Ποιον άνθρωπο να έχω πρότυπο; Της Ρένας Τζωράκη

Εκείνον που δεν αφήνει το μελόδραμα να παρεισφρύσει στη ζωή του:

Ο άνθρωπος  αν και γνωρίζει πως βιώνει μια  άσχημη συναισθηματική κατάσταση, δεν αφήνεται στο μαρασμό και την θλίψη.
Αποδέχεται και αγκαλιάζει τα συναισθήματά του, μα πιστεύει πως όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο αρκεί να έχει πίστη,ελπίδα και υπομονή…

Εκείνον που δεν αναλώνεται  στην αυτολύπηση:

Ο κάθε  άνθρωπος πρέπει να κάνει έναν απολογισμό για όλα όσα πέρασαν…
Για τις άσχημες και τις όμορφες μέρες …
Ποτέ όμως δεν πρέπει να καταδικάζει τον εαυτό του και να τον αυτοτιμωρεί ή να τον αυτολυπάται.
Όλες οι εμπειρίες της ζωής σκοπό έχουν να μας διδάξουν κάτι..
Και μέσα στο άσχημο υπάρχει η ομορφιά ,που πρέπει να κοιτάξεις βαθιά μέσα του  για να την βρεις…

Εκείνον που δεν χρειάζεται πολλά για  να νιώθει πληρότητα και ευτυχία:
Η ευτυχία κρύβεται μέσα στα απλά πράγματα και είναι δωρεάν…
Δεν χρειάζεται χρηματικά ποσά για να την αγοράσεις…
Μια βόλτα στη φύση, ένα όμορφο τραγούδι,να δεις τα αστέρια στον Ουρανό, να αγναντέψεις το απέραντο γαλάζιο,να δεις με τον σύντροφό σου την Ανατολή,ή το λιόγερμα,να παίξεις με τα παιδιά σου,να προσφέρεις ένα χαμόγελο ,μια ζεστή αγκαλιά,ένα τρυφερό άγγιγμα ,ένα μελίρρυτο  λόγο σε κάποιον που έχει ανάγκη να ακούσει …

Εκείνον που δεν συγκρίνει:
Ο άνθρωπος που μέσα του έχει το μέτρο σύγκρισης με τους άλλους πάντα θα αισθάνεται έλλειψη και βαθιά μοναξιά.
Να είμαστε ικανοποιημένοι με όλα όσα έχουμε…
Με τα λίγα ,τα απλά, τα δεδομένα, τα καθημερινά…

Τον σύντροφό μας,τα παιδιά μας,την οικογένειά μας,το σπίτι μας, την υγεία μας, και να αναπέμπουμε ευχαριστίες που είμαστε στη ζωή, που νιώθουμε,αισθανόμαστε,κατανοούμε, αγαπάμε…

Εκείνον που δεν ζηλεύει την επιτυχία του άλλου:
Όταν δεν υπάρχει μέσα μας φθόνος,ζήλεια  και εδρεύει μέσα μας η αυτοεκτίμηση είμαστε γαλήνιοι,αισιόδοξοι, νιώθουμε πληρότητα ,πιστεύουμε στις ικανότητές μας και πως θα  καταφέρουμε να ανταποκριθούμε σε κάθε δυσκολία της ζωής…

Εκείνον που έχει διαγράψει από το λεξιλόγιό του τη λέξη «δεν μπορώ»:
Θαυμάζω πάντα τους ανθρώπους ,που έχουν ισχυρή θέληση και  που είναι  αισιόδοξοι…
Βάζουν  στόχους στη ζωή και τα καταφέρνουν.
Είναι σταθεροί σε ότι ζητούν δεν σκύβουν το κεφάλι στις δυσκολίες, και κάνουν  σύνθημα ζωής «’οπου υπάρχει ένα θέλω,υπάρχει και ένα μπορώ.»

Εκείνον που κατανοεί πως η ζωή , έχει δυσκολίες και δεν  το βάζει κάτω με την πρώτη αναποδιά:
Θαυμάζω τους ανθρώπους,που περνάνε δύσκολες στιγμές, που λυγίζουν σαν το καλάμι, όμως ξανασηκώνονται..,
Γνωρίζουν,πως μέσα από τις δυσκολίες,ο Θεός τους χαρίζει ένα ζευγάρι φτερά για να πετάξουν…
Και ότι: «ότι δεν μας σκοτώνει ,μας κάνει πιο δυνατούς…»

Εκείνον που δεν αφήνει  κανέναν εξωτερικό παράγοντα να τον αποπροσανατολίσει και να του αποσπάσει την προσοχή:
Πραγματικά ο άνθρωπος που είναι επικεντρωμένος στο στόχο του,δεν γίνεται έρμαιο κανενός εξωτερικού παράγοντα…
Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι,που θα ψαλλιδίζουν τα όνειρά μας,τα φτερά μας,τους στόχους μας…
Τα μάτια της ψυχής πρέπει να είναι πάντα άγρυπνα στα οράματά μας…
Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να μπει εμπόδιο στο δρόμο μας,εκτός εάν οι ίδιοι δεν το επιτρέψουμε…

Εκείνον που δεν επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη:
Ο κάθε  άνθρωπος  πρέπει να μαθαίνει από τα λάθη του και να μην τα επαναλαμβάνει…
Μονάχα μέσα από τα λάθη έρχεται η σοφία, η εμπειρία, η σύνεση…
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν: «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.»

