Ένα φεγγάρι πράσινο,
μεγάλο,
που λάμπει μες τη νύχτα
–τίποτ’ άλλο. ᾿
Μια φωνή, που γρικιέται
μες στο σάλο
και που σε λίγο παύει
–τίποτ’ άλλο. ᾿
Πέρα, μακριά, κάποιο
στερνό σινιάλο
του καραβιού που φεύγει
–τίποτ’ άλλο. ᾿
Και μόνον ένα παράπονο
μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού
μου. –Τίποτ’ άλλο.
0 Σχόλια