Ποια είναι τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα ;

Υπάρχουν αμαρτίες, που τις συγχωρεί ο Θεός, όταν η καρδιά ταπεινωθεί μπροστά στον Κύριο και με συντριβή ειλικρίνειας μετανοήσει.
Η μέγιστη αμαρτία , όμως που σε πάει στα βάθη της κόλασης είναι η Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος…
Ο άνθρωπος δηλαδή να επιμένει , ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Υιός του Θεού, που κατοίκησε μέσα Του όλο το πλήρωμα της Θεότητας του Πατέρα και ήρθε να σώσει όλους τους αμαρτωλούς και εμάς προσωπικά…

Το θέμα της «βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος»,
στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται στο Κατά Μάρκον 3:22-30
και στο Κατά Ματθαίον 12:22-32.
Ο όρος βλασφημία μπορεί γενικά να οριστεί ως «προκλητική ασέβεια». Θα εφαρμόζαμε τον όρο σε τέτοιου είδους αμαρτίες όπως να καταραστούμε τον Θεό, ή εσκεμμένα να υποβιβάζουμε πράγματα που έχουν σχέση με το Θεό. Είναι επίσης το να αποδίδουμε στο Θεό κάτι κακό, ή να αρνούμαστε να Του αποδώσουμε κάτι καλό. Αυτό το θέμα της βλασφημίας, ωστόσο, είναι ειδικό, και ονομάζεται «Η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος» στο Κατά Ματθαίον 12:31. Στο Κατά Ματθαίον 12:31-32, οι Φαρισαίοι, ενώ ήταν μάρτυρες αναντίρρητων αποδείξεων ότι ο Ιησούς έκανε θαύματα με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ισχυρίστηκαν αντίθετα ότι ο Κύριος ήταν κατειλημμένος από τον «Βελζεβούλ» (Κατά Ματθαίον 12:24). Τώρα σημειώστε ότι στο Κατά Μάρκον 3:30 ο Ιησούς είναι πολύ συγκεκριμένος όσον αφορά το τι έκαναν και διέπραξαν «τη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος»

Αυτή η βλασφημία έχει να κάνει με κάποιον που κατηγορεί τον Ιησού Χριστό ότι είναι δαιμονο-κατειλημμένος αντί για πλήρης-Πνεύματος. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να βλασφημήσει κανείς το Άγιο Πνεύμα, αλλά αυτή ήταν «Η» ασυγχώρητη βλασφημία. Σαν αποτέλεσμα, η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος δεν μπορεί να αντιγραφεί σήμερα. Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι στη γη, αλλά κάθεται στα δεξιά του Θεού. Κανείς δεν μπορεί να δει τον Ιησού να κάνει κάποιο θαύμα και μετά να το αποδώσει στη δύναμη του Σατανά αντί στο Άγιο Πνεύμα. Αν και δεν υπάρχει βλασφημία κατά του Πνεύματος σήμερα, πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι υπάρχει μια ασυγχώρητη κατάσταση – η κατάσταση της συνεχιζόμενης απιστίας. Δεν υπάρχει συγχώρεση για κάποιον που πεθαίνει σε απιστία. Συνεχιζόμενη απόρριψη των παρακινήσεων του Αγίου Πνεύματος να εμπιστευτούμε τον Ιησού Χριστό είναι ασυγχώρητη βλασφημία. Θυμηθείτε τι δηλώνει το Κατά Ιωάννη 3:16, «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή Του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ` Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια». Η μόνη κατάσταση στην οποία κάποιος δεν έχει συγχώρεση είναι αν αυτός δεν είναι ανάμεσα στους «όποιος πιστεύει σ` Αυτόν».

Τα άλλα 7 θανάσιμα αμαρτήματα είναι τα εξής:

1) Η υπερηφάνεια

2) Η φιλαργυρία

3) Η πορνεία

4) Η γαστριμαργία

5) Ο φθόνος

6) Ο θυμός ή η οργή

7) Η ακηδία ή η αμέλεια.

