Ένας μικρότερος κόσμος του Νικηφόρου Βρεττάκου

Αναζητώ μια ακτή να μπορέσω να φράξω
με δέντρα ή καλάμια ένα μέρος του ορίζοντα.
Συμμαζεύοντας το άπειρο, νάχω την αίσθηση:
ή πως δεν υπάρχουνε μηχανές,
ή πως υπάρχουνε πολύ λίγες. ή πως δεν υπάρχουν στρατιώτες
ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι. ή πως δεν υπάρχουνε όπλα
ή πως υπάρχουνε πολύ λίγα, στραμμένα κι αυτά προς την έξοδο
των δασών με τους λύκους. ή πως δεν υπάρχουνε έμποροι
ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι,
σε απόκεντρα σημεία της γης, όπου ακόμη δεν έγιναν αμαξωτοί δρόμοι.
Το ελπίζει ο Θεός, πως τουλάχιστο μες στους λυγμούς των ποιητών
δεν θα πάψει να υπάρχει ποτέ ο παράδεισος.

Λίγα λόγια για τον ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο:

(1912-1991)

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος γεννήθηκε στις Κροκεές της Λακωνίας την 1η Ιανουαρίου του 1912. Νέος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για νομικές σπουδές που αργότερα εγκατέλειψε και άσκησε διάφορα επαγγέλματα ως ιδιωτικός και ως δημόσιος υπάλληλος, αλλά και ως φιλολογικός συντάκτης περιοδικών και εφημερίδων. Πήρε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 και ύστερα στην εθνική αντίσταση. Το 1954 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στον Πειραιά και την περίοδο της δικτατορίας αυτοεξορίστηκε σε χώρες της Ευρώπης.
 Ο Νικηφόρος Βρεττάκος συγκαταλέγεται στους πιο  σημαντικούς σύγχρονους ποιητές  μας, που  διακρίνεται για τον βαθύτατο ανθρωπισμό της ποίησής του , τον έντονο λυρισμό του και την ιδιομορφία των εμπνεύσεών του.
 Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Πήρε μέρος σε πολλά ποιητικά συνέδρια, τιμήθηκε με δύο Πρώτα Κρατικά Βραβεία,  το Βραβείο Εθνικής Αντίστασης, το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, με το βραβείο Ουράνη κ.ά. Το 1987 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Απεβίωσε στις 4 Αυγούστου του 1991. 

Το Αρχείο του έχει δωρηθεί και σώζεται στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σπάρτης