο μεταφέρει σε μια συγκεκριμένη οικογένεια, σχεδόν σε κάθε γενιά, τον τρόμο, κάνοντας τους άρρωστους απογόνους της να ζήσουν σε μια εκφυλιστική ανθρώπινη φύση, να πεθάνουν νέοι ως λύτρωση και σε όσους έχουν συγγενική σχέση μαζί τους, τον φόβο και εφιάλτη που δεν θέλουν να ξαναζήσουν για αυτούς ή άλλους ανθρώπους τους.

2.-  Από ποια ηλικία γράφετε;  Η γραφή για σας είναι βιωματική;  Τι είναι η γραφή για σας; Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Ποιές ώρες είναι  γόνιμες και δημιουργικές για σας;

Άργησα να γράψω ούτε καν το είχα σκεφτεί. Ξεκίνησα 50 χρονών και η αρχή του έγινε αδιευκρίνιστα όταν βρισκόμουν σε ένα νησί της Καραϊβικής.

 Η τετραλογία με 1ο βιβλίο «Της σποράς της μαύρης όργωμα» το 2ο το «Δάκρυα διαμάντια» και το 3ο «Το 7 της λύτρωσης αργεί» που μόλις κυκλοφόρησε, βασίζετε σε αληθινά γεγονότα που σε πολλά δε έχω άμεση σχέση.

Μετά την ολοκλήρωση της τετραλογίας μου συνέχιζα να γράφω, πάντα πρωί, και έχω τελειώσει δυο μεγάλα αλλά ανέκδοτα βιβλία. Το 1ο «ξεκινά» με ιστορικές αναδρομές αλλά πάντα μυθιστόρημα από το 1938 – 1949, στην Ελλάδα και το 2ο που το νιώθω ως την ναυαρχίδα μου «ξεκινά» από την Λάρισα του 1770 ακολουθεί τους ήρωες του και τα ιστορικά γεγονότα φτάνοντας στο Batruun του Λιβάνου το 1917.

Η χώρα μας περνά την μεγαλύτερη κρίση της από ιδρύσεως της. Στατιστικά ως Έλληνες δεν διαβάζαμε πολύ. Το βιβλίο ακολουθεί την κρίση και επιβαρύνεται.

3. - Από ποια ηλικία γράφετε;  Η γραφή για σας είναι βιωματική;  Τι είναι η γραφή για σας; Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Ποιές ώρες είναι  γόνιμες και δημιουργικές για σας;

-Πάντα διάβαζα, οτιδήποτε. Πιο πολύ ήθελα να γνωρίζω  «μυστικά» της ιστορίας. Εκτιμούσα πολύ τον ίδιο και το γράψιμο του, τον Νίκο Θέμελη.

Δεν ξέρω εάν είναι δική μου ρήση αλλά την πιστεύω: «Όποιος δεν διαβάζει δεν γνωρίζει ζωές και έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή του που δεν γνωρίζει ούτε τον εαυτό του.»

4.- Τι σημαίνει για σας Ζωή;

-Ζωή είναι η ύπαρξη μας και είμαστε αναντικατάστατοι. Πάνω σε αυτό το ανθρώπινο θεώρημα η ψυχή μας διαλέγει τον δρόμο της.

5-.Ο θάνατος σας τρομάζει σαν ιδέα;

-Δεν με αφήνει ανεπηρέαστο πιθανώς και να με τρομάζει.

6- Τι είναι για σας φιλία;

- Φιλία είναι το θείο δώρο της συντροφικότητας.  Εδώ ατύχησα και αισθάνομαι άσχημα και μοναχικά.

7.- Αν σας έλεγα να μου περιγράψετε με λίγα λόγια τον άνθρωπο Δημήτρη πως θα τον χαρακτηρίζατε;
-Ένας άγνωστος που ούτε καν τον θυμάμαι στην μορφή, ομοφυλόφιλος από επιλογή, μου είπε τα μοναδικά λόγια που πιθανώς με αντιπροσωπεύουν,  ενώ απευθύνονταν σε μένα: Είσαι ένας τύπος άτυπος.

