Συνέντευξη εφ’όλης της ύλης με τον Λογοτέχνη- Ποιητή Νίκο Πενταρά, στο Λογοτεχνικό περιβόλι της Ρένας Γ. Τζωράκη©.

Ο  Νίκος Πενταράς σε μια συνέντευξη  εφ’ όλης της ύλης στο Λογοτεχνικό περιβόλι της Ρένας Γ. Τζωράκη©.

Ο Νίκος Πενταράς κατέχει επάξια τη δική του θέση στο στερέωμα της σύγχρονης κυπριακής ποιητικής δημιουργίας.

Ο λογοτέχνης και  ποιητής , Νίκος Πενταράς
  αναμφίβολα χαρακτηρίζεται από τα 5 ΆΛΦΑ:
Αυθεντικός, Ανθρωποκεντρικός, Αληθινός, Αντικειμενικός , Αμερόληπτος και πάνω από όλα ΆΝΘΡΩΠΟΣ με το Άλφα ΚΕΦΑΛΑΙΟ!

Σε όλο το συγγραφικό του έργο το ήθος, η Αγάπη, το Φως  και οι αξίες  δεσπόζουν,
με έντονο το λυρικό στοιχείο  στους στίχους του
 και  ταυτόχρονα  μια γλυκιά σεμνότητα , όπως  αρμόζει στο γνήσιο  Δάσκαλο και Ποιητή!

Όλα του τα ποιήματα αναδίνουν μια τρυφερότητα μοναδική, που  αντικατοπτρίζει την ευαίσθητη ψυχή του.
Με άγγιξαν πολύ βαθειά και με κατασυγκίνησαν.
Ένιωσα το μυστικό τους ρίγος , που μόνο η γνήσια ποίηση διαθέτει, να διαπερνά ολόκληρο το είναι μου.
Με ποιητική ευαισθησία, απλότητα και προσεγμένη στιχουργική, καταγράφει  μέσα από τους στίχους του τον πόνο και την ελπίδα της σκλαβωμένης πατρίδας και του μάρτυρα λαού της, ενώ ταυτόχρονα υμνεί τον  Έρωτα, την Αγάπη, το Φως, την Δικαιοσύνη, την Ειρήνη,  τις  Πανανθρώπινες Αξίες , τις ομορφιές της φύσης και  διατυπώνει μέσα στους στίχους του,
τις ποικιλόμορφες σκέψεις ,προβληματισμούς και ιδέες του,  στοχαστικά , ρεαλιστικά και  με τόση ευαισθησία και τρυφερότητα,
για τη ζωή και  τον άνθρωπο.
Σε όλα του τα πονήματα, διαφαίνεται μία λυρικότητα  ισορροπημένη με δύναμη και ρυθμό.
Σαν ένα   κράμα  αυστηρού  δωρικού και ταυτόχρονα  ιωνικού  ναού,
 χτισμένο σημείο-σημείο, με τα πιο τρυφερά κι εύθραυστα δομικά στοιχεία.

Δεν είναι καθόλου υπερβολικό, μέχρι σήμερα να τονίσουμε  πως η
ποιητική συγκομιδή του Νίκου Πενταρά , η οποία περιλαμβάνει 9 ποιητικές συλλογές, τον καταξιώνει και τον κατατάσσει  ανάμεσα στους πιο αξιόλογους  σύγχρονους ποιητές μας,  που διευρύνουν και ανανεώνουν τον σύγχρονο ποιητικό λόγο, εμπλουτίζοντας με το έργο τους τη σύγχρονη κυπριακή ποίηση και την ευρύτερη νεοελληνική ποιητική δημιουργία.

Αδιαμφισβήτητα ο Νίκος Πενταράς  θα παραμείνει  διαχρονικός
 «ες αεί», γιατί μέσα του έχει το Φως και τον  Ήλιο της άνευ  όρων  ΑΓΑΠΗΣ,  λέξεις διαποτισμένες από συναίσθημα, συγκίνηση, Νόημα, που χαράζουν το σπάνιο ήθος και την ευγένεια της Ποιητικής ψυχής του….

Σας παραθέτω αυτούσια την συνέντευξη, που μου έδωσε  προσωπικά
και του εύχομαι ολόψυχα να είναι πάντα υγιής , με  άφθονες ευλογημένες στιγμές, για  να μας χαρίζει  τις δημιουργίες της ψυχής και της διανόησής του…

Ρένα Γ. Τζωράκη

©

Συνέντευξη με τον Λογοτέχνη - ποιητή  Νίκο Πενταρά στη Ρένα Γ.Τζωράκη και το Λογοτεχνικό περιβόλι©.

