Μια πανάρχαια διδακτική ιστορία των Σούφι, που όλοι μας πρέπει να την διαβάσουμε για να γνωρίζουμε πως όλα είναι τόσο εφήμερα...

Ας  διαβάσουμε την παρακάτω ιστορία και   θα διδαχτούμε πως στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής μας πρέπει να είμαστε σε αρμονία και ισορροπία.
Δεν πρέπει να  είμαστε αιθεροβάμονες  στις επιτυχίες μας, αλλά ούτε και αποκαρδιωμένοι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως εμείς τα θέλουμε.
 Να λέμε πάντα και στην ευτυχία και στην δυστυχία μία φράση:
Και αυτό θα περάσει!

Ας διαβάσουμε όμως την ιστορία και τα συμπεράσματα δικά σας!

 Καλή ανάγνωση!

"Και αυτό Θα Περάσει".

 Μια φορά κι έναν καιρό ,ζούσε ένας μεγάλος βασιλιάς μάζεψε τους σοφούς της αυλής του, και τους είπε:

«Φτιάχνω ένα πολύ όμορφο δαχτυλίδι. Έχω το πιο όμορφο διαμάντι του κόσμου. Θέλω όμως, να βάλω μέσα στο δαχτυλίδι ένα μήνυμα, το οποίο θα μου φανεί χρήσιμο, σε καιρό απόλυτης και μεγάλης απελπισίας.

Το μήνυμα πρέπει να είναι μικρό, για να χωράει κάτω από το διαμάντι».

Ήταν όλοι τους σοφοί και σπουδαίοι επιστήμονες.

Έψαξαν τα βιβλία τους , σκέφτηκαν, αλλά δεν μπόρεσαν να βρουν κάτι...

O βασιλιάς είχε έναν γέρο υπηρέτη, που ήταν σαν πατέρας του.

Η μητέρα του βασιλιά πέθανε πολύ νέα, κι από τότε τον πρόσεχε ο γέρος αυτός υπηρέτης.

Ο βασιλιάς, έτρεφε απέραντο σεβασμό και αγάπη γι΄αυτόν.

Ο υπηρέτης, λοιπόν, είπε του βασιλιά: «Δεν είμαι σοφός, ούτε επιστήμονας, ούτε καν σπουδαγμένος... Αλλά ξέρω το μήνυμα που ψάχνεις - γιατί υπάρχει μόνο ένα μήνυμα. Αυτοί οι άνθρωποι, δεν μπορούν να στο δώσουν.

Μπορεί να σου δοθεί μόνον από έναν μυστικιστή, από έναν άνθρωπο που έχει συνειδητοποιήσει τον εαυτό του.

Στην μακρόχρονη παραμονή μου στο παλάτι, γνώρισα λογιών λογιών ανθρώπους.

Κάποτε, ένας τέτοιος φωτισμένος μυστικιστής, ήταν προσκαλεσμένος του πατέρα σου και ήμουνα στις διαταγές του, όλο το διάστημα που έμεινε εδώ.

Όταν έφευγε, σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης, μου έδωσε αυτό το μήνυμα», και ο υπηρέτης το έγραψε, σε ένα μικρό κομματάκι χαρτί, το τύλιξε και είπε του βασιλιά:

« Μην το διαβάσεις, μόνο κρύψτο μέσα στο δαχτυλίδι. Άνοιξε το μόνο, όταν όλα τα άλλα που έχεις δοκιμάσει έχουν αποτύχει, όταν βλέπεις ότι δεν υπάρχει καμία άλλη διέξοδος»...

Και σύντομα, ήρθε για τον βασιλιά μια τέτοια ώρα...

Ο βασιλιάς έχανε το βασίλειό του, εχθροί τον κυνηγούσαν, κι αυτός κάλπαζε απελπισμένος πάνω στο άλογό του, προσπαθώντας να σώσει τη ζωή του.

Ήταν μόνος, οι εχθροί πίσω του, αναρίθμητοι.

Έφτασε σ΄ ένα μέρος, που ήταν αδιέξοδο.

Δεν μπορούσε να πάει, ούτε μπροστά ούτε πίσω...

Ξαφνικά, θυμήθηκε το δαχτυλίδι.

