Το παραμύθι για μικρούς και μεγάλους με τίτλο:
''Το δέντρο που έδινε'' του Silverstein Shel εκδόθηκε το 1964.
Το αριστουργηματικό παραμύθι, που άντεξε και θα αντέξει στους αιώνες γραμμένο κι εικονογραφημένο απ' τον προικισμένο και πολυσύνθετο Σελ Σιλβερστάιν, αυτό το τρυφερό και παραβολικό παραμύθι καταφέρνει να συγκινήσει αναγνώστες κάθε ηλικίας. Είναι μια συναισθηματική ερμηνεία του χαρίσματος που έχουν εκείνοι που ξέρουν να δίνουν κι εκείνοι που ξέρουν να ανταποδίδουν με αγάπη.
Η ιστορία του Παραμυθιού:
Στην αρχή οι εκδοτικοί οίκοι το απέρριπταν γιατί ήταν έλεγαν πολύ λυπητερό για παιδιά και απλοικό για μεγάλους.
Σήμερα έχει πουλήσει σχεδόν 10.000.000 αντίτυπα σε όλον τον πλανήτη και κατατάσσεται σε διαγωνισμούς και ψηφοφορίες αναγνωστών στα 100 καλύτερα.
Το παραμύθι
''Το δέντρο που έδινε'' του Silverstein Shel .
''Το δέντρο που έδινε'' του Silverstein Shel .
"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά η οποία αγαπούσε πολύ ένα αγοράκι.Και κάθε μέρα το αγόρι ερχόταν μάζευε τα φύλλα του, και έφτιαχνε στέμματα παριστάνοντας τον βασιλιά του δάσους.
Σκαρφάλωνε στον κορμό του και στα κλαδιά του, τρώγοντας τους καρπούς του. Και έπαιζαν κρυφτό.
Κι όταν κουραζόταν το αγόρι πλάγιαζε στη σκιά του δέντρου. Και το αγόρι αγαπούσε την μηλιά πάρα πολύ.
Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένο. Μα ο χρόνος περνούσε.
Και το αγόρι μεγάλωσε. Και το δέντρο έμενε συχνά μόνο του. Τότε μια μέρα το αγόρι ήρθε στο δέντρο και το δέντρο είπε :
"Έλα, αγόρι, έλα και σκαρφάλωσε στον κορμό μου, κάνε κούνια στα κλαδιά μου και φάε τα μήλα μου και παίξε στον ίσκιο μου και γίνε ευτυχισμένο."
"Είμαι πολύ μεγάλο για να σκαρφαλώνω και να παίζω", απάντησε το αγόρι. "Θέλω να αγοράζω πράγματα και να περνάω καλά. Θα ήθελα κάποια χρήματα. Μπορείς να μου δώσεις μερικά;"
"Λυπάμαι", είπε το δέντρο, "αλλά δεν έχω χρήματα. Μόνο φύλλα και μήλα έχω. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα κερδίσεις χρήματα και θα είσαι ευτυχισμένο."
Και το αγόρι σκαρφάλωσε στο δέντρο και αφού μάζεψε τα μήλα του τα πήρε μαζί του. Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο.
Αλλά το αγόρι έμεινε μακριά από το δέντρο για πολύ καιρό...και το δέντρο ήταν δυστυχισμένο. Και τότε, μια μέρα, το αγόρι ήρθε πάλι πίσω και το δέντρο τραντάχτηκε από τη χαρά του και είπε:
"Έλα, Αγόρι, σκαρφάλωσε στον κορμό μου και τραμπαλίσου στα κλαδιά μου και γίνε ευτυχισμένο." Έχω πολλές δουλειές για να σκαρφαλώνω σε δέντρα", είπε το αγόρι. "Θέλω ένα σπίτι για να με ζεσταίνει", είπε. "Θέλω μια γυναίκα και θέλω και παιδιά, γι' αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. Μπορείς εσύ να μου δώσεις ένα σπίτι;"
"Δεν έχω σπίτι να σου δώσω", απάντησε το δέντρο.
"Το δάσος είναι το σπίτι μου, αλλά μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα είσαι ευτυχισμένος."
Και έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά του δέντρου και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του. Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο.
Αλλά το αγόρι έλειψε για πολύ καιρό. Και όταν επέστρεψε, το δέντρο ήταν τόσο ευτυχισμένο που μόλις που μπορούσε να μιλήσει.
"Έλα, Αγόρι, έλα και παίξε."
"Είμαι πολύ γέρος και θλιμμένος για να παίξω", είπε το αγόρι.
"Θέλω μια βάρκα που να με πάει κάπου πολύ μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;"
"Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα" είπε το δέντρο. "Τότε θα μπορέσεις να ταξιδέψεις και να είσαι ευτυχισμένο."
Τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό του δέντρου και έφτιαξε μια βάρκα και ταξίδεψε μακριά.
Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο....αλλά όχι αληθινά. Μετά από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε. "Λυπάμαι, αγόρι, αλλά δεν έχω πια τίποτα να σου δώσω. Τα μήλα μου τέλειωσαν."
"Τα δόντια μου είναι πολύ αδύναμα πια για μήλα", απάντησε το αγόρι.
Τα κλαδιά μου χάθηκαν’, είπε το δέντρο. ‘Δεν μπορούν να σε κουνήσουν-‘
‘Είμαι πολύ γέρος για να κουνιέμαι από κλαδιά’, είπε το αγόρι.
‘Ο κορμός μου χάθηκε’, είπε το δέντρο. ‘Δεν μπορείς να σκαρφαλώνεις.
‘Είμαι πολύ κουρασμένος για να σκαρφαλώνω’, είπε το αγόρι.
‘Λυπάμαι’, αναστέναξε το δέντρο. ‘Εύχομαι να μπορούσα να σου δώσω κάτι…αλλά δεν μου απέμεινε τίποτα. Είμαι μόνο
ένα παλιοκούτσουρο. Λυπάμαι…’
‘Δεν χρειάζομαι και πολλά τώρα’, είπε το αγόρι, ‘μόνο ένα ήσυχο μέρος για να καθίσω και να αναπαυτώ. Είμαι πολύ κουρασμένος’.
‘Λοιπόν’, είπε η μηλιά ισιάζοντας τον εαυτό της όσο πιο πολύ μπορούσε, ‘λοιπόν, ένα παλιοκούτσουρο είναι καλό για να κάθεσαι και να αναπαύεσαι. Έλα, Αγόρι, κάθισε. Κάθισε και ξεκουράσου’.
Και το αγόρι το έκανε.
Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο.
Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο.
Δείτε το βίντεο με τα παιδιά σας!
0 Σχόλια