-Τι είναι  γραφή για σας  και ειδικότερα  ποιο ο ρόλος της ποίησης στη ζωή σας ;

Η ευαισθησία, οι σκέψεις και οι γνώσεις που έχω βάλει μέσα στο μέχρι τώρα εκδομένο και μη εκδομένο έργο μου, δεν είναι τίποτα  άλλο παρά η ζωή που έχω μέχρι τώρα ζήσει και μάλιστα στην πιο γνήσια μορφή της. Επομένως, αυτό το έργο μου είναι  η προσπάθειά μου να δημιουργήσω, ένα νόημα ζωής. Και έχω την αίσθηση ότι το κατόρθωσα. Έτσι τώρα, παρά τα όσα κακώς συμβαίνουν γύρω μας,  τα βλέπω όλα, όχι με απαισιόδοξη αλλά με αισιόδοξη διάθεση. Έχω την αίσθηση ότι ξαναζώ τη ζωή μου χάρη στο συγγραφικό μου έργο, ιδιαίτερα στην ποίησή μου, και σε εκείνο το έργο, που αν το επιτρέψει και ο Θεός, θα ακολουθήσει.  Νιώθω ότι τώρα ξαναγεννιέται η ζωή όχι μόνο για μένα αλλά και για τη χώρα μου και για την οικουμένη ολόκληρη.

"Η Ποίηση για μένα είναι η όραση, η ακοή, η αφή, η όσφρηση και η γεύση της Ζωής."

Νίκος Πενταράς.

        

-Πότε ξεκινήσατε να γράφετε;

Πάντοτε με συγκινούσε η ποίηση. Στην αρχή μέσα από τα δημοτικά τραγούδια που άκουγα από τους μεγαλύτερους, ιδιαίτερα τον παππού μου, τον πατέρα της μητέρας μου, και αργότερα μέσα από τα Αναγνωστικά του Δημοτικού και τα Νεοελληνικά Αναγνώσματα του Γυμνασίου. Δεν είχα πολλές ευκαιρίες να διαβάσω ποίηση από άλλες πηγές προτού φοιτήσω στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου. Συστηματικά, άρχισα να διαβάζω ποίηση μετά τη φοίτηση μου στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Ποιήματα, όμως,  άρχισα να γράφω όταν ακόμα φοιτούσα στο γυμνάσιο. Δεν υποστηρίζω ότι επέλεξα συνειδητά την ενασχόληση με την ποίηση. Μου χτύπησε την πόρτα αναπάντεχα, όταν ένιωσα την εσωτερική ανάγκη να τραγουδήσω αυθόρμητα κυρίως την αγάπη σ’ όλες της τις εκφάνσεις, με κυρίαρχο τον έρωτα, στα χρόνια εκείνα της αθωότητας, αλλά και τις ομορφιές του γενέθλιου μου τόπου, της  Χλώρακας. Δεν το κρύβω, όμως, ότι όταν μαζεύτηκαν αρκετά ποιήματα και ήμουν έτοιμος να εκδώσω την πρώτη μου ποιητική συλλογή, με πρόλαβαν τα δίδυμα εγκλήματα, το προδοτικό Πραξικόπημα και η βάρβαρη Τούρκικη Εισβολή, εναντίον της Κύπρου το Καλοκαίρι του 1974 και έτσι η πραγματοποίηση της έκδοσης ματαιώθηκε.

-Ποιοί λογοτέχνες  σημάδεψαν την γραφή σας;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω συγκεκριμένο λογοτέχνη που σημάδεψε τη γραφή μου.Πιστεύω από τον κάθε λογοτέχνη που διάβασα πήρα και κάτι το οποίο συνέβαλε στο χτίσιμο του δικού μου ύφους και τρόπου γραφής γενικά.

-Μια αντιπροσωπευτική φράση που σας  συνοδεύει από κάποιο μεγάλο Λογοτέχνη;

Με αντιπροσωπεύει αυτό που είπε ο νομπελίστας ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης:

«... δεν θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά,

να μου δοθεί ετούτη η χάρη.

Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές

που σιγά σιγά βουλιάζει

και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε

από τα μαλάματα το πρόσωπό της»

κι είναι καιρός να πόυμε τα λιγοστά μας λόγια

γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά..."