Εκείνον που έχει υπομονή:
Η ανυπομονησία δεν είναι γνώρισμα του  συνετού ανθρώπου…
Η Φύση είναι η δασκάλα μας….
Ας κοιτάξουμε πόσο σιωπηλά και υπομονετικά διαδέχονται οι εποχές η μία την άλλη…
Το σκοτάδι πως μεταλλάσσεται σε   Φως…
Η υπομονή είναι γνώρισμα των γενναίων πολεμιστών του Φωτός…
Να θυμόμαστε πάντα πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός .
Και να μην μένουμε   στα ελώδη νερά των δυσκολιών μα να κάνουμε βήματα με την λέξη αποφασίζω να βγω από την δυσκολία…

 Εκείνον που δεν αντιστέκεται στην αλλαγή:

 O κάθε άνθρωπος  πρέπει να ελίσσεται στις δυσκολίες και να μην αφήνει την αρνητική ενέργεια της θλίψης να εισβάλλει σαν τοξίνη  στην ψυχή του…
Ο Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς είχε πει:
«Ει τό φέρον σέ φέρει, φέρε καί φέρου˙ ει δ’ αγανακτείς, καί σ’αυτόν λυπείς καί τό φέρον σέ φέρει. »
Δηλαδή:
«Αν η τύχη σού τη φέρνει και σε πάει και σε φέρνει
κύττα να τα κουτσοφέρνεις και να μην αγανακτείς,
γιατί και στεναχωριέσαι και η τύχη σού τη φέρνει. »

Εκείνον που σε κάθε έκφανση της ζωής του  συμπεριφέρεται με γαλήνη και ηρεμία:
Τα πάντα ξεκινούν από την εσωτερική ειρήνη την γαλήνη του Νου,μονάχα τότε ο  κάθε άνθρωπος συμπεριφέρεται συνετά και δεν είναι έρμαιο της παρόρμησης.
Ο Ιησούς Χριστός μας είπε ζητείτε πρώτα την  Βασιλεία των Ουρανών και όλα τα άλλα θα σας δοθούν…

Εκείνον που είναι σε διαρκή αρμονία και ισορροπία και είναι κυρίαρχος στις σκέψεις του:
 Συναίσθημα και λογική πρέπει να είναι σε απόλυτη ισορροπία μονάχα έτσι ο άνθρωπος κάνει τα λιγότερα λάθη…

Η Indira Gandhi  είχε τονίσει:

 “Προσέξτε τις σκέψεις σας, γιατί γίνονται λέξεις.
 Προσέξτε τις λέξεις σας γιατί γίνονται πράξεις.
 Προσέξτε τις πράξεις σας, γιατί γίνονται συνήθειες.
 Προσέξτε τις συνήθειές σας, γιατί γίνονται ο χαρακτήρας σας.
Προσέξτε τον χαρακτήρα σας, γιατί γίνεται το πεπρωμένο σας.”  

Εκείνος που δεν κολλά σε ετικέτες και ταμπέλες που του βάζουν οι άλλοι αλλά είναι ο αληθινός εαυτός του:
Ακούει τα πραγματικά θέλω της ψυχής του , δεν αντιγράφει κανέναν και   ακολουθεί αυτό που ραγματικά θέλει στη ζωή.
Καλό είναι να προσπαθούμε να μην παίρνουμε τα πράγματα, που λένε οι άλλοι για μας, προσωπικά. Στην πραγματικότητα τα λόγια τους αντανακλούν τη δική τους εικόνα, όχι τη δική μας. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί μας. Μπορούμε όμως να ελέγξουμε τον τρόπο που αντιδρούμε και ποιους έχουμε γύρω μας.

Εκείνος που βλέπει τους άλλους  με τα μάτια της «άνευ όρων Αγάπης» και δεν έχει ιδιοτελείς σκοπούς:
Μονάχα με τα μάτια της συμπόνοιας και της καλοσύνης  μπορούμε να δούμε το εσωτερικό Φως του άλλου…
Καθένας  που έρχεται στη ζωή μας σκοπό έχει να μας δείξει κάτι ,μια έλλειψή μας ή μια αντανάκλαση του εσωτερικού μας καθρέπτη…
Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας και ας πλησιάσουμε τους ανθρώπους, αφού όταν επιλέγουμε την καλοσύνη των ανθρώπων, καταλήγουμε να τροφοδοτούμε με καλοσύνη τον ίδιο μας τον εαυτό.

