Ελάτε να θυμηθούμε τις πολύτιμες φράσεις που μας άφησε ο γάλλος συγγραφέας Φρανσουά Ντε Λα Ροσφουκό…

Η κολακεία συνοδεύει τους πρίγκιπες μόνο ως τον τάφο.
Ύστερα η αλήθεια παίρνει τη θέση της.

Όταν έχει κανείς την καρδιά του ταραγμένη απ' τα απομεινάρια ενός αισθήματος, είναι πιο κοντά σ' ένα καινούριο, παρά όταν έχει ολότελα γιατρευτεί απ' το πρώτο.

Φρανσουά Ντε Λα Ροσφουκό

Αγαπούμε πάντα όσους μας θαυμάζουν, μα δεν αγαπούμε πάντα όσους θαυμάζουμε.

Αν δεν αισθανόμαστε ευχαρίστηση από την κολακεία, τότε η κολακεία που θα μας έκαναν δεν θα μπορούσε ποτέ να μας βλάψει.

Αν κρίνεις την αγάπη από τις πράξεις της, είναι περισσότερο σαν να μισείς παρά σαν ν' αγαπάς.

Γερνώντας κανείς γίνεται πιο τρελός και πιο σοφός.

Δεν παραδεχόμαστε τα μικρά ελαττώματά μας παρά για να πείσουμε τους άλλους ότι δεν έχουμε μεγάλα.

Δεν υπάρχει προσποίηση που να μπορεί για πολύ να κρύψει τον έρωτα όπου υπάρχει ή να τον προσποιήσει όπου δεν υπάρχει.

Δεν χρησιμεύει σε τίποτα σε μια γυναίκα να είναι νέα δίχως να είναι όμορφη και όμορφη δίχως να είναι νέα.

Είναι προς τιμήν της αρετής ν' αναγνωρίσουμε πως τα μεγαλύτερα κακά που χτυπούν τους ανθρώπους προέρχονται από το έγκλημα.

Έχουμε πιο πολύ δύναμη παρά θέληση. Κι αυτό πιο συχνά συμβαίνει για να δικαιολογηθούμε στους ίδιους τους εαυτούς μας, γιατί φανταζόμαστε τα πράγματα για αδύνατα.

Η βία που επιβάλεις στον εαυτό σου για να γίνεις πιστός σ' ό,τι αγαπάς, δεν διαφέρει καθόλου απ' την απιστία.

Η εκδίκηση πηγάζει πάντοτε από την αδυναμία της ψυχής, που δεν είναι ικανή να υποφέρει τις προσβολές.

Η εκτίμηση έχει περισσότερη γοητευτική χάρη από τη φιλία, ακόμα κι από τον έρωτα.

Η ελπίδα, όσο απατηλή κι αν είναι, μας χρειάζεται τουλάχιστον για να μας οδηγεί στο τέλος της ζωής από ένα δρόμο ευχάριστο.

Η ζήλια γεννιέται πάντα μαζί με την αγάπη, μα δεν πεθαίνει πάντοτε μαζί της.

Η ζήλια είναι μια μανία που δεν μπορεί να υποφέρει το καλό των άλλων.

Η ζήλια είναι περισσότερο ασυμφιλίωτη κι απ' αυτό το μίσος.

Η ζηλοτυπία ποτέ δεν είναι αγάπη, αλλά φιλαυτία, εγωισμός.

Η ικανότητα μας προσφέρει την εκτίμηση των πραγματικών ανδρών. Η τύχη την εκτίμηση του λαού.

Η κολακεία είναι ένα κίβδηλο νόμισμα, που περνάει μονάχα λόγω της ματαιοδοξίας μας.

Σημείωση:
Λίγα λόγια για τον Φρανσουά ντε Λα Ροσφουκώ
(François VI, duc de La Rochefoucauld

Ο Φρανσουά ντε Λα Ροσφουκώ ,
(François VI, duc de La Rochefoucauld, γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1613 και απεβίωσε στις 17 Μαρτίου 1680),

ήταν Γάλλος συγγραφέας περίφημος για τα Αποφθέγματά του.

Πολέμησε στην Ιταλία και στην Φλάνδρα κατά των Ισπανών και συμμετείχε με πάθος στους πολιτικούς αγώνες της εποχής. Πλήρεις πάθους και σκανδάλων ήταν επίσης οι ερωτικές του περιπέτειες, μία εκ των οποίων, αυτή με την κυρία ντε Λονγκβίλ, αδελφή του Μεγάλου Κοντέ, οδήγησε στην συμμετοχή του στην εξέγερση της Σφενδόνης (Fronde).

Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1650 αποσύρθηκε από τα κοινά και άρχισε να συχνάζει στα παρισινά σαλόνια, συνδεόμενος με ιδιαίτερη φιλία με τις κυρίες ντε Σαμπλέ, ντε Σεβινιέ και προ πάντων με την κυρία ντε Λαφαγέτ, που η ευγένεια του μυθιστορήματός της Πριγκίπισσα της Κλεβ απείχε τόσο πολύ από τον κυνισμό των Αποφθεγμάτων του.

Την περίοδο αυτή έγραψε τα Απομνημονεύματά του τα οποία κρίνονται ενδιαφέροντα μεν, αλλά όχι ιδιαίτερα αξιόπιστα.

Την μεγάλη του φήμη την οφείλει στα Αποφθέγματά του. Ο Λα Ροσφουκώ πιστεύει ότι το συμφέρον και η φιλαυτία είναι τα μόνα κίνητρα των ανθρωπίνων ενεργειών και ότι η αρετή κρύβει πάντοτε ταπεινά και εγωιστικά ελατήρια.

Ο οξύς σαρκασμός του, το πνεύμα του, η λακωνικότητα και η δύναμη της έκφρασης σ’ αυτό το βιβλίο του, τον ανέδειξαν σε έξοχο λογοτέχνη και διανοητή, που επηρέασε μεταξύ άλλων τον Τσέστερφηλντ, τον Νίτσε, τον Τόμας Χάρντυ, τον Σαιντ-Μπεβ και τον Αντρέ Ζιντ.