 

 Αν σας ζητούσα να μου περιγράψετε  μέσα σε λίγες γραμμές τον Άνθρωπο   Νίκο Πενταρά  πως θα μου τον περιγράφατε;

Λυπάμαι αφάνταστα, γιατί αισθάνομαι ότι σχεδόν τίποτε δεν έχει πνευματική ευγένεια και μεταφυσική αρχή. Η άσκηση της αγάπης και του πόνου φαίνεται να έχει εκλείψει. Μαραζώνω πολύ για όλα. Πολλές φορές τα βράδια συλλαμβάνω τον εαυτό του να δακρύζει μυστικά και κρυφά από τους άλλους.  Θέλω να συμμεριστώ την τραγικότητα αυτού του φαινομένου και να βοηθήσω  τους συνανθρώπους μου, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου. Θέλω να τους βοηθήσω μέσα από τα γραπτά μου κείμενα και ιδιαίτερα μέσα από την ποίησή μου. Νιώθω μια αγάπη απέραντη τόσο για τον τόπο μου όσο και για τους ανθρώπους. Μου αρέσει να γράφω και να δίνω στους άλλους εκείνα που έχω μέσα στην ψυχή μου. Πάντοτε στις προσευχές μου έχω τους ανθρώπους όλου του κόσμου και όχι μόνο τον εαυτό του.

Πρόθεσή μου δεν είναι να κρίνω και να κατακρίνω τη σημερινή κοινωνία, το πάσχον σώμα της, τη σάρκα μου από τη σάρκα της. Ούτε, όμως, και να μείνω ένας απαθής θεατής. Επιθυμώ να εμβαθύνω, να γνωρίσω τη σημερινή κατάσταση, για να μπορέσω να βοηθήσω στη βελτίωσή της. Να βοηθήσω τους ανθρώπους να κατανοήσουν το βαθύτερο νόημα των λέξεων: «Αγάπη», «Φως», «Ουρανός».

 

 

Μιλήστε μου για την οικογένειά σας και αν σας στηρίζουν στην γραφή σας;
Ποιά η γνώμη τους για το συγγραφικό σας έργο;
Επικροτούν την προσπάθειά σας;
Πώς τα προλαβαίνετε όλα αυτά και ποιο είναι το κύριο επάγγελμά σας;

Έχω μια υπέροχη και σφιχτά δεμένη οικογένεια, που με στηρίζει και επικροτεί την προσπάθεια μου στο συγγραφικό μου έργο. Είναι  η σύζυγός μου, οι δυο μου κόρες, οι δυο γαμπρούδες μου και τα έξι εγγόνια μου , τρία από την κάθε κόρη, τρία αγόρια και τρία κορίτσια. Νιώθω ένας ευλογημένος σύζυγος, πατέρας, πεθερός και παππούς.

Το κύριο επάγγελμά μου ήταν δάσκαλος και αφυπηρέτησα το 2009 από τη θέση του Πρώτου Λειτουργού Εκπαίδευσης.

 

 

Πιστεύετε στον έρωτα ή στην αγάπη και γιατί;

Πιστεύω στην αγάπη, την απροϋπόθετη αγάπη. Την αγάπη που έχει τη δύναμη να καταργεί τον χωροχρόνο.

Τι σημαίνει για σας  έρωτας; Και ποιος ο ρόλος του στη ζωή σας;

Τον έρωτα τον λέω ψυχή, γιατί δεν έχει ηλικία. Ο έρωτας, όταν συνοδεύεται από την αγάπη, η οποία να προσφέρεται όπως σας είπα πιο πάνω,  είναι πηγή ζωής και στοιχείο ψυχικής ανανέωσης. Πιστεύω στον έρωτα όσο αυτός δεν καταντά σκουριασμένο καρφί που μολύνει την αγάπη. Ο ρόλος του στη ζωή μου είναι σημαντικός, γιατί όπως σε όλους τους δημιουργούς, έτσι και σ’ εμένα  αποτελεί πρωταρχική πηγή έμπνευσης.