8.- Μιλήστε μου για την οικογένειά σας.

-Έχω δυο παιδιά 34 και 32 χρόνων. Ο μεγάλος ο γιος μου είναι απόφοιτος φιλοσοφικής και του Ωδείου Αθηνών ως τενόρος. Ζει, εργάζεται, σπουδάζει στη Γερμανία και τον Ιούνιο έχει συναυλία σε δυο πόλεις της Γερμανίας και από την καινούργια σεζόν θα τραγουδήσει στην Ελβετία. Η δεύτερη η κόρη μου είναι απόφοιτος Γυμναστικής Ακαδημίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέσω ΑΣΕΠ τοποθετήθηκε στη Δημοτική Αστυνομία.

9. -Τι σας προσβάλλει σαν ΆΝΘΡΩΠΟ;

-Με προσβάλλει η αγένεια και η ειρωνεία.

10.- Νιώσατε ποτέ μίσος- πικρία  για κάτι ,για κάποιον-α;

-Έχω νιώσει και μίσος και πικρία. Και τα δυο τα έκρινα ηθικώς βλαβερά αλλά και με τον χρόνο εξασθενούν.

11. -Νιώθετε ενοχές για κάτι;

-Νιώθω βασανιστικές ενοχές μόνο απέναντι στα παιδιά μου, που ήμουν παρών – απών.

12. -Όταν σας αμφισβητούν πώς νιώθετε;

-Νιώθω πολύ άσχημα και έχω επιθετικές τάσεις που στο παρελθόν με οδήγησαν σε λάθη.

13. -Η πρώτη σας  επιβεβαίωση;

-Επιβεβαιώθηκα ως  άριστος Α΄ μηχανικός και μέτριος αρχιμηχανικός.

14- Τι σημαίνει για σας η λέξη Άνθρωπος και ειδικότερα  Άνδρας και Γυναίκα;

- Ιδανικό. Μισώ τον ρατσισμό.

15- Τι εκτιμάτε στους ανθρώπους;

- Τον αλληλοσεβασμό.
16.-  Τι σημαίνει για σας  έρωτας; Και ποιος ο ρόλος του στη ζωή σας;
Είστε ερωτευμένος;
-Είχα δώσει προτεραιότητα στην σεξουαλική μου ευχαρίστηση και έχασα ανθρώπους που με αγαπούσαν και θα με αγαπούσαν. Προσπαθώ ειλικρινά και με πολλές ενοχές να «δείξω» στη σύντροφό μου ότι από παλιά την αγαπούσα.

17.- Σαν άτομο  νιώθετε πληρότητα; Τι είναι για σας Ευτυχία;

-Δεν νιώθω πληρότητα και ούτε αισθάνομαι ευτυχισμένος. Συναισθήματα που με πονούν και με έχουν κουράσει ψυχικά και σωματικά.
18.-Μετανιώνετε για κάτι; Αν ήταν στο χέρι σας να ξαναζήσετε κάτι, ποιο μέρος του θα αλλάζετε;
- Μετανιώνω ότι την περισσότερη μέχρι τώρα ζωή μου δεν την έλεγχα.

Θα ένιωθα και θα έλεγα πιο εύκολα και πιο συχνά σε αγαπώ, συγνώμη. Σκοπός της ζωής μου ήταν να σέβομαι όπως θα ήθελα να με σέβονται.

19.-  Νιώθετε ταγμένος σε κάποιο σκοπό;

-Δεν το έχω συζητήσει με τον εαυτό μου.

20.- Ποιο είναι το  μεγαλύτερό σας όνειρο;

-Το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι, να μην επιζήσω από  τα μέλη της οικογένειας μου, να μην πεθάνω τρομαγμένος και να αναγνωριστώ ως ένας καλός,  όχι άριστος , συγγραφέας.

