Έσβησε σε ηλικία 90 ετών η μεγάλη "ΚΥΡΙΑ" ΜΑΙΡΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ του ελληνικού σινεμά!

Η Μαίρη Χρονοπούλου νοσηλευόταν στην εντατική από την Κυριακή 1η Οκτωβρίου μετά από σοβαρό ατύχημα που είχε στο σπίτι της.

Η ηθοποιός που είχε γίνει 90 χρονών στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού γλίστρησε κι έπεσε με συνέπεια να τραυματιστεί σοβαρά και να μεταφερθεί χωρίς τις αισθήσεις της στον Ευαγγελισμό αργά το βράδυ, όταν επέστρεψε στο σπίτι η οικιακή βοηθός που είχε ρεπό.

Κατά την εισαγωγή της στο νοσοκομείο, οι γιατροί διαπίστωσαν ότι είχε αιμάτωμα στον εγκέφαλο και προχώρησαν άμεσα στην διασωλήνωσή της.

Σήμερα έγινε γνωστό ότι η περίφημη ηθοποιός έφυγε από τη ζωή.

Μαίρη Χρονοπούλου: Μια ζωή σαν σταρ του σινεμά
Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1933. Η παιδική ηλικία της δεν ήταν ευτυχισμένη, όπως παραδέχτηκε η ίδια σε συνέντευξή της μετά από πάρα πολλά χρόνια. Η καταπίεση στο σπίτι της την ώθησε να επαναστατήσει νωρίς και διαφυλάξει σε όλη την ζωή της την ανεξαρτησία της με κάθε κόστος.

Το βάπτισμα του πυρός στην showbiz το πήρε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η πρώτη εμφάνισή της στη σκηνή έγινε ως μέλος του Χορού σε παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.

Όμως, τις πιο ένδοξες ημέρες της καριέρας της η Μαίρη Χρονοπούλου της έζησε στα κινηματογραφικά πλατό.

Από το 1953, όταν έπαιξε έναν μικρό ρόλο στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου «Χαρούμενο Ξεκίνημα», ο φακός λάτρεψε το πρόσωπό της και έγινε η αγαπημένη των Ελλήνων σκηνοθετών, όλων των γενεών.

Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της στις ταινίες «Κόκκινα Φανάρια» (1963) και «Το αίμα βάφτηκε κόκκινο» (1966) του Βασίλη Γεωργιάδη, «Χωρίς Ταυτότητα» (1963) και «Πολύ Αργά για Δάκρυα» (1968) του Γιάννη Δαλιανίδη, «Οι Αδίστακτοι» του Ντίνου Κατσουρίδη (1965), «Κοινωνία Ώρα Μηδέν» του Ντίνου Δημόπουλου (1966), «Η Ζούγκλα των Πόλεων», (1970) του Σταύρου Τσιώλη, «Η Λεωφόρος του Μίσους» (1968) και «Ορατότης Μηδέν» (1970) του Νίκου Φώσκολου (1970) πλάι στα μεγαλύτερα ανδρικά ονόματα της εποχής όπως ο Νίκος Κούρκουλος, ο Φαίδων Γεωργίτσης, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο Γιώργος Φούντας και ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Μάλιστα, τα «Κόκκινα Φανάρια» και «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» ήταν υποψήφιες για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Η Μαίρη Χρονοπούλου έγραψε επίσης ιστορία στο μιούζικαλ, σφραγίζοντας με τις ερμηνείες της μερικές από τις μεγαλύτερες τραγουδιστικές επιτυχίες του ελληνικού σινεμά.

Μετά την «δύση» του εμπορικού ελληνικού σινεμά, η Μαίρη Χρονοπούλου έπαιξε στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Κυνηγοί» (1977) και «Ταξίδι στα Κύθηρα» (1984), ενώ το 1987 κέρδισε το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία του Κώστα Βρεττάκου «Τα Παιδιά της Χελιδόνας».

Στην προσωπική ζωή της, η Μαίρη Χρονοπούλου έζησε θυελλώδεις έρωτες με γνωστούς συναδέλφους της, τον Κώστα Πρέκα, τον Ανδρέα Μπάρκουλη και τον Νίκο Σταγόπουλο, κι ένα «δυστυχισμένο γάμο που κατέληξε σε ένα ευτυχισμένο διαζύγιο, με τον τέως δήμαρχο Σπάτων και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Δήμο Μπότσαρη.

Όμως, τα πιο σημαντικά πρόσωπα στην ενήλικη ζωή της ήταν οι φίλοι της, η Μάρω Κοντού, με την οποία υπήρξε αχώριστη για δεκαετίες, και ο Νίκος Κούρκουλος, τον οποίον περιέγραφε ως τον «αδελφό που δεν είχε».

Τον Αύγουστο του 1999 η Μαίρη Χρονοπούλου έπεσε θύμα τροχαίου ατυχήματος που παραλίγο να τη στοιχίσει τη ζωή, το οποία την υποχρέωσε να αποσυρθεί από τα φώτα. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε πολλά προβλήματα υγείας τα οποία πολέμησε με γενναιότητα.

Η τελευταία τηλεοπτική εμφάνισή της ήταν στην εκπομπή «Σπίτι με το Mega» στο αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη όπου ερμήνευσε μοναδικά το τραγούδι «Αγάπη μου» από την «Φαίδρα».

Μια εβδομάδα πριν από το ατύχημα που της στοίχισε τη ζωή, η Μαίρη Χρονοπούλου είχε παραβρεθεί στην συναυλία που έδωσε η Ευανθία Ρεμπούτσικα στο Ηρώδειο.

Σε παλιότερη συνέντευξή της στο περιοδικό Λοιπόν η γνωστή ηθοποιός είχε αποκαλύψει πως έχει ετοιμάσει τα πάντα για την κηδεία της γιατί ξέρει πως το τέλος της φτάνει και είχε εκφράσει ταυτόχρονα τις επιθυμίες της για εκείνη την ώρα που τελικά έφτασε...
Πιο συγκεκριμένα είχε πει «Έρχεται. Τα έχω οργανώσει όλα. Πιστεύω αιρετικά. Εμένα δεν θα με πάνε στην εκκλησία να ακούσω εκείνες τις φρικτές λέξεις. Ο δικός μου πνευματικός θα πει τις προσευχές που λέω εγώ κάθε βράδυ και όσα έχω διαλέξει και μετά θα με κάψουν, θέλω να πιστεύω ότι θα έχω την πιο πλούσια κηδεία του κόσμου. Ζήτησα από την αγαπημένη μου φίλη Ευανθία Ρεμπούτσικα μία χάρη, να μου γράψει ένα μικρό ρέκβιεμ μουσικό. Θα έρθει στην Ριτσώνα και με το υπέροχο κόκκινο βιολί της θα μου παίξει αυτό το κομμάτι πριν από την καύση. Αισθάνομαι αυτοκράτειρα με αυτό και μου αρέσει».