Ιακώβου Κεφ. 1
1 Ο ΙΑΚΩΒΟΣ, δούλος τού
Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, προς τις δώδεκα φυλές, που είναι στη
διασπορά, χαίρετε.
2 Κάθε χαρά θεωρήστε,
αδελφοί μου, όταν περιπέσετε σε διάφορους πειρασμούς·
3 γνωρίζοντας ότι η
δοκιμασία τής πίστης σας εργάζεται υπομονή·
4 η δε υπομονή ας έχει
τέλειο έργο, για να είστε τέλειοι και ολόκληροι, χωρίς [να είστε] σε τίποτε
ελλειπείς.
5 Αν, όμως, κάποιος από σας είναι
ελλειπής σε σοφία, ας ζητάει από τον Θεό, που δίνει σε όλους πλούσια, και χωρίς
να ονειδίζει· και θα του δοθεί.
6 Ας ζητάει, όμως, με
πίστη, χωρίς να διστάζει καθόλου· επειδή, αυτός που διστάζει μοιάζει με κύμα
τής θάλασσας, που κινείται από τους ανέμους και συνταράζεται.
7 Επειδή, ας μη νομίζει
ο άνθρωπος εκείνος ότι θα πάρει κάτι από τον Κύριο.
8 Άνθρωπος δίγνωμος
[είναι] ακατάστατος σε όλους τούς δρόμους του.
9 Ας καυχάται δε ο
ταπεινός αδελφός στο ύψος του·
10 και ο πλούσιος, στην
ταπείνωσή του· μια που, σαν άνθος χόρτου θα παρέλθει.
11 Επειδή, ο ήλιος
ανέτειλε με τον καύσωνα, και ξέρανε το χορτάρι, και το άνθος του ξέπεσε, και η
ομορφιά τού προσώπου του αφανίστηκε· έτσι και ο πλούσιος θα μαραθεί στους
δρόμους του.
12Μακάριος ο άνθρωπος που υπομένει
πειρασμό· επειδή, αφού δοκιμαστεί, θα πάρει το στεφάνι τής ζωής, το οποίο ο
Κύριος υποσχέθηκε σ’ αυτούς που τον αγαπούν.
13Κανένας, όταν
πειράζεται, ας μη λέει ότι: Από τον Θεό πειράζομαι· επειδή, ο Θεός είναι
απείραστος κακών, κι αυτός δεν πειράζει κανέναν.
14 Πειράζεται, όμως,
κάθε ένας, από τη δική [του] επιθυμία, καθώς παρασύρεται και δελεάζεται.
15 Έπειτα, η επιθυμία, αφού συλλάβει, γεννάει
την αμαρτία· και η αμαρτία, μόλις εκτελεστεί, γεννάει τον θάνατο.
16 Μη πλανιέστε,
αδελφοί μου αγαπητοί·
17 κάθε αγαθή δόση, και κάθε τέλειο δώρημα,
είναι από πάνω, το οποίο κατεβαίνει από τον Πατέρα των φώτων, στον οποίο δεν
υπάρχει αλλοίωση ή σκιά μεταβολής.
18 Από τη δική του
θέληση μας γέννησε διαμέσου τού λόγου τής αλήθειας, για να είμαστε εμείς κάποια
απαρχή των κτισμάτων του.
19 Λοιπόν, αδελφοί μου αγαπητοί, ας είναι κάθε
άνθρωπος γρήγορος στο να ακούει, αργός στο να μιλάει, αργός σε οργή·
20 επειδή, η οργή τού
ανθρώπου δεν εργάζεται τη δικαιοσύνη τού Θεού.
21 Γι’ αυτό, αφού
απορρίψετε κάθε ρυπαρότητα και περίσσεια κακίας, δεχθείτε με πραότητα τον λόγο
που φυτεύθηκε μέσα σας, αυτόν που μπορεί να σώσει τις ψυχές σας.
22 Γίνεστε δε
εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας.
23 Επειδή, αν κάποιος
είναι ακροατής τού λόγου, και όχι εκτελεστής, αυτός μοιάζει με έναν άνθρωπο,
που κοιτάζει το φυσικό του πρόσωπο μέσα σε καθρέφτη·
24 επειδή, κοίταξε τον
εαυτό του, και αναχώρησε, κι αμέσως λησμόνησε ποιος ήταν.
25 Όποιος, όμως,
εγκύψει στον τέλειο νόμο τής ελευθερίας, και επιμείνει [σ’ αυτόν], αυτός που
έγινε όχι ακροατής, που λησμονεί, αλλά εκτελεστής έργου, αυτός θα είναι
μακάριος κατά την εκτέλεσή του.
26 Αν κάποιος ανάμεσά
σας νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινώνει τη γλώσσα του, αλλά εξαπατάει
την καρδιά του, η θρησκεία του [είναι] μάταιη.
27 Θρησκεία καθαρή και
χωρίς ψεγάδι μπροστά στον Θεό και Πατέρα είναι τούτη: Να επισκέπτεται τους
ορφανούς και τις χήρες στη θλίψη τους, [και] να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο
από τον κόσμο.
0 Σχόλια