21. Θυμώνετε ;  Αν ναι για ποιο λόγο ;

-Θυμώνω πολύ εύκολα. Τα τελευταία χρόνια κάνω διαχείριση του θυμού μου με αρκετή επιτυχία. Ενοχλούμε από αγενείς,  αλήτες και λιγότερο από βλάκες.

22. Μια εξάρτησή σας;

-Εκτός από βαριά ναρκωτικά είχα εξαρτήσεις, τις οποίες τις έκοψα και εξαρτώμαι μόνο από την ψυχοσύνθεση μου.

23.-Διεκδικείτε και τι;

-Να έχω ψυχική ισορροπία.

24.-Νιώθετε ταγμένος σε κάποιο σκοπό;

-Δεν το έχω συζητήσει με τον εαυτό μου.

25.-Ποιος ο  μεγαλύτερός σας φόβος;

- Η ανημποριά και να αποφασίζουν λόγω αδυναμίας μου άλλοι για μένα.

26.- Ο πόνος τι ρόλο έπαιξε στη ζωή σας και ειδικότερα  στην γραφή σας;
Πιστεύετε, πως ο πόνος είναι η ώθηση στον δημιουργό για να γράψει;

-Το τραγικό γράφεται πιο εύκολα από το κωμικό. Η τετραλογία μου ήταν η γραφή μιας δυστυχισμένης και τρομαγμένης νεανικής ζωής.

27.- Ετοιμάζετε κάτι άλλο  αυτόν τον καιρό;

- Επιθυμώ να είμαι καλά να δω να εκδοθούν τα βιβλία που έχω και θα γράψω.

28.- Προβληματίζεστε με την  κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και Αξιών,  πιστεύετε  σαν Ελληνικός λαός θα τα καταφέρουμε να βγούμε από την κρίση και πώς;

- Πιστεύω ότι ως λαός χαθήκαμε και το χειρότερο δεν δημιουργήσαμε θεμέλια να ξαναγεννηθούμε. Η κρίση που δίκαια περνάμε ή θα μας αφανίσει ή θα γίνει κάθαρση με πρωτόγνωρα αποτελέσματα.

29. -Στην περίοδο αυτή τη δύσκολη ,που περνάει ο ελληνικός λαός τι  έχετε να πείτε στον κόσμο για να πάρει δύναμη; Πιστεύετε πως θα έρθει η ανάκαμψη ;

- Όσο δεν υπάρχει μακρόχρονη κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας και στοχευόμενων ενεργειών η χώρα σαπίζει και κακοφορμίζει από το σκουληκιασμένο παρελθόν της.

30.-Τι σημαίνει για σας Ελλάδα και  Έλληνας;

- Ένας μικρούλης λαός που δεν κάνει ποτέ αυτοκριτική.

Θα κλείσουμε με μια ευχή σας:

-Εύχομαι σε όλο τον κόσμο να λάβει ως δώρο όσο του αναλογεί από την παρουσία του στη γη.

Ποτέ να μη ζήσω από κυβερνήτες που δημιουργούν φόβο.
-Σας ευχαριστώ θερμά , καλοτάξιδο το βιβλίο σας.

-         Και γω σας ευχαριστώ πολύ.

                  Για την τετραλογία του συγγραφέα:
Ο συγγραφέας Δημήτρης Γεωργάς έχει γράψει μια τετραλογία.
Τα τρία του βιβλία κυκλοφορούν μέχρι σήμερα.

Το πρώτο από το 2008 με τίτλο «Της σποράς της μαύρης όργωμα» το 2ο το 2010 με τίτλο «Δάκρυα διαμάντια», από τις εκδόσεις ΑΛΔΕ.

Το τρίτο με τίτλο «Το 7 της λύτρωσης αργεί» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αστάρτη.