-Ποιά είναι η μεγαλύτερη αγωνία ενός δημιουργού;
Η  μεγαλύτερη αγωνία ενός δημιουργού είναι η κρίση μέσα από την οποία  περνά σήμερα η ταυτότητα μας και παρασυρόμαστε από διάφορα ρεύματα ξένα προς την κουλτούρα και την ψυχοσύνθεσή μας. Η αβεβαιότητα μάς οδηγεί να ζούμε έντονα το σήμερα, χωρίς να αφήνουμε περιθώρια στον εαυτό μας να σκεφτεί τι θα κάνουμε αύριο. Η δική μου αγωνία και ο αγώνας ως ποιητή και πεζογράφου, ως ανθρώπου του πνεύματος γενικά, είναι αν μπορώ και πώς να δώσω ένα στίγμα στους συμπατριώτες μου μέσα σ’ αυτές τες δύσκολες στιγμές που περνά η ημικατεχόμενη πατρίδα μας, η Κύπρος.

Σαν άτομο  νιώθετε πληρότητα; Τι είναι για σας Ευτυχία;

Νιώθω ευτυχισμένος, γιατί πιστεύω ότι βγήκα  νικητής μέσα από όλους τους αγώνες που έδωσα  μέχρι σήμερα στη ζωή αλλά και μέσα από τις αγωνίες μου για το μέλλον της πατρίδας μου και της  ανθρωπότητας γενικότερα.  Έχω συνειδητοποιήσει πια  πως, καμιά στιγμή από τη θυελλώδη ζωή μου δεν  πήγε χαμένη, γιατί όλες μου οι σκέψεις και προβληματισμοί, όλοι οι μόχθοι και οι κόποι μου, όλες μου οι δοκιμασίες με έχουν οδηγήσει ασυναίσθητα στη δημιουργία του λογοτεχνικού έργου μου.

 

 

Ο θάνατος σας  τρομάζει σαν ιδέα και τι πιστεύετε  γι' αυτόν;

Δεν με τρομάζει ο θάνατος, γιατί πιστεύω ότι ο θάνατος είναι η αίθουσα υποδοχής για την αιώνια ζωή.

Από που εμπνέεστε;

Οι πηγές έμπνευσης είναι πολλαπλές. Η αφορμή μπορεί  να είναι μια εικόνα, μια αίσθηση, ένα εξωτερικό ερέθισμα, μα πάνω απ’ όλα η ιστορία της Κύπρου και ιδιαίτερα η σύγχρονη κυπριακή τραγωδία , το ψυχικό και βιοτικό δράμα του ανθρώπου της εποχής μας, γενικά.

Ποιές ώρες είναι  γόνιμες και δημιουργικές για σας;

Οι πιο  γόνιμες και δημιουργικές ώρες για μένα είναι συνήθως οι νυχτερινές κι εκείνες τις ώρες, έτσι όπως κάθομαι στο γραφείο μου στο σπίτι και προβληματίζομαι και γράφω  για το τι συμβαίνει γύρω μου, νιώθω τον εαυτό μου έναν φρουρό της πόλης. Νιώθω σαν στρατιώτης στη σκοπιά μου, την πνευματική σκοπιά μου, που με εφόδιο μοναδικό τη γραφίδα μου, ταμπουρωμένος πίσω από το σωρό τα βιβλία μου τα αραδιασμένα πάνω στο γραφείο μου, προσπαθώ μέσα από τα γραπτά μου κείμενα, και ιδιαίτερα την ποίηση, να προφυλάξω την πόλη μου απ’ τους εχθρούς της.

Στη σημερινή αντιποιητική εποχή μας τι προσφέρει η ποίηση στον άνθρωπο;

Ο λαός μας στο βάθος είναι ρομαντικός και τον διακρίνει η έφεση προς την ποίηση. Δυστυχώς, στις μέρες μας επικρατεί ένας επίπλαστος πολιτισμός μαϊμού των πιο ανόητων πραγμάτων. Σχεδόν τίποτε δεν έχει πνευματική ευγένεια και μεταφυσική αρχή. Η άσκηση της αγάπης και του πόνου φαίνεται να έχει εκλείψει. Η ευθύνη της ποίησης και των ποιητών είναι μεγάλη και αφορά τις ελάχιστες αντιστάσεις που μπορούμε να προβάλουμε στους πυροβολισμούς που δεχόμαστε καθημερινά για την αισθητική που μας παιδαγωγεί. Το βάρος είναι μεγάλο, έναντι όλων αυτών που με κάθε τρόπο έχουν βαλθεί να μας αλλάξουν με το ζόρι και να μας κάνουν κάτι άλλο από αυτό που είμαστε, γιατί έτσι τους βολεύει, γιατί έτσι αποφάσισαν. Είμαι πέραν πάσης αμφιβολίας βέβαιος ότι ο λαός μας έχει ανάγκη την Ποίηση και για το λόγο αυτό πιστεύω ότι οι ποιητές πρέπει να προσεγγίζουν με αγάπη την ψυχή του κόσμου, μια ψυχή που καθημερινά ορφανεύει όλο και πιο πολύ από τη Σκέψη και το  Όνειρο.

