Λίγα λόγια για την Παγκόσμια ημέρα Σκαραβαίου, που γιορτάζεται σήμερα 22 Ιουνίου.

Άλλη μια μέρα προστέθηκε στο εορτολόγιο των Παγκόσμιων ημερών και είναι η σημερινή, με την ονομασία:
«Παγκόσμια ημέρα Σκαραβαίου»,

που γιορτάζεται κάθε χρόνο την ίδια μέρα στις 22 Ιουνίου, και η επιλογή δεν είναι τυχαία.

Αυτό το αγαπημένο κατσαριδάκι-αυτοκίνητο, το παρήγγειλε ο Αδόλφος Χίτλερ.
«Θέλω ένα αυτοκίνητο που να μεταφέρει άνετα μια πενταμελή οικογένεια, να καταναλώνει λιγότερα από 6 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, να είναι απλό στη συντήρηση και να μην κοστίζει πάνω από 30 βδομαδιάτικα ενός εργάτη του Τρίτου Ράιχ. Και το θέλω χθες!»
Τόνισε ο ίδιος και έτσι έγινε!!!
Στις 22 Ιουνίου 1934 ο Αδόλφος Χίτλερ υπέγραψε συμβόλαιο με τον Φέρντιναντ Πόρσε για την κατασκευή του «σκαραβαίου», που αποδείχθηκε με το πέρασμα των ετών, ένα από τα μπεστ-σέλερ της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας.

Το συμπαθέστατο αυτοκίνητο σκαθάρι, είναι ένα προϊόν που σημάδεψε τον εικοστό αιώνα και συνεχίζει και στον 21ο, αφού οι ιδιοκτήτες του, είναι φανατικοί και δύσκολα το αποχωρίζονται.
Τρανταχτή απόδειξη στις μέρες μας, οι εκατοντάδες λέσχες σκαραβαίων ανά τον κόσμο και οι πολλές εκδηλώσεις για τούτο το ιδιαίτερο αυτοκίνητο.

Για να κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή για την ιστορία του σκαραβαίου:

Η ιστορία του Σκαραβαίου ταυτίζεται με αυτή της αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen κι αρχίζει κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1930, στη Ναζιστική Γερμανία. Η ιδέα για τη δημιουργία του ανήκει στον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος οραματίστηκε ένα φθηνό αυτοκίνητο, που θα μπορούσε να το αποκτήσει σχεδόν ο καθένας με τις οικονομίες του.

Στις 22 Ιουνίου 1934 η German Automobilistic Industry National Association υπέγραψε συμβόλαιο με τον σχεδιαστής αυτοκινήτων Φέρντιναντ Πόρσε. Σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά, στις 15 Φεβρουαρίου 1936, ο Χίτλερ ανακοίνωσε επισήμως την κατασκευή του Σκαραβαίου και ο Πόρσε παρουσίασε τα σχέδιά του, που ήταν βασισμένα κατά πολύ στα προηγμένης τεχνολογίας Tatra. Ο πρώτος Σκαραβαίος κατασκευάστηκε την ίδια χρονιά στη Στουτγάρδη και είχε την ίδια μορφή με την οποίο τον γνωρίζουμε και σήμερα.

Παρότι σχεδιάστηκε ως το «λαϊκό αυτοκίνητο», το θρυλικό κατσαριδάκι διέψευσε κάθε πρόβλεψη. Έγινε διαχρονικό, κυρίως μετά τη δεκαετία του '60, οπότε «υιοθετήθηκε» από τους χίπις.

