Αν είστε από εκείνους που νιώθετε ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχετε μέχρι τώρα στη ζωή, μα κι αν είστε και σε κείνη την κατηγορία, που μεμψιμοιρείτε για το παραμικρό, διαβάστε αυτήν την συγκλονιστική – αληθινή ιστορία…

 Αν είστε από εκείνους που νιώθετε ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχετε μέχρι τώρα στη ζωή, μα κι αν είστε και σε κείνη την κατηγορία, που μεμψιμοιρείτε για το παραμικρό, πρέπει να  διαβάσετε την συγκλονιστική ιστορία του  Gabe Adams,  που θα σας κάνει να αλλάξετε στάση ζωής και να επανατοποθετηθείτε στη ζωή…
 Μια αληθινή ιστορία  που μας μαθαίνει, πως όσο Υπάρχει Αγάπη μέσα μας και θέληση για Ζωή , πως όσο υπάρχουν όνειρα, τα πάντα μπορούμε να κάνουμε ακόμα κι αν γεννηθήκαμε χωρίς χέρια και πόδια…

Γιατί ο Θεός μας θέλει χαρούμενους και ευτυχισμένους,και όχι μέσα στην κατάθλιψη και τον πόνο….
Η Ζωή τελικά  είναι όμορφη, παρά τις δυσκολίες  και τις δοκιμασίες…
Είμαστε μέταλλα που πυρακτωνόμαστε στη φωτιά…

'I wanted to be something more than the kid in the wheelchair': Teen born...

  Ο 17χρονος Gabe Adams,  αποτελεί παράδειγμα  για μίμηση όχι μόνο για τους συμμαθητές του,  αλλά για όλους όσους κυνηγάνε τα όνειρά τους και με την πρώτη δυσκολία απογοητεύονται...

Γιατί τίποτε δεν πρέπει να μας απογοητεύει και να μας απομακρύνει από την πηγή της Χαράς και της έμπνευσης....

Ο Gabe Adams,  αποφάσισε να μην αφήσει τίποτα να μπει εμπόδιο ανάμεσα σε αυτόν και το όνειρό του να χορέψει. Ούτε καν το γεγονός πως έχει γεννηθεί χωρίς χέρια και πόδια. Ο Gabe γεννήθηκε με σύνδρομο Hanhart, μια ασθένεια που επηρεάζει την ανάπτυξη κι εξέλιξη των άκρων.
Ωστόσο ο ίδιος αρνήθηκε αυτή η αναπηρία του να τον εμποδίσει από το να γίνει μέλος της ομάδας χορού στο σχολείο του.
Τελικά, όχι μόνο μπήκε στην ομάδα χορού του Davis High School της Utah, αλλά  χόρεψε και για πρώτη φορά μπροστά σε όλους τους συμμαθητές του, στο διάλειμμα ενός αγώνα μπάσκετ.

Οι συμμαθητές και η δασκάλα του χορού έχουν μείνει εμβρόντητοι για το θάρρος ,την αποφασιστικότητα,την γενναιότητά του,τη θέληση για ζωή, μα πάνω από όλα γιατί μέσα στην ιδιαιτερότητά του είναι αυτόνομος...

Ο ίδιος ομολογεί:
"Ήθελα να είμαι κάτι παραπάνω από το παιδί στο αναπηρικό αμαξίδιο." 

 Για πρώτη φορά χόρεψε στην ηλικία των δώδεκα ετών. Έκτοτε έκανε συνεχώς προπονήσεις για να καταφέρει μια μέρα να μπει στην ομάδα χορού και δεν ήταν καθόλου εύκολο να τις κρατήσει κρυφές από τους γονείς του και τα 13 αδέρφια του.

Ο Gabe υιοθετήθηκε από ένα ορφανοτροφείο στη Βραζιλία όταν ήταν ακόμη μωρό.

Η 57 χρονη μητέρα του janelle Adams, άκουσε την ιστορία του παρατημένου μωρού που γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια και δεν μπορούσε να το βγάλει από το μυαλό της.Όπως η ίδια  εξήγησε στο People Magazine:

 "Αναρωτιόμουν συνέχεια πώς  θα τον ταΐζω; Πως θα τον ντύνω; Πως θα του μάθουμε να περπατάει;'" . "

Το ένιωσα σαν σωστό. Το να τον φέρουμε μαζί μας στην Utah ήταν απλώς κάτι που έπρεπε να κάνουμε."

Αυτό  κι αν δεν είναι μεγαλείο Ψυχής τόσο από την πλευρά της μητέρας, όσο και από την πλευρά του παιδιού....

Την επόμενη φορά, που είστε έτοιμοι να παραπονεθείτε για κάτι,
την επόμενη φορά,που είστε έτοιμοι να παρατήσετε τους στόχους και τα όνειρά σας διαβάστε προσεκτικά την ιστορία του 17χρονου Gabe Adams και κατανοήστε,πως είναι θέμα επιλογής,είναι θέμα απόφασης,είναι θέμα θέλησης, γιατί όπου υπάρχει ένα θέλω ανοίγει μια πόρτα στο μπορώ…
Καλή συνέχεια στην ημέρα σας…
Ρένα Τζωράκη

©

                                                Λογοτεχνικό περιβόλι!