 

Διαβάζει σήμερα  λογοτεχνία ο  σύγχρονος άνθρωπος και ειδικότερα ποίηση με την οικονομική κρίση;
Ποια είναι η άποψή σας γενικότερα;

Πολύ, πάρα πολύ δύσκολη η μετάγγιση των γραπτών μας στους αναγνώστες. Χρειάζεται να γίνουν πάρα πολλά από τους αρμόδιους φορείς του κράτους, τους εκδοτικούς οίκους και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας για την προώθηση της λογοτεχνίας και των δημιουργών της, γιατί, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, οι συγγραφείς εκδίδουν με δικά τους έξοδα τα βιβλία τους και  αναλαμβάνουν οι ίδιοι την προώθησή τους, χωρίς καμιά βοήθεια από τους αρμόδιους φορείς του κράτους αλλά ούτε και ακόμα από εκδοτικούς οίκους ή βιβλιοπωλεία. Όσο για την ποίηση, δυστυχώς δεν πουλά και οι εκδοτικοί οίκοι προτιμούν να εκδίδουν πεζογραφήματα ή βιβλία ιστορικού, πολιτικού ή άλλου περιεχομένου εκτός από ποίηση. Η εκμετάλλευση των δημιουργών από τους εκδοτικούς οίκους είναι δεδομένη. Δεν βλέπω να υπάρχει αχτίδα ελπίδας στο εγγύς μέλλον, ιδιαίτερα τώρα με την οικονομική κρίση. Ευτυχώς, που υπάρχει το διαδίχτυο, για όλους όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα για έκδοση και προώθηση των έργων τους. Θα υπάρχει το διαδίχτυο σαν καταφύγιο, αλλά σε συνύπαρξη με το βιβλίο, το οποίο, πιστεύω, έστω και με ζοφερό το μέλλον του θα συνεχίσει.

Μιλήστε μου για  το τελευταίο σας βιβλίο και τι θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη.

Το τελευταίο μου βιβλίο είναι η ποιητική συλλογή με τίτλο:
 «ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ», έκδοσης 2015.
Ξεχώρισα το Φθινόπωρο από τις άλλες εποχές, γιατί είναι πιο κοντά στην ψυχοσύνθεσή μου παρά οι άλλες εποχές του έτους.
Είναι τα χρώματά του και οι συννεφιές του πολύ οικεία με την περίλυπη ευαισθησία μου και τα ψιχαλίσματά του που ποτίζουν την φαντασία μου. Είναι, όμως, και τα χρυσάνθεμά του που μας θυμίζουν την άνοιξη. Είναι μια χαρμολύπη για μένα το Φθινόπωρο, όπως ακριβώς και η ζωή μας.

 

Ποιο είδος γραφής είναι καλύτερο για σας η ποίηση ή ο πεζός λόγος;
Υπάρχουν δυσκολίες στην γραφή;

Αναμφισβήτητα η ποίηση είναι το καλύτερο είδος γραφής για μένα, γιατί πιστεύω ότι η ποίηση ανεβάζει τον δημιουργό και νιώθω πάντα μέσα μου τη δυναμική λειτουργίας της να ενισχύει, μαζί με την βαθειά μου πίστη στον Θεό, τη συνειδητή προσπάθειά μου να κρατηθώ όσο γίνεται αδιάβρωτος ως άνθρωπος.

Δεν υπάρχουν δυσκολίες στη γραφή. Δυσκολίες υπάρχουν, όπως σας είπα και πιο πάνω,  στην εκτύπωση, διάθεση και προώθηση της σε βιβλίο.

Πιστεύετε πως το συναίσθημα της θλίψης και της απαισιοδοξίας "βολεύει" στην ποίηση;
Εκτός από την θλίψη και την μελαγχολία, κάποιες στιγμές  βοηθά στην γέννηση της ποίησης και η μοναξιά;

Η  θλίψη, η μελεγχολία, μα προπαντός η μοναξιά, σημασιολογούνται ως οι απόλυτες προϋποθέσεις για την πραγμάτωση της πνευματικής δημιουργίας.