Κάθε βιβλίο είναι αυτοτελές, τα ενώνει μόνο μια λεπτή «κλωστή».

                                                                                                                                  Κύριο θέμα της τετραλογίας του είναι, πως ένα τυχαίο γεγονός, πως μια «αθώα» ερωτική πράξη, μέσα σε ένα μακρινό χρονικό ορίζοντα 170 ετών, μπορεί να μεταφέρει τέτοια δυστυχία.

Μπορεί;

Εάν αναλογιστούμε, το μέγεθος της συμφοράς ανθρωπίνων υπάρξεων, που μεταλλάχτηκαν σε μη ανθρώπους, εάν ζήσουμε δίπλα από αυτούς τους δυστυχείς και δούμε μέσα μας πόσο μας επηρέασαν, εάν η «μεταφορά» έγινε με κάθε μέσον και μεταφέρθηκε από Ελλάδα, Αμερική, Αυστραλία και πιθανώς σε όλο τον κόσμο, τότε ναι.
  Μετέφερε μόνο δυστυχία;

Δυστυχώς και τρόμο.

 Βιβλίο 1^ο

 "Της σποράς της μαύρης όργωμα"  (1ο της τετραλογίας)

Εποχή 1830 Κυνουρία - Σπάρτη - Καλαμάτα - Πάραθος 1860

Δυο νέα παιδιά, οι αδελφοί Αρετή και ο Βαγγέλης, βοσκόπουλα, μένουν μόνα, ορφανεύοντας βίαια.

Πρώτα από αθωότητα και μετά από ένστικτο, γίνονται εραστές.

Η Αρετή μένει έγκυος.

Προσπαθούν να εξερευνήσουν την ψυχή τους, να διαγράψουν τους ρόλους τους.

Ένα οδοιπορικό, σε εποχές δύσκολες και επικίνδυνες, μια συνεχής προσπάθεια για επιβίωση, για αγάπη, για κοινωνική καταξίωση.

Μια γυναίκα μόνη, η Αρετή, με ένα παιδί πληγωμένο από ορφάνια, παίρνει την ζωή στα χέρια της, την προφυλάσσει, της δίνει την αξία που η ίδια νιώθει για τον εαυτό της, μοιράζετε το ένα παιδί της με την νύφη μοίρα, το άλλο του έρωτα, με το Θεό.                 Ένα Θεό, που την καθοδηγεί τόσο εσφαλμένα, ενώ είναι σχεδόν παντού παρόν.

Όταν πια η πράξη της αιμομιξίας έρχεται σαν υπενθύμιση αφύσικης ένωσης, όταν ο γιος της από ένα αξιολάτρευτο παλικάρι γίνεται σχεδόν τετράποδο ζώο, όταν οι στριγκλιές του γίνονται πόνος, τα πάντα διαλύουν και οι φόνοι του χθες, του παρόν και του μέλλοντος γίνονται επώνυμοι.

(Η ιστορία του βιβλίου είναι κατά 95% μυθοπλασία και κατά 5% αληθινή, περίπου. Η πραγματική ιστορία, ξεκινά από τον εγγονό της ηρωίδας Αρετής, Βασίλη.) 

                                                  Βιβλίο 2ο 

                             «Δάκρυα διαμάντια» ( 2ο της τετραλογίας) 

Εποχή Σύμη 1910 - Μάκρη Μικράς Ασίας - Κύπρος - Λίβανος - Σμύρνη - πορεία στην Ανατολή - 1922

Ένας άντρας, ο Κυριάκος, με μπέσα και αρχοντιά, γίνεται ο ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στο δικό του παρόν και σε αλύτρωτα πνεύματα.                                                                                  Φόνος, φυγή, αγώνας, περιπέτεια, δημιουργία, αγάπη, οικογένεια, θάνατος, ξεριζωμός καταστροφή.

