Η μαμά μου είχε πολλά προβλήματα. Δεν κοιμόταν και ήταν
εξαντλημένη. Ήταν ευερέθιστη, γκρινιάρα και πικραμένη. Ήταν πάντα άρρωστη,
μέχρι που μια μέρα, ξαφνικά, άλλαξε.
Η κατάσταση ήταν ίδια, αλλά η μαμά ήταν διαφορετική.
Μια μέρα ο μπαμπάς μου της είπε:
- Τρεις μήνες ψάχνω για δουλειά και δεν έχω βρει τίποτα, θα πιω
μερικές μπύρες με φίλους.
Η μαμά μου απάντησε:
- Είναι εντάξει.
Ο αδελφός μου της είπε:
- Μαμά, δεν τα πάω καλά σε όλα τα θέματα του Πανεπιστημίου...
Η μαμά μου απάντησε:
- Εντάξει, θα προσπαθήσεις να περάσεις και αν δεν τα καταφέρεις θα
επαναλάβεις το εξάμηνο, αλλά θα πληρώσεις τα δίδακτρα.
Η αδελφή μου της είπε:
- Μαμά, χτύπησα το αυτοκίνητο.
Η μαμά μου απάντησε:
- Εντάξει κόρη μου, πήγαινέ το στο εργαστήριο, βρες πώς θα το
πληρώσεις και ενώ το φτιάχνουν, πήγαινε με λεωφορείο ή μετρό.
Η νύφη της είπε:
- Πεθερά, έρχομαι να περάσω μερικούς μήνες μαζί σας.
Η μαμά μου απάντησε:
- Εντάξει, εγκατασταθείτε στον καναπέ του σαλονιού και ψάξτε για
κουβέρτες στην ντουλάπα.
Όλοι εμείς στο σπίτι μαζευτήκαμε ανήσυχοι να δούμε γιατι αντιδρά
έτσι η μαμά.
Υποψιαζόμασταν ότι είχε πάει στο γιατρό και ότι της
συνταγογραφούσε χάπια ′′ Δεν δίνω δεκάρα για 1000 mg."
Πιθανότατα θα έπινε και υπερβολική δόση.
Προτείναμε στη συνέχεια να κάνουμε μια ′′ παρέμβαση ′′ στη μητέρα
μου για να την αφαιρέσουμε από κάθε πιθανή εξάρτηση που είχε για την
αντιρευματική αγωγή.
Αλλά προς έκπληξη μας αυτή μας εξήγησε:
′′ Μου πήρε πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω ότι κάθε άτομο είναι
υπεύθυνο για τη ζωή του, μου πήρε χρόνια να ανακαλύψω ότι η αγωνία μου, η
κατάθλιψη μου, το θάρρος μου, η αϋπνία μου και το άγχος μου, δεν έλυσαν τα
προβλήματά σας αλλά επιδεινώσαν τα δικά μου.
Δεν είμαι υπεύθυνη για τις πράξεις των άλλων, αλλά είμαι υπεύθυνη
για τις αντιδράσεις που εκφράζω για αυτό.
Ως εκ τούτου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το καθήκον μου προς τον
εαυτό μου είναι να παραμείνω ήρεμη και να αφήσω τον καθένα ξεχωριστά να λύσει
ό, τι του αντιστοιχεί.
Έχω παρακολουθήσει μαθήματα γιόγκα, διαλογισμό, θαύματα, ανθρώπινη
ανάπτυξη, ψυχική υγιεινή, δόνηση και νευρογλωσσολογικό προγραμματισμό, και σε
όλα αυτά, βρήκα έναν κοινό παρονομαστή: τελικά όλα οδηγούν στο ίδιο σημείο.
Και, είναι ότι μπορώ μόνο να παρεμβαίνω στον εαυτό μου, εσείς
έχετε όλους τους απαραίτητους πόρους για να λύσετε τις ζωές σας.
Μπορώ να σου δώσω τη συμβουλή μου μόνο αν μου το ζητήσεις και
εξαρτάται από εσένα να την ακολουθήσεις ή όχι.
Έτσι, από εδώ και πέρα, παύω να είμαι: το δοχείο των ευθυνών σου,
ο σάκος της ενοχής σου, η πλύστρα των τύψεων σου, ο συνήγορος των λαθών σου, ο
τοίχος των εγκώμιων σου, ο θεματοφύλακας των καθηκόντων σου, ποιος πρέπει να
λύσει τα προβλήματά σου ή να περισσεύει ένα λάστιχο κάθε φορά για να
εκπληρώσεις τις ευθύνες σου.
Από εδώ και στο εξής, δηλώνω όλους τους ανεξάρτητους και αυτάρκεις
ενήλικες.
Όλοι στο σπίτι της μαμάς έμειναν άφωνοι.
Από εκείνη την ημέρα, η οικογένεια άρχισε να λειτουργεί καλύτερα,
γιατί όλοι στο σπίτι γνωρίζουν ακριβώς τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουν.
Συγγραφέας:
ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ!!
Μετάφραση: Μάρα Ζαχαριάδου
Διαβάστε
περισσότερα: ΚΑΛΗΜΕΡΑ , ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ,
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
0 Σχόλια