Είναι  βιοποριστικό επάγγελμα η ποίηση;

Η ποίηση ούτε κατά διάνοια μπορεί να θεωρηθεί επάγγελμα, ιδιαίτερα στον κυπριακό χώρο όπου το αναγνωστικό κοινό μετριέται σε μερικές εκατοντάδες. Σας αναφέρω ότι πάρα πολλά αντίτυπα από τις ποιητικές μου συλλογές, που πραγματοποιήθηκαν με δικά μου έξοδα,  βρίσκονται ακόμα, μετά από τόσα χρόνια, αδιάθετα,  στοιβαγμένα στα ράφια των βιβλιοθηκών του γραφείου του σπιτιού μου.

Αποδέχεστε κάθε τι που γράφετε ή μετά από χρόνια , στα συρτάρια του γραφείου σας τα πετάτε , γιατί ήταν μια παρόρμηση της στιγμής;

Ναι, συμβαίνει να μην εκδώσω κάποιο ποίημα μου, αλλά τίποτα δεν πετώ. Είναι όλα φυλαγμένα από σεβασμό.

Ποια είναι η τεχνική ενός δικού σας  ποιήματος και πόσο καιρό σας  παίρνει μέχρι να φτάσετε  στην τελική  φόρμα;

Για να γράψει κάποιος δεν χρειάζεται μόνο συναίσθημα,  ταλέντο και έμπνευση, τα οποία είναι έμφυτα, αλλά και τεχνική. Αν έχεις πάλι μόνο την τεχνική και σου λείπουν τ’ άλλα,  έχω την ταπεινή άποψη ότι δεν πρόκειται να καταφέρεις να γράψεις κάτι το αξιόλογο.  Είναι χρήσιμο ένας ποιητής να κατέχει την τεχνική, χωρίς, όμως, αυτή να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την έμπνευση. Η δική μου τεχνική είναι να προσδίδω στο ποίημα μου εκτός των άλλων, έναν εσωτερικό ρυθμό.

Είναι ποιήματα που δεν χρειάζεται να τα δουλέψεις. Υπάρχουν, όμως, και ποιήματα που χρειάζεται να τα δεις και μια και δυο φορές, γιατί κάτι σου φαίνεται ότι δεν ανταποκρίνεται στις αρχικές προσωπικές σου προσδοκίες.

Ποια είναι τα  άμεσα συγγραφικά σας σχέδια;

Έχω έτοιμη μια ποιητική συλλογή και ένα πεζογράφημα, που ελπίζω να πραγματοποιηθεί η έκδοση τους σύντομα.

 

 

Προβληματίζεστε με την  κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και Αξιών,  πιστεύετε  σαν Ελληνικός λαός θα τα καταφέρουμε να βγούμε από την κρίση και πώς;

Έχετε δίκιο. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι και η χρεωκοπία της πολιτικής εξουσίας και της ηγεσίας των κέντρων λήψης αποφάσεων, που οδήγησαν τη χώρα σε χρεωκοπία των αξιών και των θεσμών, με επακόλουθο την οικονομική εξαθλίωση και μαρασμό. Και όλοι εκείνοι οι επιτήδειοι, τα λαμόγια, όπως τους αποκαλεί ο λαός, που αντί να τιμωρηθούν ή να ντραπούν και να χώσουν την ουρά στα σκέλια, να παραδεχτούν ότι φταίνε και να ζητήσουν ένα «συγγνώμη» έστω, καμαρώνουν για το θράσος τους και αυτοαποκαλούνται μάλιστα πατριώτες. Άνθρωποι απολιθωμένοι, άσχετοι με τις πραγματικές ανάγκες του κόσμου. Άνθρωποι που δολοφόνησαν τις διαχρονικές αξίες στο βωμό των προσωπικών και των κομματικών τους συμφερόντων.