Αυτό που έκανε την ιδέα των Γερμανών ξεχωριστή ήταν πως η δημιουργία του σκαραβαίου ήταν μέρος ενός γενικότερου σχεδίου οικονομικής ανάκαμψης της κατεστραμμένης από τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο και την οικονομική κρίση χώρας. Είδαν πως μόνο μέσα από μεγάλα δημόσια έργα και την αύξηση της εσωτερικής κατανάλωσης μπορούσαν να ορθοποδήσουν. Η ιδέα ενός φτηνού αυτοκινήτου δεν ήταν μόνη της. Συνοδευόταν από μεγάλης κλίμακας έργα. Κατασκευάστηκαν οι πρώτοι κλειστοί αυτοκινητόδρομοι της Ευρώπης . Γέφυρες, τούνελ, νησίδες, ξεχωριστά ρεύματα κυκλοφορίας έγιναν για να ενώσουν τις Γερμανικές πόλεις, να χρησιμοποιηθούν από τους κατόχους των αυτοκινήτων που θα αυξανόταν διαρκώς χάρη στη χαμηλή και επιδοτούμενη τιμή των οχημάτων που θα παρήγαγε το πρόγραμμα KdF όπως ονομάστηκε και θα έδινε οικονομική πνοή σε όλη τη χώρα μέσω της μετακίνησης των ανθρώπων. Συνοδευτικά του προγράμματος έργα ήταν τα μεγάλα εργατικά συγκροτήματα αναψυχής στη Βόρειο Θάλασσα, η κατασκευή μιας νέας πόλης που στέγασε τους εργαζομένους του εργοστασίου αυτοκινήτων, το σημερινό Wolfsburg και άλλα. Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη που οι προδιαγραφές κατασκευής των αυτοκινητοδρόμων αποτέλεσαν το πρότυπο σύνταξης των αντιστοίχων των ΗΠΑ αλλά και το όλο πρόγραμμα αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης δυτικών οικονομολόγων που συνέρρεαν τότε στη Γερμανία.

Μετά τον πόλεμο, το κατεστραμμένο εργοστάσιο περνά στην αγγλική διοίκηση. Και αφού κανείς δεν το ήθελε, αντί της ανατίναξης, ο Βρετανός ταγματάρχης Ivan Hirst επέλεξε να το επιστρέψει πίσω στους Γερμανούς μαζί με τα σχέδια του KdF wagon. Τα πρώτα εννιά κομμάτια μετά την επανέναρξη της πολιτικής παραγωγής του αυτοκινήτου, αφού κατά τον πόλεμο είχε γυρίσει σε πολεμικό προσανατολισμό, στάλθηκαν σε εμπόρους στην Έσση και το Αμβούργο ήδη από το 1946. Την εποχή εκείνη το μοντέλο αυτό ήταν το πιο δυνατό και αξιόπιστο μικρό ευρωπαϊκό αμάξι αφού είχε σχεδιαστεί για μεγάλα ταξίδια στις autobahn. Αυτό έδωσε στους Ευρωπαίους τη δυνατότητα που δεν πρόλαβαν να έχουν οι Γερμανοί. Φτηνό και αξιόπιστο μέσο μεταφοράς. Η συνεχώς αυξανόμενη παραγωγή έδωσε ώθηση στη μεταπολεμική γερμανική βιομηχανία αλλά και τη δυνατότητα απόκτησής του από πολίτες άλλων χωρών αφού η ικανότητα του σκαραβαίου σε κάθε είδους δρόμο ήταν απαράμιλλη. Εργοστάσια κατασκευάστηκαν σε όλο τον κόσμο και οδήγησαν στην απίστευτη παραγωγή 21 εκατομμυρίων οχημάτων με ελάχιστες αλλαγές στο αμάξωμα από το αρχικό πρότυπο. Επί 60 και πλέον χρόνια ο σκαραβαίος έδωσε τη δυνατότητα μετακίνησης προσώπων και αγαθών σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Στις 21 Ιουλίου του 2003 βγήκε από τη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου στο Μεξικό ο τελευταίος κλασσικός Σκαραβαίος, ο οποίος τοποθετήθηκε στο μουσείο της εταιρίας στο Βόλφσμπαργκ της Γερμανίας. Έως τότε είχαν πωληθεί περισσότερα από 21,5 εκατομμύρια μοντέλα.

Στις μέρες μας, οι φανατικοί φίλοι του «Σκαραβαίου» ,
(του δημοφιλούς μοντέλου της Volkswagen «Beetle»),
που είναι πάρα πολλοί, σε όλο τον κόσμο, γιορτάζουν το αντικείμενο της λατρείας τους την σημερινή ημέρα 22^η Ιουνίου.