Ο Κυριάκος, ο άντρας του λόγου τιμής, της υπερηφάνειας, της δημιουργίας, της υπευθυνότητας. Ο άτυχος. Το κρίμα, το πεπρωμένο.

Μαζί με αυτόν, γυναίκες από σώμα και γυναίκες από πνεύμα, γεμάτες ανθρώπινα συναισθήματα και αισθήματα, τον περιτριγυρίζουν σαν κέντρο ύπαρξης τους, σαν το κέντρο που θα τους ενώσει όλους, στο όλον.

Η επίγεια ζωή του, θα τον κατευθύνει σύμφωνα με τα πιστεύω του, ενώ η άλλη των άλλων, θα τον οδηγήσει στο δικό του πεπρωμένο, που δεν θα μπορεί να ελέγξει.  

                                   (Η ιστορία κατά 80% περίπου είναι αληθινή)

                                                              Βιβλίο 3ο

 

                          «Το 7 της λύτρωσης αργεί» 

Εποχή Χίος - Σμύρνη - Μεσσηνία - Πειραιάς 1900 - 1996

Ένα σκηνικό σχεδόν διαβολικό ή θεϊκό αρχίζει και στήνεται.

Όλοι ξέρουν το τώρα, κρύβουν το χθες και ελπίζουν στο αύριο εγκληματικά.

Ο δισέγγονος της Αρετής, ( βιβλίο 1ο) Δημήτρης, γνωρίζεται και παντρεύεται την γυναίκα της μοίρας του και της μοίρας μας.

Την Άννα, τη γυναίκα μάνα, που θα φέρει στη μήτρα της και θα διαιωνίσει το πόνο, τον τρόμο και την ατέλειωτη δυστυχία.

Ο Δημήτρης, δισέγγονος της Αρετής και εγγονός του Παναγιώτη, ( 1ο βιβλίο) του πρώτου θύματος της αιμομικτικής σχέσης των γονιών του, είναι ο «μεταπράτης» του αντρικού σπέρματος, σε τρόμο.

Πάσχει από την κληρονομική ασθένεια χορεία του Χάντινγκτον. ( choreia Huntington)

Κάνει έξι παιδιά.

Καταστροφή όλη της οικογένειας.

Ο ίδιος και οι τρεις κόρες του, πάσχουν από χορεία του Χάντινγκτον. ( Huntington) Πεθαίνουν αργά, βασανιστικά, σε πλήρη σωματική και πνευματική κατάρρευση, παρασύροντας τους απογόνους τους, στο τρόμο, την αυτοκτονία, τον φόβο, την μοναξιά, την ανθρώπινη κόλαση, τον θάνατο λυτρωτή και τιμωρό.

Η μια κόρη του, ( που έχει κληρονομήσει το γονίδιο του Huntington) παντρεύεται τον γιό του Κυριάκου. ( βιβλίο 2ο)

Από αυτή την ένωση το ένα παιδί, κληρονομεί τον Huntington και πεθαίνει και αυτό το 1996, παραμένοντας μέχρι σήμερα, ο τελευταίος νεκρός από την συνέπεια αυτής της κληρονομικής ασθένειας.

 (Η ιστορία του 3ου βιβλίου μου είναι κατά 90% αληθινή) 

 Βιβλίο 4^ο

 "Αλύτρωτα πνεύματα" (ανέκδοτο με αυτό τελειώνει η τετραλογία)

1822 - 1984

Μέσα από τον όλεθρο της καταστροφής της Χίου το 1822, οι νεαροί γονείς ενός φτωχικού αλλά ευτυχισμένου σπιτιού, σφαγιάζονται.                 Τα τέσσερα ( 4) παιδιά τους, τρία (3) κορίτσια από 7-5-4 χρονών και το αγοράκι 2 χρονών, πωλούνται σκλάβοι

Η διαδρομή τους:

Χίος 1822:                                                                                                                            Φωτεινή > Κάλυμνο - Μασσαλία - Σύμη                                                                   Βαρβάρα > Αδριανούπολη - Γαλλία - Σμύρνη                                                        Χρυσάνθη > Σμύρνη - Ιταλία - Αγγλία - Ταγγέρη - Αθήνα  

Βασίλης > Κρήτη - Αθήνα ..... μέχρι τις ημέρες μας.   