Βέβαια, για να δούμε σωτηρία, θα πρέπει να υπάρξουν ριζικές αλλαγές. Ποιοι, όμως, θα κάνουν αυτές τις αλλαγές και πώς;  Πολλά είναι τα ερωτήματα που με βασανίζουν για το ποιος θα μπορέσει να κλείσει τις πληγές του παρελθόντος,  να δώσει στους θεσμούς το παλιό τους κύρος, να προβεί σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις για χρηστή διοίκηση, για απονομή δικαιοσύνης και ν’ αλλάξει τόσα και τόσα άλλα, τα οποία χρειάζεται σήμερα ο τόπος για κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.  Πού θα βρεθεί, λοιπόν, αυτός ο «Μεσσίας»;

Πολύ αμφιβάλλω, έστω κι αν βρεθεί αυτός ο «Μεσσίας», αν θα γίνει κατορθωτό, να καθαρίσει αυτό το απόστημα και να γίνουν οι αλλαγές που χρειάζονται, για να πάει ο τόπος μπροστά και να ξανανθίσει το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων. Να αναπαυθούν οι ψυχές των ηρώων που διαχρονικά πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία αυτού του τόπου. Και είναι χιλιάδες… Μόνο με το χτίσιμο από την αρχή, όχι μόνο των θεσμών αλλά του κράτους ολόκληρου, όπου θα ζουν οι άνθρωποι ελεύθεροι, απαλλαγμένοι από κάθε εξωτερικό και εσωτερικό ζυγό, θα δικαιούμαστε να μνημονεύομε τους ηρωικούς νεκρούς μας, που όραμά τους ήταν η ανεξαρτησία μας και όχι η υποταγή μας με τη συνομολόγηση, υπογραφή  και εφαρμογή ξενόφερτων οικονομικών μνημονίων.

 

Στην περίοδο αυτή τη δύσκολη ,που περνάει ο ελληνικός λαός τι  έχετε να πείτε στον κόσμο για να πάρει δύναμη; Πιστεύετε πως θα έρθει η ανάκαμψη ;

Πιστεύω πως εκείνο που μπορεί να βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό στη βελτίωση της κατάστασης είναι η αξιοποίηση των ανθρώπων του πνεύματος. Επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε, οι λογοτέχνες, οι μουσικοί, οι ζωγράφοι, οι ακαδημαϊκοί και όλοι οι διανοούμενοι, όλοι οι άνθρωποι του πνεύματος, να επιστρατευθούν, για να βοηθήσουν να βγουν οι άνθρωποι από την άγνοια και η κοινωνία μας από το τέλμα όπου βρίσκεται σήμερα. Οι άνθρωποι του πνεύματος, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια  έχουν ξεπίτηδες παραμεριστεί ή υποχρεώθηκαν σε αυτοαπομόνωση, για να διευκολυνθούν όλοι αυτοί οι επιτήδειοι κερδοσκόποι να επιβληθούν μέσα από τη διαφήμιση και την προπαγάνδα στους ανύποπτους συνανθρώπους τους, με απώτερο στόχο να τους εκμεταλλεύονται, είναι καιρός να αξιοποιηθούν άμεσα. Να αρχίσουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας να τους προβάλλουν, για να ακούγεται και η δική τους φωνή και όχι να εξακολουθήσει να πνίγεται μέσα στα σκουπίδια που εκσφενδονίζονται από παντού και χάνονται ανάμεσα στους ρύπους που εκπέμπονται από παντού. Φτάνει πια η καθημερινή προβολή των πολιτικών και των τεχνοκρατών, ιδιαίτερα των οικονομολόγων. Ό,τι είχαν να πουν το είπαν. Ό,τι είχαν να κάνουν το έκαναν. Το γνωρίζουμε πολύ καλά, γιατί το βιώνουμε. Καιρός, λοιπόν, να δοθεί ο λόγος στους ανθρώπους του πνεύματος. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε πολύ φοβούμαι ότι οδεύουμε ολοταχώς σε ναυάγιο. Ανεξάρτητα, όμως από το τι πιστεύω, ευχή μου είναι όλα να πάνε καλά και οι άνθρωποι σιγά σιγά να επανέλθουν σε συνθήκες ζωής, όπως αυτές καθορίζονται από την ανθρώπινή τους φύση και όχι όπως τις καθορίζουν οι επιτήδειοι κερδοσκόποι και καιροσκόποι, για να τους υποδουλώσουν.