Εκείνον που δεν πιστεύει πως είναι αργά για να κάνει ένα νέο ξεκίνημα:
Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνουμε μια νέα αρχή.
Ο άνθρωπος εξάλλου είναι γέρος από τότε που σταματά να κάνει όνειρα, και βάζει ταμπέλα την ηλικία του…
Η ψυχή εξάλλου δεν έχει ηλικία…
Ποτέ  μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να πιστέψει πως η ηλικία σας  δεν σας επιτρέπει να κάνετε κάτι,επειδή οι πεποιθήσεις σας θα  εκδηλωθούν σαν ρυτίδες και γερασμένη έκφραση.
Οι σκέψεις μας καθορίζουν το πεπρωμένο μας.
Έχουμε τρία αντίδοτα που μπορούν να μας κρατήσουν  ακμαίους ως τα βαθιά μας γεράματα:
Συμπόνοια,εξέλιξη,διαλλακτικότητα.
Οι  μεγαλύτεροι εχθροί της γήρανσης είναι η αισιοδοξία,η χαρά    και  η Αγάπη.
Αποφύγετε τις μικροπρέπειες, το φθόνο,το θυμό, την μνησικακία ,την ζήλεια ,που θολώνουν την ψυχή και το βλέμμα και  δηλητηριάζουν την δαλήνη της καρδιάς.
Η πηγή της νεότητας είναι η αγνή καρδιά, ο προοδευτικός νους το υγιές σώμα…

Εκείνον που ζει αρμονικά ,συνετά, με δικαιοσύνη, Αγάπη, σύνεση , σοφία ,διάκριση  και λόγος και πράξεις είναι ένα:
Για να έχουμε αρμονία και  να αισθανόμαστε πληρότητα πρέπει τα λόγια μας να είναι σύμφωνα με τις πράξεις μας.
Η Αγάπη είναι  το οικοδόμημα της αληθινής ευτυχίας…
Μόνο εκείνος που έχει μέσα του Αγάπη μπορεί να δει ακόμα και σε μια άσχημη κατάσταση την αληθινή ομορφιά που  κρύβεται μέσα σε κάθε μορφή γιατί σύμφωνα με τον Επίκουρο:
«Ο ανώτερος άνθρωπος, περισσότερο από κάθε τι, αφιερώνεται στη Σοφία και την Αγάπη. Το πρώτο είναι θνητό αγαθό ενώ το δεύτερο είναι αθάνατο.»

 Και σύμφωνα με τον Επίκτητο:
«Η Αγάπη προς τους ανθρώπους είναι καθήκον, αφού είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου θεού.» γι’ αυτό  πρέπει να αγαπάμε  όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη φυλή η την θρησκεία στην οποία ανήκουν.
Ολοκληρώνοντας κλείνω με την προσευχή του  Ευσέβιου του Στοβαίου που αν την λέγαμε σε καθημερινή βάση και την κατανοούσαμε αληθινά σίγουρα θα γινόμασταν καλύτεροι άνθρωποι:
«Είθε, να μην είμαι εχθρός κανενός και είθε να είμαι φίλος του αιώνιου και του μόνιμου. Είθε, να μην καυγαδίσω ποτέ με τους προσφιλείς μου. Και αν γίνει αυτό, είθε να συμφιλιωθώ σύντομα μαζί τους. Είθε να μην θέλω το κακό κανενός. Εάν κάποιος θέλει το δικό μου κακό, είθε, να ξεφύγω σώος και χωρίς να χρειαστεί να τον πληγώσω. Είθε, να αγαπώ, να επιθυμώ και να επιτυγχάνω μόνο ό,τι είναι καλό. Είθε, να εύχομαι να ευτυχούν όλοι και να μη ζηλεύω κανέναν. Είθε, να μη χαρώ ποτέ για τη δυστυχία κάποιου που με έβλαψε. Όταν είπα η έκανα κάτι κακό είθε να μην περιμένω να με επιπλήξουν οι άλλοι, αλλά πάντα να επιπλήττω τον εαυτό μου ώσπου να επανορθώσω. Είθε να μην κερδίσω νίκη που να βλάπτει είτε εμένα είτε τον αντίπαλό μου. Είθε να συμφιλιώνω φίλους που βρέθηκαν σε διαμάχη. Είθε, όσο μου είναι αυτό δυνατό, να δίνω κάθε απαιτούμενη βοήθεια στους φίλους μου και σε όλους όσους τη χρειάζονται. Είθε, να μην εγκαταλείψω κανέναν φίλο που κινδυνεύει. Όταν επισκέπτομαι όσους υποφέρουν είθε να είμαι σε θέση με ευγενικά και θεραπευτικά λόγια να απαλύνω τον πόνο τους. Είθε να σέβομαι τον εαυτό μου. Είθε, να κρατώ δαμασμένο εκείνο που μαίνεται μέσα μου. Είθε, να συνηθίσω να είμαι ευγενής και ποτέ να μην νευριάζω με τους ανθρώπους λόγω των περιστάσεων. Είθε, ποτέ να μη σχολιάζω ποιος είναι κακός και τι κακά πράγματα έχει κάνει, παρά να γνωρίζω καλούς ανθρώπους και να ακολουθώ τα βήματά τους.»