Οι «σκλάβοι» αυτοί, ακολουθούν, αλλά και προσπαθούν να διαγράψουν από μόνοι τους, την μοίρα της ύπαρξης τους.

Μια προσαρμογή δύσκολη, επώδυνη, ένα αιώνιο παράπονο για την κακή τους τύχη, με ένα παιδικό χαμόγελο που βίαια κόπηκε και δεν ξανάρθε, είναι σε κάθε στιγμή «εν γρηγόρση», για να βοηθήσουν τους εαυτούς τους πρώτα και μετά τους απογόνους τους, να ζήσουν όσο μπορούν καλλίτερα, αλλά οπωσδήποτε να μην γνωρίσουν τον δικό τους πόνο. 

Σε κάποιες στιγμές, μην αντέχοντας την αδικία στους πονεμένους εαυτούς τους ή στους απογόνους τους, σαν "Αλύτρωτα πνεύματα" προσπαθούν στην γήινη ή μελλοντική - πνευματική ζωή τους, να εισέλθουν στο παρόν και να το διευθύνουν πότε προς το καλό και πότε προς το κακό, στον έρωτα, στην εκδίκηση, στον φόνο.

Πολλοί πρωταγωνιστές του βιβλίου αυτού, έρχονται σε άμεση σχέση, με αρκετούς πρωταγωνιστές και των τριών άλλων βιβλίων μου.

Άλλοτε σαν θρύλοι, άλλοτε σαν αληθινοί και υπαρκτοί, ζουν ακόμη.

Η τραγικότητα της οικογένειας, που διαλύεται μέσα στο αίμα, ο βίαιος χωρισμός τους, από τους σφαγιασθέντες γονείς και μεταξύ τους, η προσπάθεια να ζήσουν, να μεγαλώσουν, να ξεχάσουν, να αγαπήσουν, ειδικά τα 3 κοριτσάκια, ( το 4ο είναι αγοράκι 2 χρονών) τα ενώνει με ένα αόρατο σύνδεσμο, που ενεργοποιείται με τον τόσο άδικο θάνατο, μιας απογόνου τους, με καταλύτη την σύνδεση της μοίρας τους, με αυτόν τον άντρα, τον Κυριάκο. ( βιβλίο 2ο)   

( Η ιστορία αυτή του 4ου βιβλίου μου, είναι κατά 90% μυθοπλασία και κατά 10% αληθινή) 

                                                   ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Ο Παναγιώτης είναι το πρώτο θύμα, της αιμομικτικής σχέσης, μεταξύ των αδελφών, Αρετής και Βαγγέλη (βιβλίο «Της σποράς της μαύρης όργωμα»)

Τα συμπτώματα του συνηγορούν, ότι έπασχε από χορεία του Χάντινγκτον 

( Huntington).

Ο γιός του Βασίλης, αρρωσταίνει και αυτός ( 3ο βιβλίο "Το 7 της λύτρωσης αργεί”) και κληρονομεί στα περισσότερα παιδιά του την ασθένεια.                                   Ο μεγάλος γιος του Βασίλη, ο Δημήτρης, παντρεύεται και κάνει πέντε (5) κόρες και ένα γιο.

Ο τρεις κόρες του και ο ίδιος, αρρωσταίνουν και πεθαίνουν είκοσι (20) κιλά ο καθένας και με δυο μάτια μαύρα ολοστρόγγυλα, ανοικτά, από Χάντινγκτον.

