Όξω πέφτει αδιάκοπα και
πυκνό το χιόνι,
κρύα και κατασκότεινη
κι αγριωπή η νυχτιά.
Είναι η στέγη ολόλευκη,
γέρνουν άσπροι κλώνοι,
μες το τζάκι απόμερα
ξεψυχά η φωτιά.
Τρέμει στα εικονίσματα
το καντήλι πλάγι
και φωτάει στη
σκυθρωπή, στη θαμπή εμορφιά.
Να η φάτνη, οι άγγελοι
κι ο Χριστός κι οι Μάγοι
και το αστέρι ολόλαμπρο
μες στη συννεφιά!
Κι οι ποιμένες, που
έρχονται γύρω από τη στάνη
κι η μητέρα του Χριστού
στο Χριστό μπροστά.
Το μικρό το εικόνισμα
όλ' αυτά τα φτάνει,
μαζεμένα όλα μαζί και
σφιχτά-σφιχτά.
Πέφτει ακόμη αδιάκοπο
κι άφθονο το χιόνι,
όλα ξημερώνονται μ’
άσπρη φορεσιά
στον αγέρα αντιλαλούν
του σημάντρου οι στόνοι,
κάτασπρη, γιορτάσιμη
λάμπει η εκκλησιά.
0 Σχόλια