Το γνωμικό της ημέρας 30-3, επέτειο θανάτου του Νίκου Μπελογιάννη...

- 5:26 π.μ.

Μια και σήμερα είναι η επέτειος θανάτου του Νίκου Μπελογιάννη, αδράττω της ευκαιρίας να αναρτήσω στο ιστολόγιό μου το απόφθεγμα που ρίζωσε μέσα στην ψυχή μου την φράση ,που όλοι μας θα πρέπει να ακολουθούμε για να δώσουμε Νόημα,

και χρώμα στη ζωή μας:

Ας είναι ανάλαφρη η ψυχούλα του εκεί στη χώρα των ηρώων, στη χώρα των αθανάτων που μεταστάθηκε, γιατί Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν πραγματικά μια σπάνια και πολύπλευρη συνθετική δυναμική προσωπικότητα αφιερωμένη ολοκληρωτικά στον αγώνα του λαού μας. Μια συνεχής μάχη, ήταν ολάκερη η ζωή του .
Και όταν άρχιζε την επαναστατική σταδιοδρομία του σα μαθητής και όταν ήταν κλεισμένος χρόνια πολλά στις φυλακές και στα στρατόπεδα του φασισμού και όταν πολεμούσε στο βουνό στις γραμμές του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και όταν καθοδηγούσε και οργάνωνε την παράνομη δουλειά στις πόλεις, και όταν αντιμετώπιζε το φασιστικό στρατοδικείο και όταν αντίκρυζε τις κάνες των ντουφεκιών του εκτελεστικού αποσπάσματος. Και όταν άρχιζε την επαναστατική σταδιοδρομία του σα μαθητής και όταν ήταν κλεισμένος χρόνια πολλά στις φυλακές και στα στρατόπεδα του φασισμού και όταν πολεμούσε στο βουνό στις γραμμές του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και όταν καθοδηγούσε και οργάνωνε την παράνομη δουλειά στις πόλεις, και όταν αντιμετώπιζε το φασιστικό στρατοδικείο και όταν αντίκρυζε τις κάνες των ντουφεκιών του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Ποιητές, φιλόσοφοι, στοχαστές και άλλες προσωπικότητες διεθνούς κύρους ( ενδεικτικά αναφέρουμε μονάχα τους Πολ Ελιάρ, Ζαν Κοκτό, Ζαν-Πολ Σαρτρ, Ναζίμ Χικμέτ, Πάμπλο Πικάσο, Τσάρλι Τσάπλιν, Σαρλ Ντε Γκολ) διαμαρτυρήθηκαν για τη δίκη-παρωδία και την κρατική δολοφονία των ελλήνων αριστερών, που έμελλε ωστόσο να γεννήσουν έναν θρύλο.

Ο Μπελογιάννης προσερχόταν καθημερινά στη δίκη κρατώντας ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι, με την επίμαχη φωτογραφία του που τράβηξε ο Δήμος Σακελάριος να μετατρέπεται σε οικουμενικό σύμβολο αντίστασης, με τον ίδιο τρόπο που έμεινε θρυλική η εικόνα του Τσε από τον κουβανό φωτορεπόρτερ Αλμπέρτο Κόρντα.

Ο «Άνθρωπος με το Γαρίφαλο» ενέπνευσε ακόμα και τον Πάμπλο Πικάσο, που του αφιέρωσε ένα σκίτσο, αν και ήταν ο μαχητικός του βίος που θα ενέπνεε τους λαούς της Ευρώπης να του αφιερώσουν τους δρόμους, τα χωριά τους (οικισμός «Μπελογιάννης» στην Ουγγαρία) και τους αγώνες τους. Κι αυτό γιατί ήταν η ηρωική μορφή του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας.

Όπως εξάλλου το είπε και ο ίδιος στην απολογία του, οι κομμουνιστές αγαπούσαν την Ελλάδα με την καρδιά τους και με το αίμα τους. Το είχαν άλλωστε αποδείξει πολλοί πριν από αυτόν, απλώς ο Μπελογιάννης φρόντισε να το επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά…