Μια μικρή διδακτική ιστορία που μιλάει για την τιμιότητα και την ειλικρίνεια, τις υπέρτατες αρετές του ώριμου πνευματικά Ανθρώπου.

Η ιστορία που θα διαβάσετε φίλες και φίλοι μου είναι τόσο λακωνική, 

μα ταυτόχρονα τόσο περιεκτική και αναδεικνύει τις αρετές που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος πνευματικά ώριμος,
αν θέλει να βαδίσει το δρόμο της Αρετής.
Γιατί  η Αρετή χωρίς ειλικρίνεια , ήθος και εντιμότητα είναι  καταδικασμένη να πεθάνει…

Και ο άνθρωπος που έχει αυτές τις αρετές στη ζωή του έχει τη θεία χάρη…
Να λοιπόν που οι αρχαίοι μας πρόγονοι έφτιαξαν αυτό το μύθο για να κάνουν γνωστό στους ανθρώπους της τότε εποχής πως η ειλικρίνεια και η εντιμότητα συγκινούν ακόμα και τους Θεούς.
Η ιστορία μας έχει τον τίτλο:
Ο Θεός Ερμής και ο ξυλοκόπος

 Μια φορά κι ένα καιρό ήταν  ένας ξυλοκόπος που κάθε μέρα πήγαινε στο δάσος με το τσεκούρι του, έκοβε ξύλα κι έτσι ζούσε την οικογένειά του.
Μια μέρα, καθώς έκοβε ένα δέντρο στην όχθη του ποταμού, το τσεκούρι του γλίστρησε απ’ τα χέρια του κι έπεσε μέσα στο ποτάμι. Απελπισμένος, ο ξυλοκόπος κάθισε δίπλα στην όχθη κι έκλαιγε για το χαμένο του τσεκούρι. Πώς θα ζούσε τώρα την οικογένειά του;

Το ποτάμι, όμως, ήταν αφιερωμένο στο θεό Ερμή.
 Έτσι ο Ερμής λυπήθηκε τον ξυλοκόπο και ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε. Όταν άκουσε τι του είχε συμβεί και ήταν τόσο αναστατωμένος, έκανε βουτιά στο ποτάμι και έβγαλε μέσα απ΄ το νερό ένα χρυσό τσεκούρι. Το έδειξε στον ξυλοκόπο και τον ρώτησε:

«Είναι αυτό το τσεκούρι σου;»

«Όχι, αυτό δεν είναι δικό μου», απάντησε ο ξυλοκόπος.

Έτσι ο Ερμής βούτηξε ξανά και αυτή τη φορά έβγαλε ένα ασημένιο τσεκούρι.

«Μήπως είναι αυτό;» τον ρώτησε.

«Όχι», απάντησε ξανά ο ξυλοκόπος.

Μπήκε, λοιπόν, για τρίτη φορά στο νερό ο Ερμής κι έφερε το χαμένο τσεκούρι.

«Ω! Σ΄ ευχαριστώ! Αυτό είναι το τσεκούρι μου!»

 φώναξε με χαρά ο ξυλοκόπος.

Και ο Ερμής τόσο πολύ ευχαριστήθηκε με την τιμιότητα αυτού του ανθρώπου, που του έκανε δώρο και το χρυσό και το ασημένιο τσεκούρι.

Να θυμάστε πάντα την ρήση του Σενέκα:

Λογοτεχνικό περιβόλι!