Λέγονται δε θανάσιμα διότι φθείρουν την αγάπην μας προς τον Θεόν και τον πλησίον και μας κάμνουν εχθρούς του Θεού και φίλους του διαβόλου. Λέγονται θανάσιμα γιατί προξενούν θάνατο στην ψυχή και γιατί αυτά είναι οι κεφαλές και οι ρίζες απο τις οποίες γεννώνται και άλλες αμαρτίες.

Με αυτά τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα μας πολεμούν τρεις μεγάλοι εχθροί, η σάρκα, ο κόσμος, και ο διάβολος. Η σάρκα μας κολακεύει και μας σπρώχνει στην πορνεία, γαστριμαργία και αμέλεια. Ο κόσμος μας σέρνει στην φιλαργυρία και στην αχόρταστη επιθυμία των υλικών πραγμάτων, και ο Διάβολος μας ρίχνει στην υπερηφάνεια για να γίμουμε όμοιοι και ακόλουθοί του.

Από τα επτά θανάσιμα αυτά αμαρτήματα γεννώνται και άλλα μεγάλα έξι αμαρτήματα.

1) Η βλασφημία,
η οποία είναι βαρύτερο αμάρτημα από τις άλλες ασωτείες, επειδή ο βλάσφημος κινείται από πνεύμα πονηρό και λέγεται εχθρός του Κυρίου. Γι αυτό τον λόγο ο ιερός Αυγουστίνος λέγει ότι περισσότερο αμαρτάνουν όσοι βρίζουν τον Χριστό τώρα που βασιλεύει στον ουρανόν, από εκείνους που σταύρωσαν σωματικά τον Κύριο, όταν ζούσε στη γη.

Σε όσα η Πρόνοια και Δικαιοσύνη του Θεού επιτρέπει να μας βρίσκουν θλιβερά, δεν πρέπει να παραφερόμαστε αλλά να ταπεινοφρονούμε, να μετανοούμε και να τα δεχόμαστε σαν ιατρικά και σωτήρια φάρμακα για την θεραπεία των ψυχικών μας παθήσεων…

2) Η επιορκία,

δηλαδή το να ορκιζώμεθα ψέματα στο όνομα του Θεού, της Θεοτόκου, του Σταυρού και των Αγίων.

3) Η κλεψιά,

το να κρατούμε ξένα πράγματα, που δεν μας ανήκουν στα χέρια μας.

4) Η παράβαση εκκλησιαστικής εντολής,

όπως η περιφρόνηση του θεσμού της νηστείας, η παράλειψη του εκκλησιασμού, και άλλων ευεργετικών εκκλησιαστικών διατάξεων.

5) Η καταλαλιά και κατάκριση.

Όσοι παραβαίνουν την εντολή του Κυρίου «Μην κρίνετε και ου μη κριθήτε «, φανερώνουν έλλειψη αληθινής αγάπης προς τον πλησίον. Αν δούμε κάποιον να σφάλλει, όσο μπορούμε να τον σκεπάσουμε, για να καλυφθούν και τα δικά μας αμαρτήματα..

6) Το ψεύδος,

γεννιέται απο την δοξομανία και ανθρωπαρέσκειά μας. Στο στόμα μας μόνο λόγια Θεού πρέπει να έχουμε.

Πρέπει να τα μισούμε τα θανάσιμα αμαρτήματα και όλα όσα προέρχονται απο αυτά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορούμε να σφάλλουμε στα μικρά άφοβα και χωρίς έλεγχο της συνειδήσεως. Όποιος καταφρονεί τα μικρά, γρήγορα πέφτει και στα μεγάλα. Τα μικρά αμαρτήματα μας λιγοστεύουν την ευλάβεια, και τρόπον τινά εμποδίζουν σε εμάς την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.

Οφείλουμε, αγαπητοί, να αγωνιζόμαστε νόμιμα, διακριτικά και σταθερά για την θεραπεία μας από τα ψυχικά μας έλκη και ιδιαίτερα τα θανάσιμα αμαρτήματα, φυτεύοντας και καλλιεργώντας τις αντίστοιχες λυτρωτικές αρετές που είναι:

1) Η ταπείνωση

2) Η ελεημοσύνη

3) Η σωφροσύνη

4) Η νηστεία

5) Η αγάπη

6) Η μακροθυμία και

7) Η προσευχή.