Τρία ποιήματα από τον ποιητή Αντώνη Θ. Παπαδόπουλο

"ΚΟΥΡΑΓΙΟ "

του Αντώνη Θ. Παπαδόπουλου

Πνίγω τη θλίψη

κι είναι η ελπίδα

χιλιάδες ήλιοι

σε μιαν αχτίδα.

Ο ποιητής Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: 

"Η ΑΠΕΙΛΗ"

Οι στίχοι πάντα νοσταλγούν,

μιλώντας για ό,τι έφυγε.

Θυμούνται το φιλί και λιγώνουν.

θυμούνται τον πόνο και πληγώνουν.

Θυμούνται τη χαρά

- πουλί που πετά σαν το ζυγώνουν.

Οι στίχοι πάντα νοσταλγούν.

Κι εγώ που τώρα

με στίχους σας μιλώ για μένα,

με νοσταλγία σας μιλώ,

καθώς η στάθμη του παρόντος

ολοένα απειλεί να με σκεπάσει.

"Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ"

Μαθητής το πρωτάκουσε: Πανδαμάτωρ ο χρόνος.

Γραμμή δίχως αρχή και δίχως τέλος.

Το μόνο που έβλεπε αυτός

ήταν ο δικός του χρόνος,

που σπάνια άρχιζε

και πάντα τέλειωνε νωρίς.

Κλεψύδρα του χάρισαν οι μοίρες

να μετρά τ' άμετρα: Τη χαρά και τον έρωτα.

Μια κλεψύδρα γεμάτη χώμα,

που μονότονα πέφτει.

Λογοτεχνικό περιβόλι!