«Το Γιασεμί»
Είτε βραδιάζει
είτε φέγγει
μένει λευκό
το γιασεμί.
«Επί Ασπαλάθων...»
Ήταν ωραίο το Σούνιο τη
μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα
γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι
ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα
μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους
ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες
κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη...
Γαλήνη.
- Τι μπορεί να μου
θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα
θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τα’ αυλάκια·
τ’ όνομα του κίτρινου
θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους
τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την
περικοπή:
«Τον έδεσαν
χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και
τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον
καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς
ασπάλαθους
και πήγαν και τον
πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».
Έτσι στον κάτω κόσμο
πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο
πανάθλιος Τύραννος.
« 31 του Μάρτη 1971»
« 31 του Μάρτη 1971»
«Άρνηση»
Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι·
μα το νερό γλυφό.
Πάνω στην άμμο την
ξανθή
γράψαμε τ’ όνομά της·
Ωραία που φύσηξε ο
μπάτης
και σβήστηκε η γραφή .
Με τι καρδιά, με τι
πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας·
λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.
«Με τον τρόπο του Γ. Σ.»
Όπου και να ταξιδέψω η
Ελλάδα με πληγώνει.
Στο Πήλιο μέσα στις
καστανιές το πουκάμισο του Κενταύρου
γλιστρούσε μέσα στα
φύλλα για να τυλιχτεί στο κορμί μου
καθώς ανέβαινα την
ανηφόρα κι η θάλασσα μ’ ακολουθούσε
ανεβαίνοντας κι αυτή
σαν τον υδράργυρο θερμομέτρου
ως που να βρούμε τα
νερά του βουνού.
Στη Σαντορίνη αγγίζοντας
νησιά που βουλιάζαν
ακούγοντας να παίζει
ένα σουραύλι κάπου στις αλαφρόπετρες
μου κάρφωσε το χέρι
στην κουπαστή
μια σαΐτα τιναγμένη
ξαφνικά
από τα πέρατα μιας
νιότης βασιλεμένης.
Στις Μυκήνες σήκωσα τις
μεγάλες πέτρες και τους θησαυρούς των Ατρειδών
και πλάγιασα μαζί τους
στο ξενοδοχείο της «Ωραίας Ελένης του Μενελάου»·
Χάθηκαν μόνο την αυγή
που λάλησε η Κασσάντρα
μ’ έναν κόκορα
κρεμασμένο στο μαύρο λαιμό της.
Στις Σπέτσες στον Πόρο
και στη Μύκονο
με χτίκιασαν οι
βαρκαρόλες.
Τι θέλουν όλοι αυτοί
που λένε
πως βρίσκουνται στην
Αθήνα ή στον Πειραιά;
Ο ένας έρχεται από
Σαλαμίνα και ρωτάει τον άλλο μήπως «έρχεται εξ Ομονοίας»
«Όχι έρχομαι εκ
Συντάγματος» απαντά κι είν’ ευχαριστημένος
«βρήκα το Γιάννη και με
κέρασε ένα παγωτό».
Στο μεταξύ η Ελλάδα
ταξιδεύει
δεν ξέρουμε τίποτε δεν
ξέρουμε πως είμαστε ξέμπαρκοι όλοι εμείς
δεν ξέρουμε την πίκρα
του λιμανιού σαν ταξιδεύουν όλα τα καράβια·
περιγελάμε εκείνους που
τη νιώθουν.
Παράξενος κόσμος που
λέει πως βρίσκεται στην Αττική
και δε βρίσκεται
πουθενά·
αγοράζουν κουφέτα για
να παντρευτούνε
κρατούν «σωσίτριχα»
φωτογραφίζουνται
ο άνθρωπος που είδα
σήμερα καθισμένος σ’ ένα φόντο με πιτσούνια και με λουλούδια.
δέχουνταν το χέρι του
γέρο- φωτογράφου να του στρώνει τις ρυτίδες
που είχαν αφήσει στο
πρόσωπό του
όλα τα πετεινά τ’
ουρανού.
Στο μεταξύ η Ελλάδα
ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει
κι αν «ορώμεν ανθούν
πέλαγος Αιγαίον νεκροίς»
είναι εκείνοι που
θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι με το κολύμπι
εκείνοι που βαρέθηκαν
να περιμένουν τα καράβια που δεν μπορούν να κινήσουν
την ΕΛΣΗ τη ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ
τον ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ.
Σφυρίζουν τα καράβια
τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά
σφυρίζουν ολοένα
σφυρίζουν μα δεν κουνιέται κανένας αργάτης
καμμιά αλυσίδα δεν
έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που βασιλεύει
ο καπετάνιος μένει
μαρμαρωμένος μες στ’ άσπρα και στα χρυσά.
Όπου και να ταξιδέψω η
Ελλάδα με πληγώνει·
παραπετάσματα βουνών
αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες...
το καράβι που ταξιδεύει
το λένε ΑΓ ΩΝΙΑ 937.
Α/π "Αυλίς",
περιμένοντας να ξεκινήσει.
Καλοκαίρι 1936
Αν σας αρέσει ο Σεφέρης διαβάστε και άλλα στους παρακάτω συνδέσμους:
Ο προφητικός μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης και τα σπουδαία λόγια του, με
αφορμή την επέτειο γεννήσεώς του.
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία μου στη Λογοτεχνική Λέσχη
Ηρακλείου, για τον ποιητή Γιώργο Σεφέρη:
Και τα λόγια σοφίας του
ποιητή:
«Ο τελευταίος σταθμός» του Γιώργου Σεφέρη
Ακούστε τον Σεφέρη να
διαβάζει Σεφέρη στο βίντεο ,που ακολουθεί:
0 Σχόλια