«Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου». Του Τάσου Λειβαδίτη

- 6:01 π.μ.

Ω ποίηση είσαι η αρχή του μεγάλου ονείρου μας

και το τέλος του μικρού μας ταξιδιού.

Ω ποίηση είσαι η αρχή του μεγάλου ονείρου μας

και το τέλος του μικρού μας ταξιδιού.

"Αλλά καθώς βραδιάζει ένα φλάουτο κάπου ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα"

"Η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη πιο δίκαιο"

"Κι αγάπησα με πάθος καθετί που δεν ήταν γραφτό να γνωρίσω. Κι έζησα όλη τη ζωή μου σ'ένα όνειρο"

"Ολόκληρη η ζωή μου δεν ήταν παρά η ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σ'ένα άλλο όνειρο. Κι η Άννα όταν γελούσε ήταν σα να σκόρπιζε γιασεμιά φωτιζόταν για λίγο η νύχτα"

"Κι εσύ, αρχαία λυπημένη σελήνη, καμιά φορά θαρρούμε πως ακούμε τη φωνή σου σαν τη φωνή εκείνων που δε θα ξανακούσουμε ποτέ"

"Όλοι φεύγουμε, χωρίς να μάθει τίποτα ο ένας για τον άλλον. Γιατί; Τι φταίει;"

"Τόσα φθινόπωρα και δε γνωρίσαμε ακόμα την ψυχή μας και ω συντριβή του ονείρου μας: μας έκλεισες όλους τους δρόμους για να μας ανοίξεις ένα μονοπάτι στο άγνωστο"

"Είμαστε αιχμάλωτοι του ανεξήγητου και του αιώνια χαμένου κι η τύψη είναι ο μόνος τρόπος να ξαναγυρίσουμε στην παιδική αγνότητα -ω φίλε που έφυγες, ξέρω ότι θα σε συναντήσω σε κάποιο όνειρο ή άξαφνα στο δρόμο όταν όλα θα'χουν χαθεί"

"Ω λυκόφως, δίκαιη ώρα, που και στα πιο ταπεινά πράγματα δίνεις μια σημασία πριν έρθει η νύχτα"

"Κι ίσως πρέπει να χαθείς ολότελα για να μάθεις κάποτε ποιος είσαι"

"Και μια μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου: έζησε στα σύνορα μιας ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε για πράγματα μακρινά που είδε κάποτε σ'ένα αβέβαιο όνειρο"

"Κι η παιδικότητα: ένα ουράνιο σχόλιο στο αίνιγμα να υπάρχουμε. Κι όταν κάποτε φύγω δε θα πάρω μαζί μου παρά λίγο βιολετί απ'το δειλινό κι έν' άστρο από κάποιο παραμύθι"

"Ταξίδια στο απίστευτο όταν ήμαστε παιδιά, ταξίδια στο απέραντο όταν ήμαστε ερωτευμένοι"

"Κι η ωραία απάντηση που δίνει σε όλα με τη σιωπή του ο έναστρος ουρανός"

"Οι ανταύγειες του φεγγαριού στα τζάμια σαν τα μικρά αποσπάσματα ενός ονείρου που κυνηγάμε χρόνια"

"Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει"

"Εκεί που τελειώνουν τα όνειρα, εκεί αρχίζει η ζωή μας"

"Από ένα χαμένο όνειρο εμείς έπρεπε να φτιάξουμε έναν δρόμο για να συναντηθούμε... κι απ' όλες τις τύχες προτιμήσαμε εκείνη του ταξιδιώτη που δεν ξέρει το άστρο που τον οδηγεί"

"Η βροχή σταμάτησε.Τα δέντρα στάζουν μοναξιά"

"Κι ύστερα ήρθε η νύχτα και τ' άστρα ήταν το τελευταίο σημάδι ότι αγαπηθήκαμε"

"Ω παιδικότητα: αιωνιότητα αμετάφραστη"

"Και κάποτε χρειαζόμαστε όλον τον ουρανό για να διαβούμε κι ένα μόνο δρόμο"

"Τα δέντρα είναι τ' αναλόγια που τα πουλιά ακουμπάνε τα φλύαρα αναγνώσματά τους"

"Δε ζούμε αληθινά παρά μόνο τη νύχτα μέσα στ' όνειρο"

"Καθένας έχει ένα μεγάλο μυστικό και θα φύγουμε χωρίς να το μάθει ούτε αυτός, ούτε άλλος κανένας"

"Τ' άστρα ήταν το πρώτο μας αναγνωστικό"

"Κάποτε θα κλάψω τόσο πολύ που θα εξευμενίσω όλα τα ρόδα".