Για τον αγαπημένο της ψυχής μου! Του Σάββα Δελημιντήρη.

Όταν κοιτάζω τον Σταύρο

ένα θυμάμαι μόνο.

Την Σταυρική θυσία σου

που πρόσφερες με πόνο !

Πέφτω στα πόδια σου μπροστά ,συγνώμη να

ζητήσω. Και την ζωή μου

ολόκληρη σε εσένανε

ν ‘αφήσω.

Σαν το ελάφι που ζητά

πηγές να ξεδιψάσει ,

έτσι ποθό τον λόγο σου

μες την καρδιά να φτάσει

Έντυσες με την Δόξα σου

όλη την ύπαρξη μου

Και ένδοξο σώμα άφθαρτο

πρόσφερες στη ψυχή μου

Λούστηκα την αγάπη σου

και τώρα ζω για  Σένα

Και τ ‘όνομα μου γράφτηκε

με χρυσαφένια πένα.

Λογοτεχνικό περιβόλι!