Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί υπάρχει
περιορισμός και σύννεφα γκρίζα στη ζωή σας;
Για ένα λόγο μονάχα, είμαστε άνθρωποι
με φτωχό πνευματικό περιεχόμενο και ελειπείς στην άνευ όρων ΑΓΑΠΗ!
Μετράμε τους ανθρώπους και την αγάπη μας, στο μέγεθος της ανταπόδωσης…
Δίνουμε για να λάβουμε και στο τέλος εισπράττουμε αδιαφορία…
Δίνουμε γιατί έτσι γεμίζουμε…
Μετράμε τους ανθρώπους και την αγάπη μας, στο μέγεθος της ανταπόδωσης…
Δίνουμε για να λάβουμε και στο τέλος εισπράττουμε αδιαφορία…
Δίνουμε γιατί έτσι γεμίζουμε…
Είμαστε αγνώμονες…
Πότε είπαμε τελευταία φορά ευχαριστώ στο Θεό για όλα όσα επιτρέπει και λαμβάνουμε;
Για τις μέρες των δοκιμασιών , μα και τις ευχάριστες ανέφελες, ηλιόλουστες μέρες…
Είμαστε αγνώμονες γι΄αυτό και η βρύση των ευλογιών στερεύει σιγά σιγά!
Πότε είπαμε τελευταία φορά ευχαριστώ στο Θεό για όλα όσα επιτρέπει και λαμβάνουμε;
Για τις μέρες των δοκιμασιών , μα και τις ευχάριστες ανέφελες, ηλιόλουστες μέρες…
Είμαστε αγνώμονες γι΄αυτό και η βρύση των ευλογιών στερεύει σιγά σιγά!
Ας αρχίσουμε από σήμερα να δίνουμε
αγάπη χωρίς να περιμένουμε κάτι και να γεμίζουμε με ένα μεγάλο ευχαριστώ την
καρδιά μας για όλα όσα μας δίνει ο Παντοδύναμος και Πολυέλεος Ουράνιος Πατέρας μας…
Και να θυμάστε πως η ζωή δεν σηκώνει
την αρνητική ενέργεια, τον γογγυσμό και τον πόνο!
Η ζωή θέλει θετικότητα, ειρήνη, πληρότητα και χαρά είναι τα καύσιμα που μας βοηθούν να πετάξουμε στο Γαλάζιο Ουρανό, να ονειρευτούμε, να γελάσουμε, να ωριμάσουμε και να αισθανθούμε την ευτυχία…
Η ζωή θέλει θετικότητα, ειρήνη, πληρότητα και χαρά είναι τα καύσιμα που μας βοηθούν να πετάξουμε στο Γαλάζιο Ουρανό, να ονειρευτούμε, να γελάσουμε, να ωριμάσουμε και να αισθανθούμε την ευτυχία…
Ας μετράμε τις ευλογίες της κάθε
μέρας μας…
Που είμαστε στη ζωή, που μπορούμε να βλέπουμε, να ακούμε, να οσφραινόμαστε, να αγγίζουμε, να μυρίζουμε, να μιλάμε να αγκαλιάζουμε, να αισθανόμαστε…
Ας αρχίσουμε να μετράμε τις ευλογίες μας, με ευλάβεια, με αλήθεια, με αγάπη με σεβασμό!
Μονάχα έτσι θα μπορέσουμε να ταξιδέψουμε, και να προχωρήσουμε μόνο μπροστά χωρίς να χαθούμε στο χτες στο παράπονο την πίκρα και τον πόνο του παρελθόντος…
Που είμαστε στη ζωή, που μπορούμε να βλέπουμε, να ακούμε, να οσφραινόμαστε, να αγγίζουμε, να μυρίζουμε, να μιλάμε να αγκαλιάζουμε, να αισθανόμαστε…
Ας αρχίσουμε να μετράμε τις ευλογίες μας, με ευλάβεια, με αλήθεια, με αγάπη με σεβασμό!
Μονάχα έτσι θα μπορέσουμε να ταξιδέψουμε, και να προχωρήσουμε μόνο μπροστά χωρίς να χαθούμε στο χτες στο παράπονο την πίκρα και τον πόνο του παρελθόντος…
Με εκτίμηση: Ρένα Γ. Τζωράκη©
Σε όλους εσάς οι πιο όμορφες κινητές εικόνες για μια θαυμάσια μέρα!
0 Σχόλια