 

 

Τι σημαίνει για σας  η Κύπρος;

Για μένα η Κύπρος δεν είναι μόνο η ιδιαίτερη μου πατρίδα, αλλά αποτελεί την κύρια πηγή της έμνευσής μου και σημείο αναφοράς το οποίο διανθίζει ολόκληρη τη λογοτεχνική μου δημιουργία. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι το Πραξικόπημα και η Εισβολή του 1974 επηρέασαν όχι μόνο εμένα αλλά όλους γενικά τους Κύπριους ποιητές, παλαιότερους και νεότερους. Οι μέρες του Καλοκαιριού του 1974 που κρεμάσανε τα εκμαγεία τους ανάποδα στα γκρεμισμένα τείχη της πατρίδας, που κουβάλησαν το θάνατο και τον ξεριζωμό, που σαλέψανε τα καπνισμένα μάρμαρα του ήλιου και αφήσανε τη στάχτη κατακάθι στην ψυχή μας, δεν ήταν δυνατό να μην επηρεάσουν την ποίησή μας. Δεν μπορούσαμε τότε, όπως ούτε και τώρα, ανεπηρέαστοι από εκείνα τα γεγονότα,  να μιλούμε για θέματα ρομαντικά αλλά για θέματα στα οποία μας ταξίδευε η μαυροφόρα σκέψη, που από το Καλοκαίρι εκείνο ξαγρυπνά και κλαίει τις ναυαγισμένες μας επιδιώξεις και τα ναυαγισμένα μας όνειρα ως λαού.

Ποια η συμβουλή που  θέλετε να δώσετε σε έναν νέο δημιουργό, που θέλει να ασχοληθεί  με το γράψιμο και ειδικότερα με την ποίηση;

Η συμβουλή μου είναι να μην απογοητεύεται και να συνεχίσει, παρά της αντιξοότητες που θα συναντήσει στην έκδοση και τη διάθεση των βιβλίων του και παρά το γεγονός ότι σήμερα τους ποιητές δεν τους έχουν σε ψηλή περιωπή.

Έχετε κάτι να προσθέσετε  για να ολοκληρώσουμε την συνέντευξη;

Αφού πρώτα σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το έργο μου και να εκφράσω τις απόψεις μου πάνω σε διάφορα άλλα θέματα που άπτονται της λογοτεχνίας και όχι μόνο, θέλω να προσθέσω ότι οι πλείστοι από τους συνανθρώπους μας ζουν σε άγνοια και ότι θα πρέπει όλοι εμείς που θέλουμε να μας αποκαλούν οι υπόλοιποι «πνευματικούς ανθρώπους», δηλαδή οι λογοτέχνες, οι μουσικοί, οι ζωγράφοι, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι ακαδημαϊκοί, οι πολιτικοί και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες, και όλοι τέλος πάντων οι διανοούμενοι, να τους βοηθήσουμε να βγουν από την άγνοια. Να τους μάθουμε να ξεχωρίζουν την πραγματική γνώση από την προπαγάνδα, με την οποία καθημερινά τους βομβαρδίζουν οι επιτήδειοι κερδοσκόποι και καιροσκόποι, για να τους έχουν υποχείριους.

Κλείνοντας θα ήθελα μία ευχή για την χρονιά που ήρθε…

Δίνω την ευχή μου για μια ευλογημένη, παραγωγική και ελεύθερη εσωτερικά και εξωτερικά χρονιά, μαζί με ένα σχετικό ποίημα μου, αφιερωμένο σε όλους.

Κάθε Πρωτοχρονιά

σκουπίζω απ' το κατώφλι

του νέου χρόνου

το δάκρυ τ’ Ουρανού

εισπνέω την ορμή

του άγριου κυμάτου

ζώνουμαι το ουράνιο τόξο

που ξεπροβάλλει

πίσω απ' το βουνό

με τα καμένα δέντρα

και προχωρώ.

 Σας ευχαριστώ θερμά από καρδιάς Κύριε Πενταρά ,
 για την συνέντευξη που μου δώσατε, και είχα την ευκαιρία να σας γνωρίσω περισσότερο και σας εύχομαι μια δημιουργική χρονιά με πολλές πολλές ευλογημένες στιγμές!!!
Με την  εκτίμηση και  την απύθμενη αγάπη μου:
Ρένα  Τζωράκη- δημοσιογράφος
Γραμματέας συλλόγου-συγγραφέων –λογοτεχνών:

«Κρητών Λόγος»

Πηγή: Λογοτεχνικό περιβόλι!

Περισσότερα για τον Νίκο Πενταρά :

Επιλεγμένα ποιήματα από τις ποιητικές συλλογές του Νίκου Πενταρά.

https://logotexnikoperiboli.blogspot.com/2019/06/blog-post_929.html

Λογοτεχνικό περιβόλι!