Όλα σου τα ‘ μαθα , μα ξέχασα μια λέξη του Δημήτρη Μπουραντά

- 6:45 π.μ.

Από το οπισθόφυλλο:

Ο καθηγητής Νίκος Αλεξίου προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει αν ζούσε έναν εφιάλτη στον ύπνο του ή την ωμή πραγματικότητα.
Ξαφνικά ένιωσε πως κατέρρευσε ένα κομμάτι του εαυτού του: η υπερηφάνεια που ένιωθε κάθε φορά που σκεφτόταν ότι θ' άφηνε πίσω κληρονομιά του την Άννα μετατράπηκε σε αγωνία, ίσως και ενοχή. Το μυαλό του και η ψυχή του βασανιστικά αναζητούσαν αυτοκριτική και λύση. Έπρεπε τώρα να ψάξει από την αρχή, καρέ καρέ, τη ζωή της Άννας και τη δική του ευθύνη σ' αυτή. Μόνη σωτηρία της ψυχής του ήταν η μετάνοια. Να της ζητήσει συγγνώμη για όσα έκανε ή δεν έκανε και την έφτασαν ως εδώ, να βρει τι ξέχασε να της μάθει. Κι αν μπορούσε, να της το μάθει έστω και τώρα. Πριν να είναι αργά.

Ένα εξαιρετικό και διαφορετικό μυθιστόρημα που στηρίζεται στις ιστορίες δύο ανθρώπων, του Νίκου, πανεπιστημιακού καθηγητή και της Άννας, φοιτήτριας, στο τμήμα που διδάσκει ο Νίκος.
Η Άννα τον πρώτο χρόνο περνά τα μαθήματα του πανεπιστημίου με μέτριους βαθμούς. Το δεύτερο έτος αρχίζει να έχει εσωτερικές αγωνίες και αναζητήσεις και τότε ο καθηγητής Νίκος Αλεξίου θα σταθεί πλάι στην προσπάθεια της νεαρής φοιτήτριας να βρει τον επαγγελματικό και ακαδημαικό προσανατολισμό της και να ανακαλύψει τον εαυτό της.

Μια ιδιαίτερη και δυνατή σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα στην Άννα και το Νίκο με συναισθήματα, φιλικά, ερωτικά, συναδελφικά.Ο Νίκος λειτουργεί ως μέντορας και δρομοδείκτης έχοντας κύρος ως επιστήμονας, οδηγεί και καθοδηγεί την ΄Αννα κρατώντας πάντα αποστάσεις ασφαλείας.

Ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία μέσα από την αναγνωστική εμπειρία να εμβαθύνει σε βασικές έννοιες του μάνατζμεντ και της διοίκησης να κατανοήσει έννοιες που αφορούν στην τέχνη, στη διαφήμιση, στον πολιτισμό, στον εθελοντισμό, καθώς και την ψυχολογία. Επιπλέον, προβάλλεται μέσα από την αφήγηση και τη ζωή των ηρώων η νεοελληνική πραγματικότητα προ οικονομικής κρίσης με την υπερκατανάλωση ως ύψιστη αξία και τρόπο ζωής, ο πανεπιστημιακός χώρος με τα δεινά που τον βαραίνουν, το έλλειμμα ηθικών αξιών, η κατάθλιψη που καιροφυλακτεί και η καταστροφή του περιβάλλοντος ως μέσο πλουτισμού.

Κεντρικό θέμα είναι η ύπαρξη στόχων και ονείρων ατομικών και συλλογικών και η συστηματική προσπάθεια για την υλοποίησή τους.

Γενικά, θα πρέπει να αναφερθεί ότι το παρόν βιβλίο θεωρείται περισσότερο σαν διδακτικό δοκίμιο και σαν εγχειρίδιο αυτογνωσίας παρά σαν μυθιστόρημα. Ο συγγραφέας παραδίδει μαθήματα αυτογνωσίας, ενώ επαναλαμβάνεται σε κάποια σημεία και δεν διεισδύει στους ήρωες με αποτέλεσμα η πλοκή είναι κάπως χαλαρή και η δράση περιορισμένη.

Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα πετυχημένο μυθιστόρημα στο οποίο ο συγγραφέας πετυχαίνει το διδακτικό στόχο του περνώντας μηνύματα στον αναγνώστη και ασκώντας γόνιμο προβληματισμό και βοηθώντας τον να κατακτήσει την αυτογνωσία που είναι τόσο απαραίτητη για την ατομική αυτοπραγμάτωση.

Για περισσότερες κριτικές και αναλυτική παρουσίαση διαβάστε εδώ