Η μια κόρη του Δημήτρη, που αρρωσταίνει, γεννά 3 παιδιά. Ο μεγαλύτερος γιος της Κυριάκος αρρωσταίνει βυθίζοντας αυτόν και την οικογένεια του σε ένα βαθύ εφιάλτη, ο τελευταίος μέχρι τώρα, ασθενής - νεκρός. ( βιβλίο 3ο  «Το 7 της λύτρωσης αργεί» )

Ο τίτλος του 3ου βιβλίου, που είναι και ο γενικός τίτλος της τετραλογίας μου «Το 7 της λύτρωσης αργεί» είναι από τα λόγια ενός νευροχειρούργου στην Ελλάδα, όταν εξέτασε τον Κυριάκο. ( δεν είχε εξελιχθεί η αξία του DNA).
Τότε 1993 περίπου, μπορεί ακόμη και τώρα, ο λαός και η επιστήμη, έδιναν ένα περιθώριο 7 γενιών, για να επαλειφθεί η «κακιά» κληρονομική ασθένεια.

Με την ανακάλυψη του DNA, πολλά έχουν αλλάξει και αναθεωρηθεί.               

 Επί πλέον, έχουν δοθεί στον Huntington και άλλοι προσδιορισμοί, ( εκτός της αιμομικτικής, που αμφισβητείται) αλλά πάνω από όλα έχει δοθεί η ελπίδα ότι με προγαμιαίο έλεγχο μπορεί να ανιχνευθεί το χαλασμένο κληρονομικό γονίδιο.

Έτσι γνωρίζοντας, προφυλάσσεις τους απογόνους σου από μια τρομερή εκφυλιστική ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Επί πλέον, σε εξωσωματική κύηση, είναι δυνατόν να ανιχνευθεί το γονίδιο, να «πεταχτεί» και να πάψει να κληρονομείται.

Η χορεία του Χάντινγκτον, ( που θα είναι πιο παραστατική, πραγματική και έντονη στο 3ο βιβλίο «Το 7 της λύτρωσης αργεί») στην Ελλάδα εντοπίζεται, στην Μεσσηνία, νομό Λασιθίου - Κρήτης, νότια Ιταλία, νότια Γαλλία και αλλού.            Υπάρχει μια υποψία – ανάλυση της αλυσίδας από την εξέταση του DNA, ότι Κρητικοί ως μετανάστες, πριν 170 χρόνια περίπου ή και περισσότερα, 

την μετέφεραν στον Μεσογειακό νότο.                                                    

 Στην Αγγλία, σε μια άλλη μορφή, είναι και επώδυνη, με αποτέλεσμα, πριν χρόνια, οι συγγενείς των Χαντικτενικών, να ζητήσουν ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ για τους άτυχους συγγενείς τους.

Προκαταλήψεις, άγνοια, κοινωνική απομόνωση, φόβος, συνετέλεσαν μέχρι τις μέρες μου, ειδικά ο κλάδος της οικογένειας που αναφέρετε στα βιβλία μου που έχει σχέση με τον Huntington, να ζει σε ένα εφιάλτη, να κρύβεται και ταυτόχρονα να θρηνεί, σε κάθε γενιά θύματα.

Μια απλή και φτηνή εξέταση DNA. Είναι ανθρώπινη ηθική υποχρέωση στον εαυτό σου και στους απογόνους σου.

Θέλω να βοηθήσω, θέλω να στείλω πανανθρώπινο μήνυμα.

Μπορούμε να αποφύγουμε την μετάδοση, αρκετών κληρονομικών ασθενειών, αρκεί να ενημερώσουμε.

Τώρα με την τηλεόραση, το διαδίκτυο, έχουμε την δυνατότητα να το κάνουμε.

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ, ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ.

Στις μέρες μας κυκλοφορεί μια ταινία «Still Alice» με την Τζούλια Μούρ – «Κάθε στιγμή μετράει» όπου παραστατικά – είναι αληθινή ιστορία – δίνετε η τεράστια αξία των προγαμιαίων εξετάσεων.