Το άνοιξε, έβγαλε το χαρτί το οποίο απλά έγραφε:

«Και αυτό θα περάσει».

Καθώς διάβαζε, έμεινε σιωπηλός.

Όλα σιώπησαν, μέσα του και γύρω του...

«Κι αυτό θα περάσει»...

Και πέρασε...

Όλα περνούν, τίποτα δε μένει το ίδιο.

Οι εχθροί που τον κυνηγούσαν, πρέπει να χάθηκαν στο δάσος, ή να πήραν λάθος κατεύθυνση.

Έπαψαν να τον κυνηγούν.

Ο βασιλιάς ήταν ευγνώμων, και στον υπηρέτη και στον άγνωστο μυστικιστή.

Αυτές οι λίγες λεξούλες, αποδείχτηκαν θαυματουργές...

Ξανάβαλε, το χαρτάκι μέσα στο δαχτυλίδι του, μάζεψε τα στρατεύματά του, και κατάφερε να κυριέψει πάλι το βασίλειό του.

Όταν έμπαινε θριαμβευτής στην πρωτεύουσα του, αισθανόταν μεγάλη περηφάνια.

Όλοι γιόρταζαν ανά την επικράτεια, παντού ακούγονταν μουσικές και ο κόσμος χόρευε στους δρόμους.

Ο πιστός υπηρέτης περπατούσε δίπλα του, ανάμεσα στη συνοδεία του.

Του είπε: «Αυτή η στιγμή, είναι επίσης κατάλληλη, ξαναδιάβασε το μήνυμα ».

Ο βασιλιάς ξαφνιάστηκε.

«Τι εννοείς? Τώρα είμαι νικητής, οι υπήκοοι μου πανηγυρίζουν. Δεν βρίσκομαι, σε απόγνωση... Δεν βρίσκομαι, σε μια κατάσταση που να μοιάζει αδιέξοδη».

Ο γέρο - υπηρέτης απάντησε:

«Άκου... αυτό είπε ο φωτισμένος εκείνος άνθρωπος, και σε μένα τότε: αυτό το μήνυμα, δεν είναι μόνο για ώρες απόγνωσης και απελπισίας... Δεν είναι μόνο, για όταν αισθάνεσαι ή είσαι νικημένος... Είναι, επίσης, και για όταν είσαι θριαμβευτής... Όχι μόνο, για όταν είσαι ο τελευταίος, αλλά και για όταν είσαι ο πρώτος».

Και ο βασιλιάς άνοιξε το δαχτυλίδι, διάβασε πάλι το μήνυμα.

«Και αυτό θα περάσει»...

Και ξαφνικά, η ίδια σιωπή μέσα του...

Τα πλήθη, εξακολουθούσαν να πανηγυρίζουν και να χορεύουν.

Η υπερηφάνεια, η έπαρση, το εγώ του είχε εξαφανιστεί.

Όλα περνούν......

Ζήτησε από τον υπηρέτη του να έρθει, και να καθίσει μαζί του και τον ρώτησε: «Υπάρχει τίποτα άλλο?  Όλα περνούν… Το μήνυμά σου, με βοήθησε αφάνταστα».

Ο πιστός υπηρέτης μίλησε ξανά:

« Το τρίτο πράγμα, που ο σοφός εκείνος άνθρωπος είπε, ήταν:

Θυμήσου, κάθε τι περνάει, όλα περνούν...

Μόνο εσύ παραμένεις, εσύ παραμένεις για πάντα ως μάρτυρας, ως Παρατηρητής».

Όλα περνούν, εσύ παραμένεις...

Εσύ είσαι η πραγματικότητα, όλα τα υπόλοιπα είναι απλά ένα όνειρο, μία ψευδαίσθηση...

Υπάρχουν όμορφα όνειρα, υπάρχουν τρομαχτικοί εφιάλτες…

Αλλά δεν έχει σημασία, εάν είναι όνειρο ή εφιάλτης...

Αυτό που πραγματικά έχει σημασία, είναι αυτός που βλέπει το όνειρο.

Αυτός που βλέπει...

Ο Παρατηρητής, είναι η μοναδική πραγματικότητα...!

Λογοτεχνικό περιβόλι!